Uziemienie ochronne

Uziemienie ochronne, jako element przez zastosowanie którego zapewnia się ochronę życia i zdrowia ludzkiego przed skutkami porażeń elektrycznych, powinno być bardzo dokładnie konserwowane. Zdolność ochronna uziemienia zależy od wartości oporu uziemienia. Dobre uziemienie powinno mieć opór nie przekraczający 4 omów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Uziemienia ochronne, stan linek i drutów uziemiających, miejsca styków i odcinki linek wchodzące do ziemi należy sprawdzać raz na rok. Przy każdym sprawdzeniu należy dokonywać pomiaru oporności. Przy wykorzystywaniu rur wodociągowych, jako uziomów naturalnych, wodomierze muszą być zmostkowane, tzn., że odcinki rur przed - i za wodomierzem muszą być połączone ze sobą przewodem uziemiającym.
Wszelkie uziemienia ochronne wykonane przewodami lub płaskownikiem stalowym powinny być - w celu zabezpieczenia przed zardzewieniem - pominiowane i pomalowane.

Jeżeli główna linia uziemiająca doprowadzona jest do rury wodociągowej, przy przeglądzie okresowym należy dokładnie sprawdzić, czy między obchwytem a rurą nie powstały luzy, czy w miejscach złączeń nie ma rdzy i czy nie rozluźniły się śruby ściągające obchwyt.
Remont bieżący uziemienia ochronnego polega najczęściej na wymianie obchwytu lub na zesztukowaniu zerwanej linki lub drutu uziemiającego.

Obchwyt powinien być wykonany z paska blachy stalowej ocynkowanej o grubości co najmniej 1,5 mm i szerokości 20 mm; długość jego powinna być tak dobrana, aby śruba zaciskowa po dokładnym i mocnym zakręceniu nie powodowała całkowitego zetknięcia się ze sobą obu końców obchwytu.
Rura wodociągowa przed założeniem obchwytu powinna być starannie oczyszczona lub opiłowana. Założony obchwyt i część rury należy dokładnie zaminiować.

Zerwaną linkę lub drut należy naprawiać jak najstaranniej.
Przy zastosowaniu stalowego płaskownika najlepiej jest uszkodzony odcinek spawać. W przypadku sztukowania linki stalowej ocynkowanej należy stosować złączki rurkowe lub zaciski odgałęźne dwuśrubowe (pazurkowe).
Przy łączeniu obu końców przewodu należy je uprzednio dokładnie oczyścić i opiłować (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Silniki elektryczne

W budynkach mieszkalnych silniki elektryczne znajdują zastosowanie przy dźwigach elektrycznych, pompach obiegowych centralnego ogrzewania, pompach hydroforowych i wentylatorach. Każdy trójfazowy silnik elektryczny o mocy ponad 1 kW powinien być zabezpieczony wyłącznikiem samoczynnym, dobranym odpowiednio do mocy silnika. Najczęściej spotykanym typem silnika elektrycznego jest tzw. silnik zwarty. Silnik zwarty o mocy do 4 kW nie wymaga, poza wyżej wymienionym wyłącznikiem samoczynnym, żadnych innych zabezpieczeń dodatkowych, a silniki zwarte o mocy powyżej 4 kW muszą być zaopatrzone w przełącznik trójkąt-gwiazda.
W niektórych większych instalacjach elektrycznych, gdzie potrzebne są silniki większych mocy - np. ok. 10-15 kW, instalowane są silniki tzw. pierścieniowe (uprawnienia budowlane). Silniki pierścieniowe są uruchamiane za pomocą rozrusznika, odpowiednio dobranego do danego silnika.
W zakres konserwacji silników elektrycznych wchodzą następujące roboty:
a) smarowanie łożysk i innych części silnika odpowiednimi smarami,
b) sprawdzanie temperatury silnika w okresach jego największego obciążenia (program egzamin ustny),
c) sprawdzanie za pomocą odpowiednich przyrządów: wielkości prądu pobieranego przez każdą fazę silnika, wielkości napięcia podczas pracy i podczas postoju silnika oraz odporności izolacji poszczególnych uzwojeń,
d) wyłączanie silnika pracującego nieprawidłowo, np. nadmiernie grzejącego się,
e) utrzymanie silnika w czystości, badanie i dokręcanie śrub mocujących go z podłożem oraz sprawdzanie sprzęgła łączącego wał silnika z wałem urządzenia napędzanego (opinie o programie).

Remonty bieżące silników elektrycznych nie są dokonywane, ponieważ uszkodzenia, jakim najczęściej podlegają silniki, zwykle mogą być usuwane w specjalnych warsztatach elektrotechnicznych lub mechanicznych; naprawy te zaliczane są do remontów awaryjnych.
Dźwigi elektryczne osobowe i osobowo-towarowe, instalowane w budynkach mieszkalnych, powinny być konserwowane w sposób ciągły przez specjalnie do tego powołane przedsiębiorstwa koncesjonowane (segregator aktów prawnych). Każdy dźwig służący do przewożenia ludzi powinien być po zakończeniu robót montażowych dokładnie sprawdzony i przyjęty przez inspektora Biura Dozoru Technicznego w obecności przedstawiciela administracji budynku oraz konserwatora, któremu administracja powierza opiekę nad dźwigiem. Dźwig przyjęty przez Biuro Dozoru Technicznego zostaje wciągnięty do rejestru Biura Dozoru i podlega od tego czasu corocznym tzw. zwyczajnym kontrolom, przeprowadzanym przez inspektora Biura Dozoru.

Podczas tych przeglądów inspektor, sprawdzając stan techniczny urządzenia dźwigowego, powinien w protokole wydawać opinie o jego konserwacji. W przypadkach stwierdzenia przez inspektora Biura Dozoru niewłaściwego prowadzenia konserwacji, administracja budynku może zrezygnować z usług dotychczasowego konserwatora i powierzyć konserwację dźwigu innemu konserwatorowi (promocja 3 w 1).
Poza coroczną kontrolą zwyczajną dźwig podlegać powinien kontrolom nadzwyczajnym, które przeprowadzane być powinny przez inspektora Biura Dozoru Technicznego na wniosek administracji budynku w przypadkach groźnych awarii lub po wykonaniu remontu kapitalnego.