Utrzymanie mostów i wiaduktów

Nie wprowadza się do rachunku ekonomicznego wartości elementów istniejących wykorzystanych w nowej budowie, jak nasypy ziemne, przepusty, budowle inżynierskie itp.

Na koszt utrzymania węzłów składa się:

1. koszt utrzymania i remontu mostów i wiaduktów,
2. koszt utrzymania położonych w obrębie węzła dróg, ulic, ramp zjazdowych itp.,
3. koszt utrzymania urządzeń dodatkowych (sygnalizacja świetlna) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Utrzymanie mostów i wiaduktów obejmuje utrzymanie jezdni i chodników, oczyszczanie ich z błota i śniegu, utrzymanie poręczy, oczyszczanie łożysk mostowych itp. Roboty te są wykonywane przez stałą służbę drogową, a koszt ich jest trudny do wyodrębnienia, toteż zazwyczaj uwzględniamy go w kosztach utrzymania dróg i ulic, licząc długość utrzymywanych odcinków łącznie z wiaduktami.

Ustalenie wielkości potrzebnych nakładów finansowych na roboty remontowe wiaduktów może nastąpić na podstawie dokumentacji pro- jektowo-kosztorysowej. W analizie ekonomicznej koszty te ustala się wskaźnikowo, przyjmując średnie roczne wielkości zalecane (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla wiaduktów o mniejszym obciążeniu ruchem oraz dla wiaduktów położonych na drogach pozamiejskich można wartości przyjęte zmniejszyć o 10-15%.

Utrzymanie dróg i uliew obrębie węzła obejmuje:

• roboty niezależne od natężenia ruchu; zaliczamy do nich:
• utrzymanie dróg w stanie przejezdnym, a więc oczyszczanie ich ze śniegu i błota, zwalczanie gołoledzi (przez posypywanie piaskiem itp.) (uprawnienia budowlane),
• roboty wiosenne przy usuwaniu przełomów nawierzchni i zapobieganiu ich powstawaniu,
• utrzymanie znaków drogowych h urządzeń zabezpieczających, jak poręcze i pachołki, pielęgnacja drzewek itp.,
• utrzymanie skarp wykopów i nasypów oraz naprawa i oczyszczanie urządzeń odwadniających, jak rowy, ścieki i przepusty;
• roboty zależne od natężenia ruchu należą do nich:
• utrzymanie i remont cząstkowy nawierzchni (łatanie wyboi itp.),
• miałowanie i powierzchniowe bitumowanie nawierzchni smołowych i asfaltowych,
• uzupełnianie masy zalewowej w szczelinach dylatacyjnych (program egzamin ustny).

Koszty utrzymania dróg

Koszty utrzymania dróg w obrębie węzła zależą od szeregu czynników, jak wymiary przekroju poprzecznego, rodzaj nawierzchni i natężenie ruchu. Wartości liczbowe przeciętnych rocznych kosztów utrzymania są podane w literaturze specjalnej. Wobec zwiększającego się natężenia ruchu na węźle koszty utrzymania dróg (U we wzorze 7.6) również rosną w badanym okresie eksploatacji węzła. Zmienne koszty utrzymania dróg należy zatem sprowadzić.

Należy podkreślić, że zarówno pojazdy mechaniczne, jak i materiały pędne są obłożone podatkiem specjalnym, stanowiącym poważny odsetek ceny rynkowej. Oszczędności uzyskane przez gospodarkę narodową na kosztach zakupu pojazdów i paliw są zatem zmniejszone o wysokość podatków, które wskutek tych oszczędności nie wpłynęły do kas państwowych. „Instrukcja Ogólna" poleca zatem przyjmować w tym przypadku do rachunku efektywności nie ceny rynkowe, a ceny społeczne, z których został wyeliminowany podatek obrotowy (opinie o programie).

zestawione opracowane przez tegoż autora koszty ruchu, nazwane wskaźnikami efektywności eksploatacji pojazdów samochodowych w złotych na pojazdokilometr. Wskaźniki zostały obliczone dla przeciętnych warunków trasy o pochyleniach podłużnych nieszkodliwych, przy uwzględnieniu wskazań „Instrukcji Ogólnej¹⁴ oraz przeliczników dewizowych przy imporcie.

Jako przeciętne koszty ruchu można przyjmować obliczoną, wartość średnią arytmetyczną kosztu w warunkach swobodnych i w warunkach utrudnionych (segregator aktów prawnych).

Wyniosą one:

• dla samochodów osobowych (dla V = 58 km/h)
• k_r = 0,5 (1,914 + 1,943) = 1,928 zł/pojazdokilometr,
• dla samochodów ciężarowych (dla V = 45 km/h) k_r = 0,5 (3,136 + 3,157) = 3,147 ?ł/pojazdokilometr,
• dla autobusów (dla V = 52 km/h)
• k_r = 0,5 (9,776 + 9,820) = 9,798 zł/pojazdokilometr (promocja 3 w 1).

Koszty ruchu uwzględniamy w rachunku ekonomicznym wariantów węzła tylko wtedy, gdy długość drogi przejazdu przez węzeł L jest różna dla każdego wariantu. Wobec wzrostu natężenia ruchu N_a , koszty ruchu rosną w kolejnych latach eksploatacji węzła, więc dla obliczenia wskaźnika efektywności E należy je sprowadzić do porównywalności. Wysokość stopy dyskontowej należy przyjmować 3%, a wartość jednorocznego stałego kosztu ruchu obliczać zgodnie ze wskazaniami.