Uzdatnianie wody wodociągowej

Uzdatnianie wody wodociągowej zasilającej instalacje cieplej wody użytkowej może być stosowane ze względu na zmniejszenie jej korozyjnych właściwości lub przeciwdziałanie wytrącaniu się kamienia wodnego w urządzeniach przygotowujących wodę lub przewodach rozprowadzających. W krajach o wysokim poziomie techniki instalacyjnej stosowane jest również uzdatnianie wody w celu uzyskania odpowiednich właściwości użytkowych c. w. u., a szczególnie odpowiedniej twardości i alkaliczności (program uprawnienia budowlane na komputer).

W instalacjach ciepłej wody użytkowej zasilanych wodą o większych twardościach (6-12hi) występuje zjawisko odkładania się tzw. kamienia wodnego. Składa się on z wytrąconych węglanów wapnia (CaC03 - kamień węglanowy), gipsu (CaS04) oraz związków żelaza i magnezu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Warstwa kamienia wodnego powstająca na ściankach wężownic i rurociągów rozprowadzających ciepłą wodę powoduje stopniowy wzrost oporów przepływu oraz oporów cieplnych obniżających sprawność wymienników ciepła. Oba te procesy mogą w bardzo poważnym stopniu utrudniać prawidłową eksploatację centralnych instalacji c. w. u.

O intensywności procesu wytrącania się kamienia wodnego decyduje przede wszystkim przemijająca twardość węglanowa wody. Gdy woda zasilająca jest miękka (o twardości poniżej 2 mval/dm3 - 5,6°n), to praktycznie w instalacjach c. w. u. nie występuje niebezpieczeństwo wytrącania się kamienia wodnego w ilościach utrudniających normalną ich eksploatację. Gdy woda ma średnią twardość węglanową 24-4 mval/dm3, to w czasie eksploatacji instalacji na wężownicach wymienników oraz wewnętrznych ściankach przewodów tworzy się cienka warstwa kamienia powodująca nieznaczny wzrost oporów cieplnych i hydraulicznych (uprawnienia budowlane).

Doświadczenia praktyczne wykazały, że przy małych stężeniach tlenu, agresywnego dwutlenku węgla oraz związków chloru w wodzie wytrącona warstwa kamienia tworzy ochronną warstwę antykorozyjną. Natomiast gdy woda zasilająca ma twardość większą od 4-46 mval/dm3, to występuje wówczas niebezpieczeństwo nadmiernego zarastania kamieniem przewodów i wymienników, co jest bezpośrednią przyczyną dławienia przepływu wody. W takich przypadkach wskazane jest rozważenie możliwości zastosowania jednej z opisanych niżej metod ochronnych (program egzamin ustny).

Uzdatniana ciecz

Sposoby ochrony instalacji przed osadzaniem się kamienia wodnego można podzielić na dwie grupy: metody fizyczne oraz chemiczne. Metody fizyczne polegają na zahamowaniu procesu wytrącania się z wody soli tworzących kamień lub wytrącaniu substancji kamieniotwórczych w postaci niezwiązanego z podłożem bezpostaciowego osadu. Osad ten porywany jest przez przepływającą wodę w czasie eksploatacji urządzenia lub usuwany podczas okresowego płukania instalacji (opinie o programie).

Jedną z fizycznych metod ochrony, która nie zmienia sanitarnych właściwości wody, jest metoda magnetyczna. W procesie tym uzdatniana woda poddawana jest działaniu pola magnetycznego, które powoduje zmiany strukturalne w substancjach rozpuszczonych w wodzie lub w zarodkach krystalicznych występujących w postaci zawiesin. Stałe pole magnetyczne wytwarzane może być przez magnesy stale lub elektromagnesy (segregator aktów prawnych).

Spośród licznych rozwiązań urządzeń magnetycznych najbardziej rozpowszechnione są urządzenia belgijskiej firmy Epurex, znane pod nazwą aparatów CEPI-COMAV, oraz urządzenia produkcji radzieckiej typu WTI lub DWPI. Magnes stały stosowany w jednym z rozwiązań aparatu CEPI-COMAV; magnes ten jest umieszczony wewnątrz cylindrycznego korpusu. Uzdatniana ciecz przepływa przez wewnętrzną przestrzeń aparatu pomiędzy magnesami. Urządzenia te wytwarzane są w wielu odmianach.

Pierwsza z nich symbolu W przeznaczona jest do uzdatniania słodkiej wody, w której całkowita zawartość soli jest mniejsza od 2000 mg/dm3. W podobny sposób został zbudowany radziecki aparat typu WTI, w którym zastosowano również zespół stałych magnesów (promocja 3 w 1).