Wibrator elektromagnetyczny

Wibrator elektromagnetyczny składa się z płyty stalowej 1, na której umocowany jest rdzeń 2, wykonany z odpowiedniego kształtu wykrojów blachy transformatorowej. Na środkowym słupku rdzenia osadzona jest szpula z nawiniętym uzwojeniem 3. Przy przepływie przez uzwojenie prądu pulsującego, w rdzeniu powstaje pulsujący strumień magnetyczny w obwodzie zamkniętym zworą 4, związaną z rdzeniem za pomocą sprężyn 5 i trzpieni 6 (program uprawnienia budowlane na komputer). Regulację wielkości szczeliny powietrznej 7 między rdzeniem i zworą osiąga się przez większy lub mniejszy docisk sprężyn 5.

Pulsujący strumień magnetyczny wywołuje drgania zwory i związanej z nią podstawy, mocowanej czy to do formy lub deskowania, czy też do lejów zsypowych zasobników i pojemników, koszów zasypowych dużych betoniarek, powodując szybkie ich opróżnianie z zawartych w nich materiałów lub jak w przypadku koryt spustowych szybki spływ opuszczonej za ich pomocą masy betonowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do wibratorów pneumatycznych zaliczane są młotki elektryczne lub pneumatyczne o częstości drgań powyżej 3000/minutę. Są one stosowane jako wibratory przystawne. Celem zagęszczania masy betonowej jest uzyskanie jednolitej struktury całej objętości ułożonej masy betonowej. Zadanie to nie zawsze bywa spełniane, nierzadko zaś wibrowanie dokonywane jest na wyrywki, najczęściej bez określonego planu przeprowadzenia tego procesu (uprawnienia budowlane).

Do sposobów prowadzenia wibratora w czasie pracy nie przywiązuje się na budowach zazwyczaj większego znaczenia. Tymczasem przez nieumiejętne lub niedbałe operowanie wibratorem w masie betonowej można nie tylko nie osiągnąć właściwego celu, lecz nawet spowodować jej odmieszanie (program egzamin ustny).

Promień działania

Używając wibratora zanurzeniowego należy go w czasie pracy trzymać pionowo, ponieważ praca w pozycji pochyłej spowodować może w bezpośrednim sąsiedztwie wibratora odmieszania masy betonowej. Wibrator należy zagłębiać w masę betonową powoli pionowo, utrzymując go przez pewien czas na tym miejscu, po czym powoli wyciągnąć i przestawić na następne miejsce. Wibrator należy utrzymywać w pozycji pionowej tak długo, aż w zasięgu jego działania da się zaobserwować osiadanie zagęszczanej masy, a na jej powierzchni pojawi się zaczyn cementowy i przestaną wydobywać się z niej pęcherzyki powietrza (opinie o programie).

Podstawowym parametrem roboczym wibratora zanurzeniowego jest promień jego działania. Nie jest to wielkość stała i niezależna od warunków środowiska, lecz zależna od konsystencji masy betonowej, kształtu konstrukcji, gęstości zbrojenia itd. Dlatego Wibrator elektromagnetyczny w konkretnych warunkach powinien być ustalony doświadczalnie. Promień ten nie jest także na całej wysokości zagęszczonej warstwy jednakowy; jest on największy na poziomie wibrującej części (końcówki roboczej) wibratora, a maleje na poziomach leżących powyżej i poniżej. Dlatego też wibrator w czasie pracy na jednym miejscu należy podnosić i opuszczać pionowo w granicach 5-HO cm (segregator aktów prawnych).

Przy zagęszczaniu masy betonowej układanej w konstrukcji warstwami po zagęszczeniu jednej warstwy i zagęszczeniu następnej należy opuszczać wibrator do warstwy dolnej na głębokość około 5-10 cm, aby uzyskać należyte połączenie zagęszczanych warstw masy betonowej.

Aby nie pozostawiać miejsc niezagęszczonych w wibrowanej warstwie masy betonowej, odległość między poszczególnymi punktami, w których zagłębiany jest wibrator, nie powinna być większa niż 1,5 raza wzięty promień działania wibratora przy układzie w szachownicę punktów zagłębienia wibratora i 1,75 - przy układzie mijankowym. Promień zasięgu działania wibratorów zanurzeniowych o średniej mocy waha się w granicach 0,254-0,50 m (promocja 3 w 1). Stąd odległość / = (1,5-4-1,75) R między sąsiednimi miejscami wibrowania masy betonowej o opadzie stożka do 5 cm leży w granicach 0,37 do 0,75 m.