Uzbrojenie rozciągane

Uzbrojenie rozciągane wprowadza składową FQzr, a uzbrojenie ściskane F.Q - (wskaźniki górne d i g oznaczają odpowiednio uzbrojenie dolne i górne, W przypadku stosowania stali twardej mamy dla uzbrojenia rozciągarr. F.E, (FS - fsll), gdzie (fs - fSu) obliczamy na podstawie wzoru. S,-e Jeżeli uzbrojenie strefy ściskanej jest niewystarczające, tzn. gdy wypada x

W tym przypadku stosuje się wzór. a oznaczając Aa; = xgr- x otrzymujemy w przybliżeniu, analogicznie do wzoru, przekrój dodatkowego uzbrojenia rozciąganego (program uprawnienia budowlane na komputer).
Teoretycznie można by oczywiście i po przekroczeniu wartości xgr wzmacniać tylko jednostronnie uzbrojenie ściskane, uzyskując wzrost M„ wskutek wzrostu ramienia sił wewnętrznych z; wówczas uzbrojenie rozciągane stałoby się dopiero niezbędne gdy x < xgr. Strefa ściskana uległaby tu jednak stopniowemu zmniejszeniu, a więc beton nie byłby w pełni wyzyskany. Wartość xgr odpowiada więc co do swego znaczenia ekonomicznego (równoczesne wykorzystanie stali i betonu) granicznemu procentowi uzbrojenia w żelbecie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W dotychczasowych rozważaniach przyjmowaliśmy, że w strefie ściskanej nie ma kabli sprężających oraz że uzbrojenie skoncentrowane jest w swoim środku ciężkości. Pierwsze z tych założeń nie spełnia się w przekrojach obciążonych momentami o zmiennych znakach oraz przy weryfikacji nośności granicznej w stanie początkowym, przy obciążeniach transportowych, montażowych itd. Wówczas np. w belkach jednoprzęslowych strefa ściskana znajduje się w dolnej części przekroju i obejmuje główne uzbrojenie sprężające. Drugie założenie nie spełnia się w elementach strunobetonowych, w których struny rozmieszczone są dość równomiernie w przekroju, a w różnych warstwach strun panuje różne naprężenie (uprawnienia budowlane).

Takie uzbrojenie nazywamy uzbrojeniem rozproszonym. Ściślej, pod tym określeniem będziemy rozumieli uzbrojenie rozmieszczone w taki sposób, że nie jesteśmy w stanie z góry określić, między którymi sąsiednimi jego warstwami będzie przebiegać oś obojętna, tj. które struny znajdują się w strefie ściskanej, a które w rozciąganej. Uwzględnienie uzbrojenia sprężającego w strefie ściskanej jest obliczeniom proste w przypadku, gdy beton osiąga graniczne odkształcenie ec w skrajnym włóknie ściskanym, tzn. przy zniszczeniu typu 2b i 3 (program egzamin ustny).

Granica plastyczności

Można wówczas przyjąć w przybliżeniu, że w chwili zniszczenia, kable w strefie ściskanej przenoszą naprężenia rozciągające asn = oS\V - Estc, gdyż odkształcenie w ich poziomie różni się niewiele od wartości (opinie o programie). Przy zniszczeniu pod obciążeniem użytkowym wartość asw określamy, uwzględniając straty reologiczne, natomiast przy zniszczeniu w stanie początkowym strat tych nie uwzględniamy (w przypadku strunobetonu (ts„- oznacza wstępne naprężenie uzbrojenia na torze naciągowym).

Weryfikacji nośności w stanie początkowym na ogół nie przeprowadza się, jest ona jednak konieczna w przypadku prefabrykatów wymiarowanych m. in. na obciążenia transportowe i montażowe. Nie będziemy dla tego przypadku wprowadzali odmiennych oznaczeń, gdyż należy tu po prostu obrócić przekrój o 180° i zastosować do niego dotychczasowe oznaczenia (np. Ti, i z będą oznaczały odległości od włókna dolnego, które po obróceniu przekroju staje się górnym) (segregator aktów prawnych). Z przypadkiem a) mamy do czynienia przy zniszczeniu typu 3 oraz przy zniszczeniu typu 2a, jeśli stal nie wykazuje wyraźnej granicy plastyczności; poza tym występuje przypadek b). Obydwa przypadki odgranicza wartość x określona prawą stroną warunku.

Mówiąc, iż część uzbrojenia osiąga granicę plastyczności, mamy tu na myśli wyłącznie uzbrojenie w strefie rozciąganej, gdyż w uzbrojeniu sprężającym w strefie ściskanej następuje redukcja naprężeń na skutek odkształceń betonu i można by tu jedynie rozpatrywać granicę plastyczności na ściskanie, której osiągnięcie w stalach normalnie stosowanych do sprężenia nie jest jednak możliwe (promocja 3 w 1).