Utworzenie wspornikowego ustroju nośnego

W przypadku stropów ciągłych na podporze z uwagi na współpracę takich stropów przekrój zbrojenia podłużnego w nadprożu wymiarować można na moment równy 0,5 U_Mk. Przekrój zbrojenia nie może być jednak mniejszy niż wynika to z ogólnych wymagań konstrukcyjnych. Jeżeli zakres zniszczenia lokalnego l_w > 3,60 m bądź 1,80 m, przekrój zbrojenia wieńca oraz jego zespolenia ze ścianą, a także zbrojenie nadproży należy zaprojektować indywidualnie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Utworzenie wspornikowego ustroju nośnego w warunkach lokalnego uszkodzenia ściany jest nie we wszystkich układach nośnych możliwe. Przykład taki (budynek ze ścianą szczytową przerwaną w części środkowej). Zabezpieczenie budynku przed katastrofą postępującą uzyskuje się w takim przypadku przez nadanie ścianie szczytowej odpowiedniej nośności na parcie poziome wywołane wybuchem, odpowiednio do wymiarów przemieszczenia i wytrzymałości części najsłabszej, bądź przez zaprojektowanie ustroju szkieletowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Podstawową przyczyną powstawania przemieszczeń pionowych podłoża są odkształcenia gruntów zalegających pod fundamentami. Przemieszczenia te, wywołane obciążeniem podłoża konstrukcją, występują w każdym przypadku jej realizacji i określane są potocznie mianem osiadań. Na terenach objętych działalnością górniczą występują dodatkowe przemieszczenia pionowe i poziome podłoża, wywołane zawałem gruntów do wyeksploatowanych podkładów. W odróżnieniu od osiadań przemieszczenia te zachodzą niezależnie od konstrukcji i występują na stosunkowo dużym obszarze (uprawnienia budowlane).

Bez względu na przyczyny powstania przemieszczenia podłoża nie są równomierne, co ma wpływ na warunki pracy konstrukcji. Różnice przemieszczeń powodują powstawanie w jej elementach dodatkowych sił. Jeśli chodzi o przemieszczenia pionowe, to siły te są wynikiem zarówno obrotu konstrukcji jak i dodatkowych jej odkształceń, spowodowanych różnicami przemieszczeń A s_k3 przy czym rozróżnienie obu tych układów sił uzasadnione jest odmiennymi konsekwencjami ich działania (program egzamin ustny).

Odmienność przyczyn

W najczęściej występujących w praktyce przypadkach realizacji budynków na podłożach „dobrych” obecność w konstrukcji dodatkowych sił nie ma istotnego wpływu na jej projektowanie. Przy przyjętym sposobie wymiarowania fundamentów, na podstawie określonych dla dobrych podłoży normatywnych nacisków dopuszczalnych, dodatkowe siły są na tyle małe, że ich obecność w dostatecznym stopniu uwzględniona jest w ogólnych wymaganiach konstrukcyjnych (opinie o programie).

Natomiast przy realizacji konstrukcji na podłożach wykraczających poza zakres dobrych podłoży, określanych w dalszej części mianem „silnie odkształcalnych”, jak również na terenach górniczych, siły wywołane różnicami przemieszczeń podłoża osiągają znaczną wielkość. Stąd też pomijanie ich przy projektowaniu konstrukcji nic jest możliwe, a zabezpieczenie stanu użytkowego budynku, jak wymaganych zapasów bezpieczeństwa pod względem nośności, wymaga z reguły specjalnego przeciwdziałania (segregator aktów prawnych).

Odmienność przyczyn powstania różnic przemieszczeń podłoża w obu omawianych przypadkach powoduje, że sposoby przeciwdziałania powstaniu w konstrukcji istotnych sił nie są jednakowe. W przypadku terenów górniczych możemy działać jedynie przez odpowiednie zaprojektowanie konstrukcji. Natomiast przy podłożach silnie odkształcalnych rozmiary różnic osiadań podłoża można radykalnie ograniczyć przez posadowienie budynku na palach (promocja 3 w 1). Ten sposób posadowienia jest jednak bardzo kosztowny. Dlatego też odpowiednie zaprojektowanie konstrukcji przy jej bezpośrednim posadowieniu jest na ogół rozwiązaniem ekonomicznym. Należy jednak podkreślić, że zastosowanie tego rozwiązania możliwe jest tylko w tych przypadkach, gdy obroty konstrukcji przy posadowieniu bezpośrednim nie przekraczają określonych w normie PN-74/B-03020 wartości dopuszczalnych z uwagi na warunki użytkowania.