Uzbrojenie pomocnicze

Zasadnicza zasada stosowania uzbrojenia pomocniczego jest następująca:
1. jeśli obliczony (niewystarczający) moment niszczący M,„ dotyczy typu zniszczenia 2 (zwłaszcza 2a, a więc w elementach niedozbrojonych) układamy uzbrojenie w strefie rozciąganej obok kabli sprężających tak samo (jeszcze w większym stopniu) zbroimy element przy zniszczeniu typu 1;
2. jeśli aktualny jest typ zniszczenia 3 lub tym bardziej typ 4 (przekroje przezbrojone), wzmacniamy tym uzbrojeniem strefę ściskaną betonu (program uprawnienia budowlane na komputer). Odmienny sposób uzbrojenia nie dałby tu rezultatu, gdyż w przypadku a) maksymalna nośność strefy ściskanej, a w przypadku b) maksymalna nośność uzbrojenia rozciąganego nie zostaje osiągnięta.

Nośność graniczna jest wprawdzie głównym, lecz nie jedynym powodem stosowania uzbrojenia pomocniczego; są tego co najmniej 3 dalsze przyczyny:
1. Uzbrojenie w przypadku sprężenia ograniczonego; tutaj rzeczywiście decyduje nośność graniczna (natomiast rysoodporność jest zagadnieniem drugoplanowym), a o nośności decyduje z kolei ilość uzbrojenia, nie zaś stopień sprężenia. Nie ma więc zwykle potrzeby stosowania tu wstępnego naciągu uzbrojenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Charakterystycznym tego przykładem mogą być obciążenia montażowe w stanie początkowym (wywołujące momenty ujemne), gdzie można dopuść.: rysy w ograniczonym zakresie i w razie niedostatecznej nośności elementu zastosować uzbrojenie pomocnicze.
2. Uzbrojenie ze względu na rysy i pracę ustroju w fazie II. Dostatecznie gęsto rozmieszczone pręty uzbrojenia o niewielkiej średnicy wywołują większe zagęszczenie, za to mniejsze rozwarcie rys i zmniejszają ugięcie belki w razie II (rysy takie są mniej szkodliwe i zamykają się po odciążeniu). Uzbrojenie tego typu, pożądane zwykle przy zniszczeniu typu 2 (zwłaszcza przy sprężem. ograniczonym), równocześnie zwiększa nośność graniczną elementu (uprawnienia budowlane).

Uzbrojenie rozciągane

Uzbrojenie pomocnicze wywiera zasadniczy wpływ na wypadkową Z, natomiast znacznie mniejszy wpływ na wartości x i z. Przy projektowaniu można ten drugorzędny wpływ pominąć i jeśli AM„ przedstawia przyrost momentu niszczącego (tzn. różnicę momentu odpowiadającego najmniejszemu dopuszczalnemu współczynnikowi bezpieczeństwa i momentu obliczeniowego), to niezbędny przekrój tego uzbrojenia można wyznaczyć w przybliżeniu ze wzoru odpowiednio dla obu rozpatrywanych przypadków, przy czym ramię wewnętrznego momentu z wstawiamy tu z obliczenia przekroju bez uzbrojenia pomocniczego. Dotychczasowe wzory zachowują ważność, jeśli nowa (nieco większa) wartość x nie przekracza wielkości granicznej x(JT określonej wzorem (program egzamin ustny).

Gdyby natomiast ją przekraczała, znaczyłoby to, że ilość potrzebnego uzbrojenia pomocniczego jest na tyle znaczna, że zachodziłby typ zniszczenia 2b. Wtedy, zgodnie ze wzorem, w przypadku uzbrojenia ze stali miękkiej.
co pozwala obliczyć moment niszczący ze wzoru. Przy projektowaniu można tu również w pierwszym przybliżeniu korzystać, w zależności od tego, czy es obliczone ze wzoru przekracza lub nie przekracza wartości tzQ = Qzr/Ez (opinie o programie). Gdyby wartość x określona wzorem była większa zależność, oznaczałoby to, że samym wzmocnieniem uzbrojenia rozciąganego nie można doprowadzić do pożądanego wzrostu momentu M„ i konieczne jest równoczesne dozbrojenie strefy ściskanej. Uzbrojenie pomocnicze staramy się układać jak najniżej przekroju elementu (uwzględniając oczywiście niezbędną grubość otulenia), by uzyskać jak największą wysokość użyteczną h, (mierzoną od środka ciężkości całego uzbrojenia) (segregator aktów prawnych). Uzbrojenie to przyjmujemy raczej w postaci prętów o niezbyt wielkiej średnicy, uzyskując wówczas bardziej równomierne zagęszczenie i zmniejszenie szerokości rys.

Jeżeli pierwotnie obliczony moment Mn wskazuje na typ zniszczenia 2b. bądź też gdy wzmocnienie uzbrojenia rozciąganego jest niewystarczające, wówczas stosujemy uzbrojenie podwójne, zarówno w strefie rozciąganej jak ściskane (promocja 3 w 1).