Uszczelniania złącz elementów ściennych

Polkit oraz Olkit w pierwszym rzędzie przeznaczone są do uszczelniania złącz elementów ściennych w budynkach z elementów prefabrykowanych wielkowymiarowych, a więc wielkopłytowych, wielkoblokowych (z betonów ciężkich, bloków żerańskich lub keramzytobetonów), ścian osłonowych. Polkit i Olkit mogą być również stosowane do uszczelniania:
a) dylatacji w budynkach,
b) stolarki budowlanej, np. osadzania ościeżnic okiennych i drzwiowych,
c) świetlików z luksferów (pustaków szklanych),
d) szyb w ramach stalowych, aluminiowych i drewnianych (program uprawnienia budowlane na komputer),
e) obróbek blacharskich, np. osadzania blaszanych parapetów okiennych, doraźnych napraw nieszczelności złącz obróbek blacharskich,
f) przebić instalacyjnych itp.,
g) zakładów płyt azbestowo-cementowych.

Ogólnie należy stwierdzić, że kity te mogą być stosowane we wszystkich przypadkach, w których zachodzi potrzeba uszczelnienia złącza lub szczeliny materiałem trwale plastycznym, podatnym na odkształcenia (ruchy) występujące w spoinie i posiadającym dobrą odporność na starzenie w klimacie polskim.
Temperatura eksploatacji Polkitu i Olkitu powinna zawierać się w granicach od -30 do + 80°C (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Polkit i Olkit nie są kitami chemoodpornymi i nie nadają się do stosowania w środowiskach o dużej agresywności, a więc w środowiskach ścieków przemysłowych, kwasów, ługów, rozpuszczalników organicznych itp.
Ze względu na trwałą plastyczność Polkit i Olkit nie mogą stanowić samodzielnego uszczelniania złącza poddanego podwyższonemu ciśnieniu, zostaną bowiem „wypchnięte” ze spoiny (uprawnienia budowlane).

Warunki układania kitów

Roboty związane ze stosowaniem kitów Polkit i Olkit należy wykonywać w dobrych warunkach atmosferycznych, przy pogodzie bezdeszczowej, w temperaturze nie niższej niż +5°C.
W przypadku uzasadnionej bezwzględnej konieczności wykonania kitowania w okresie opadów atmosferycznych, w temperaturach niższych niż +5°C, w miejscu prowadzenia robót należy zapewnić osłonę przed opadami atmosferycznymi (prowizoryczne zadaszenie) oraz możliwość lokalnego ogrzania za pomocą gorącego powietrza, promienników podczerwieni itp. Prowadzenie robót w takich warunkach nie daje gwarancji dobrego ich wykonania, jest bardzo kłopotliwe, pracochłonne i może być stosowane jedynie w przypadkach awaryjnych (program egzamin ustny).

Niezależnie od rodzaju stosowanego kitu podłoże przeznaczone do uszczelniania musi być suche, czyste i niepylące, a w przypadku potrzeby odkurzone i odtłuszczone. Podłoże należy odkurzać za pomocą miękkich pędzli albo przez przedmuchanie sprężonym powietrzem, a odtłuszczać przez zmycie lub przetarcie szczotką lub szmatą zwilżoną rozpuszczalnikiem.
Elementy stalowe lub żeliwne przed pokryciem kitem należy oczyścić z zendry, rdzy i innych produktów korozji, odtłuścić i zabezpieczyć powłoką antykorozyjną, np. farbą miniową. W przypadku remontów i trudności właściwego doczyszczenia i odkurzenia szczeliny lub lekkiego pylenia podłoża wskazane jest zagruntowanie obrzeży szczeliny roztworem polistyrenowym do gruntowania (opinie o programie). Roztwór należy nanosić za pomocą wąskich, płaskich pędzli, nakładając go jedną warstwą. Czas schnięcia zagruntowanej powierzchni wynosi ok. 6 godz.

Uszczelnianie złącz elementów prefabrykowanych powinno być wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, określającą miejsce założenia kitu oraz precyzującą potrzebę zastosowania roztworu gruntującego lub powłoki antykorozyjnej (segregator aktów prawnych).
Należy przy tym przestrzegać zasady, że uzyskanie dobrego i trwałego uszczelnienia wymaga wypełnienia kitem szczeliny zgodnie z następującymi zaleceniami.

O ile szczelina posiada głębokość większą niż grubość zastosowanej warstwy wypełnienia kitem, wgłębną jej część należy wypełnić odpowiednim materiałem (sznur azbestowy lub konopny asfaltowany, wkładki wypełniające lub dystansujące z gumy albo tworzyw sztucznych). Ma to na celu umożliwienie dokładnego upchania kitu w szczelinie, co jest warunkiem uzyskania dobrej przyczepności kitu do obrzeży szczeliny. Pozwala to również ograniczyć zużycie kitu do koniecznego minimum (promocja 3 w 1).