Wada stropów płytowych betonowanych

Do wykonania stropów w budynkach przemysłowych i magazynowych najczęściej służą w Polsce następujące prefabrykaty:
- płyty panwiowe,
- płyty wspornikowe o przekroju poprzecznym w formie litery n (Izw. płyty TT),
- płyty kanałowe (głównie typu Spiroll) (program uprawnienia budowlane na komputer).

W budynkach o konstrukcji stalowej, zwłaszcza wielokondygnacyjnych, oprócz ciężkich stropów żelbetowych stosowane są także stropy stalowe lub ze stali i współpracujących z nią innych materiałów, tzw. zespolone. Wyróżnić można stropy:
- z blach stalowych, pełne i ażurowe,
- betonowane na blachach fałdowych lub belkach stalowych, w tym sprężonych,
- prefabrykowane stalowo-żelbetowe.
- mały ciężar stropu,
- usztywnienie budynku,
- możliwość prowadzenia instalacji w konstrukcji stropu.

Stropy te mają również następujące wady:
- podatność blachy na uszkodzenia mechaniczne i brak odporności na przeciążenia podczas montażu,
- konieczność ognioodpornego zabezpieczenia stropu od spodu (od strony blachy) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W mniej doskonałych konstrukcjach tego typu blacha spełnia jedynie rolę deskowania, w którym układa się zbrojenie i beton.

Wadą stropów płytowych betonowanych na belkach stalowych jest uciążliwe betonowanie płyty na placu budowy, wymagające deskowania oraz kłopotliwe wykonanie węzłów podporowych.
Konstrukcja prefabrykowanych stropów stalowo-żelbetowych składa się z prefabrykowanych płyt żelbetowych i dźwigających je belek. Naprężenia ściskające przenosi płyta żelbetowa połączona z belką stalową. Belki te mogą być także kratowe. Zastosowanie belki kratowej ułatwia wykorzystanie przestrzeni wewnątrz stropu na prowadzenie instalacji. Zaletą tego rozwiązania jest wyeliminowanie z placu budowy mokrych robót betoniarskich, natomiast wadą - brak monolitycznego zespolenia płyt ze szkieletem i potrzeba użycia ciężkiego sprzętu montażowego. Wady te można usunąć np. przez łączenie płyt na mokro przez zalanie betonem szczelin specjalnie między nimi utworzonych w miejscu podparcia na belkach stalowych (uprawnienia budowlane).

Nachylenie dachu

Główną zaletą przekrycia strukturalnego (kratownicy) współpracującego z płytą żelbetową jest duża rozpiętość przy braku słupów wewnętrznych. Jednak takie stropy wymagają dużej wysokości konstrukcyjnej i odpowiednio dużego zużycia stali.
Przykłady podwieszenia kanałów wentylacyjnych do stropów (program egzamin ustny).

Dachy są to przekrycia zabezpieczające budowle przed opadami atmosferycznymi, słońcem i wiatrem, umożliwiające odprowadzenie wód opadowych poza obiekt i przenoszące obciążenia śniegiem i wiatrem.
Stropodachem nazywa się przekrycie najwyższej kondygnacji lub poddasza, w którym elementy nośne stropu i dachu są wspólne, lub przekrycie, w którym przestrzeń zawarta między elementami przeznaczona jest wyłącznie do przewietrzania konstrukcji stropu i dachu.
Zarówno dachy, jak i stropodachy mogą być płaskie lub krzywiznowe. Powinny one odpowiadać wymaganiom konstrukcyjnym i przeciwpożarowym (opinie o programie).
Dach składa się z:
- konstrukcji nośnej,
- pokrycia wodoszczelnego,
- izolacji termicznej zabezpieczającej znajdujące się pod nim pomieszczenia przed zmianami temperatury.

Stropodach nad pomieszczeniem przeznaczonym na pobyt ludzi powinien być wykonany w sposób zabezpieczający przed skraplaniem się pary wodnej wewnątrz konstrukcji i na jej powierzchni wewnętrznej, w stopniu wpływającym szkodliwie na trwałość i wytrzymałość konstrukcji oraz na bezpieczeństwo ludzi i mienia (segregator aktów prawnych).
Stropodachy z elementami konstrukcyjnymi z materiałów palnych mogą być wykonane:
- nad pomieszczeniami nie ogrzewanymi,
- gdy wymagają tego warunki technologiczne,
- gdy stropodach jest wentylowany (przewietrzany),
- gdy - w przypadku stropodachu nie wentylowanego - wilgotność względna powietrza wewnątrz pomieszczenia w okresach ogrzewczych nie przekracza 45%.
Nachylenie dachu lub stropodachu zależy od rodzaju pokrycia (promocja 3 w 1).