Usunięcie kitu ze spoin

Można przyjąć, że prawidłowo wykonane obwodowe uszczelnienie płyty balkonowej będzie skuteczne przez ok. 8 do 10 lat, tj. do czasu zachowania właściwości plastycznych przez kit. Po tym okresie konieczne będzie dokonanie albo całkowitego usunięcia kitu ze spoin i włożenia nowego, albo też lokalnego usunięcia zestarzałego kitu (program uprawnienia budowlane na komputer). Usuwanie kitu, który utracił swoje właściwości plastyczne jest zabiegiem dość żmudnym i wymagającym od brygady roboczej wyjątkowej sumienności. Jakikolwiek pośpiech i niedokładność w pracach naprawczych może przynieść więcej szkody niż rezygnacja z wykonywania tych prac.

W budynkach zrealizowanych z prefabrykatów wielkoblokowych z gotową fakturą strukturalną roboty naprawcze przy balkonach koncentrować się będą we fragmencie styku płyty balkonowej z nadprożem oraz wzdłuż styku płyty balkonowej ze ścianą zewnętrzną. Prace naprawcze obejmować tu będą wymianę kitu ze złączy i lokalne doszczelnienia, jak to opisano dla technologii WUF. W loggiach prace naprawcze dotyczyć będą okresowej wymiany kitu w spoinach obwodowych oraz uzupełnień lub wymiany zniszczonej gładzi na płycie loggiowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Propozycje poprawy szczelności lub izolacyjności cieplnej fragmentów ściany wynikające z konkretnego niewielkiego zakresu uszkodzeń. Gdy uszkodzenia przybierają rozmiary znacznie większe, to ich naprawę przeprowadza się z reguły w odniesieniu do całego budynku. Uszkodzenia o szerszym zasięgu obejmują przeważnie liczne przecieki przez złącza oraz przemarzania ścian na dużych fragmentach. Niejednokrotnie stan faktury zewnętrznej na prefabrykatach wymaga przeprowadzenia napraw na całej elewacji (uprawnienia budowlane).

Uszkodzenia faktury

Typowym objawem uszkodzenia faktury, szczególnie strukturalnej, na prefabrykatach wielkowymiarowych, przemawiającym za koniecznością naprawy całej elewacji, są liczne rysy i spękania. Dla udokumentowania konieczności wykonania napraw całej elewacji przeprowadzono badania kontrolne zakresu tych spękań. Z dokonanych odkrywek wynikało, że strukturalne spękania faktury wnikają w głąb prefabrykatu, o czym świadczy również spękanie warstwy ocieplenia styropianu. Ten rodzaj uszkodzenia faktury i zakres jego występowania uzasadniał decyzję o wykonaniu naprawy całej elewacji. Naprawę faktury zewnętrznej, której stan techniczny opisano wyżej, wykonuje się przykładowo wg dwóch sposobów, jeśli nie występuje jednocześnie przemarzanie ścian (program egzamin ustny).

Stosuje się tynk cementowo-wapienny zbrojony siatką Rabitza. Technologia wykonania tego zabezpieczenia jest następująca:

1. wszystkie złącza między prefabrykatami, po oczyszczeniu z kurzu, pyłu i usunięciu np. rynienek odpływowych na połączeniu czterech prefabrykatów, wykleja się Izofolią o jednostronnym lepiszczu (opinie o programie),
2. nośnik Izofolii folię aluminiową maluje się farbą chlorokau- czukową,
3. do ściany przybija się siatkę Rabitza za pomocą gwoździ stalowych długości 5 cm, wstrzeliwanych (ok. 5 szt. na 1 m²),
4. wykonuje się obrzutkę siatki Rabitza z zaprawy cementowej,
5. wykonuje się tynk zewnętrzny grubości do 2 cm (segregator aktów prawnych).

Technologia wykonania tego zabezpieczenia jest następująca:

• wszystkie złącza, jak w sposobie 1., wykleja się Izofolią,
• przykleja się lepiszczem lateksowo-cementowym (1 część kleju „Lateks ekstra” + 2 części cementu portlandzkiego 250) na ścianę siatkę z włókna szklanego, o symbolu Stl592/100*) lub inną o podobnych właściwościach i gramaturze; siatka musi być dobrze naciągnięta, nie może być zgrubień i sfalowań, a jej oczka powinny być wypełnione lepiszczem, na wyrównanym i gładkim podkładzie z siatki szklanej wykonuje się natrysk masy tynkarskiej PMT_(Z) w postaci drobnego baranka grubości nie przekraczającej 4 mm. Wyprawa PMT_(Z) jest barwiona w swojej masie barwnikami organicznymi, dzięki czemu można uzyskiwać dowolne zestawienia kolorystyczne elewacji (promocja 3 w 1).