Uziarnienie kruszywa

Również uziarnienie kruszywa ma wpływ na skuteczność zagęszczania. Przy uziarnieniu równomiernym ziarna średnie (o wielkości 2-8 mm) mogą utrudniać zagęszczenie, klinując się między grubszymi ziarnami i utrudniając wypełnienie pustek. Bez zagęszczenia betonu nie można przede wszystkim dotrzeć do naroży deskowania, tak więc przy niewłaściwym zagęszczeniu należy się liczyć z usterkami i odpadaniem tynku w tych miejscach (program uprawnienia budowlane na komputer).

W elementach gęsto zbrojonych lub wysokich mogą mimo zwykle stosowanego zagęszczenia betonu powstawać pustki pod poziomymi prętami zbrojenia lub pod wycięciami. Jest to skutek osiadania betonu lub tworzenia się soczewek wody pod grubymi ziarnami kruszywa („pocenia się" betonu). Sposób zagęszczania betonu należy dostosować do jego konsystencji, przy czym można w ten sposób podwyższyć jego wytrzymałość nawet o 20% (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do zagęszczania wstępnego i ostatecznego można stosować ubijanie ręczne lub maszynowe (przy konsystencji wilgotnej), sztychowanie prętami ze stali okrągłej lub łatami drewnianymi (przy konsystencji plastycznej lub płynnej), wibrowanie wibratorami wgłębnymi, powierzchniowymi lub przyczepnymi (przy konsystencji wilgotnej lub plastycznej). Zagadnienia te regulują normy DIN 4235 i 4236.

Mieszanka betonowa

Przy wibrowaniu wiążącego betonu może na skutek działania drgań nastąpić odwibrowanie prętów zbrojenia oraz utrata przyczepności. Ostateczne zagęszczenie betonu musi więc nastąpić nie za późno (najwyżej 7 godzin) po jego zarobieniu, czyli w fazie wiązania (uprawnienia budowlane).

Miejsca koniecznych przerw roboczych (dylatacji) także powstałych w wyniku nieodpowiedniej pogody lub awarii maszyn muszą móc przenieść bez uszkodzenia wszystkie występujące obciążenia. Zanieczyszczenia, mleko cementowe, stwardniały już beton w połączeniu, ukośne lub zbyt gładkie płaszczyzny dylatacji uniemożliwiają właściwe powiązanie starego i nowego betonu (program egzamin ustny).

Zbyt wysuszony wcześniej ułożony beton odciąga część wody zarobowej z betonu świeżego albo powoduje wystąpienie dużych różnic w procesie twardnienia między oboma warstwami betonu, co może prowadzić do powstawania rys. Również zbyt duży spadek temperatury między starym i nowym betonem wywołuje naprężenia mogące powodować wystąpienie rys.

Dylatacja robocza w polu deskowania bez bezpośredniego podparcia miejsca dylatacji może powodować powstanie na dolnej powierzchni stropu uskoku na skutek różnic ugięcia starego, już częściowo stwardniałego i świeżego betonu. Mogą wówczas również wystąpić niedostateczne powiązania obu warstw betonu, a także zakłócenia struktury starego betonu, który będąc jeszcze w stadium twardnienia nie jest w stanie przenieść dodatkowych naprężeń (ścinających) (opinie o programie).

Mieszanka betonowa powinna być fachowo przygotowana, ułożona możliwie bezpośrednio po wymieszaniu i dobrze zagęszczona. Należy wzajemnie dopasować sposób zagęszczania i konsystencję betonu. Zwłaszcza gęsto zbrojone i wysokie elementy powinny być dodatkowo zagęszczone po 3-H3,5 godzinach od momentu wymieszania mieszanki. Przy układaniu betonów o bardzo płynnej konsystencji należy zwrócić uwagę na niebezpieczeństwo rozsegregowania się mieszanki (segregator aktów prawnych).

Przerwa w betonowaniu może trwać tylko tak długo, aż zwiąże ostatnio ułożona porcja betonu (zależnie od składu betonu, ale najwyżej 24 godziny). Jeśli ma ona trwać dłużej, to należy albo przewidzieć dylatacje robocze, albo zastosować środki opóźniające wiązanie w celt przedłużenia dopuszczalnego czasu betonowania. Dylatacje robocze należy w miarę możności projektować przed rozpoczęciem betonowania. Muszą one zapewniać szczelne i mocne połączenia obu części elementu. Dylatacje robocze muszą być położone prostopadłe do stropu, co wymaga odpowiednie go ich odeskowania. Powierzchnie połączenia powinny być oczyszczone i ewentualnie pozbawioną gładkości. Przyczepność może poprawił także pas z siatki jednolitej ułożony na całej grubości stropi (i ewentualnie traktowany jako deskowanui „tracone").