Walory przyrodnicze

Macedonia ze względu na swoje położenie tranzytowe ogrywa znaczącą rolę w komunikat ji międzynarodowej. Przez kraj przechodź.) najważniejsze szlaki, zarówno kolejowe (linia Saloniki-Skopie-Belgrad-Zagrzeb-Lublana- -Wiedeń), jak i drogowe (równoległa do linii kolejowej Autostrada Braterstwa i Jedności), stanowiące oś komunikacyjną na Półwyspie Bałkańskim (program uprawnienia budowlane na komputer). Dużego znaczenia w ostatnich latach nabiera także połączenie z Istambułu przez Bułgarię, ze Skopie do albańskiego portu Durresi i dalej do Włoch (trasa ta zapewniała Macedonii “okno na świat" podczas blokady greckiej). Ogólnie sieć transportowa kraju jest słabo rozwinięta i składają się na nią 922 km linii kolejowych (tylko 2152 zelektryfikowane) oraz 10,5 tys. km dróg, z czego 5,5 tys. ma twardą nawierzchnię bitumiczną (21 km/100knv). Transport lotni- czy obsługują dwa lotniska o znaczeniu międzynarodowym: Skopie (największy port lotniczy kraju) oraz Ochryda (gł. loty czarterowe). W 1997 w Macedonii było zarejestrowanych 289,2 tys. samochodów osobowych, co oznacza średnio ponad 14 osób na I samochód (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Atrakcyjność’ turystyczna Macedonii związana jest z olbrzymimi walorami przyrodniczymi, licznymi pozostałościami historycznymi stanowiącymi świadectwo bogatej historii tych ziem, a także ze strategicznym położeniem na jednym z ważniejszych szlaków turystycznych Europy (uprawnienia budowlane).

Ważnym ośrodkiem turystycznym jest Skopie miasto o bogatej historii, którego początki III Wielkiego ( i 36- 323 p.n.e.), który dokonał podboju państwa perskiego, rozciągając macedoński) zwierzchność’ aż po pn.-zach. Indie. Po śmierci Aleksandra imperium rozpadło się na liczne państewka hellenistyczne. W 148 p.n.e. Macedonia stała się jedną z rzymskich losy wschodniej części cesarstwa (program egzamin ustny).

Macedońskie dążenia niepodległościowe

Na przełomie VI i VII w. na teren Macedonii napłynęły plemiona słowiańskie, częściowo wypierając, a częściowo ludność miejscowe). W IX w. znaczna część Macedonii została włączona do cesarstwa Bułgarii, ulegając chrystianizacji. W 976 Macedonia zrzuciła bułgarską zwierzchność, jednak już w 1018 została podbita przez Bazylego II Bułgarobójcę i wcielona do cesarstwa bizantyjskiego. W następnych wiekach znajdowała się kolejno pod panowaniem Bułgarii, ponownie Bizancjum, Serbii, a od 1895 Turcji (nastąpiła wówczas jej częściowa islamizacja). Kryzys imperium tureckiego w XVII w. doprowadził do wzrostu nastrojów narodowowyzwoleńczych (m.in. 1689-1690 miało miejsce krwawo stłumione antytureckie powstanie chłopskie) (opinie o programie).

W 1898 utworzono Wewnętrzną Macedońską Organizację Rewolucyjną, wysuwając ą hasła autonomii lub przyłączenia Macedonii do Bułgarii. W 190 5 wybuchło tzw. powstanie, podczas którego proklamowano powstanie Republiki Kruszewskiej, zostało jednak przez Turcję krwawo stłumione. Kolejna insurekcja w 1911 doprowadziła do wybuchu wojen bałkańskich 1912-191 8, w wyniku czego Macedonia została podzielona pomiędzy Serbię (tzw. Macedonia Wardarska), Grecję (Macedonia Egejska) i Bułgarię, która jako strona pokonana musiała zadowolić’ się tzw. Macedonią Pirińską (segregator aktów prawnych).

Na mocy traktatu w Neuilly-sur-Seine 1919 Bułgaria utraciła na rzecz Królestwa Serbów, Chorwatów’ i Słoweńców (SUS) zarówno część Macedonii zdobytą w wyniku wojen bałkańskie h, jak również obszar Macedonii zajęty przez nią podczas I wojny światowej. Władze królestwa SHS (od 1929 Jugosławii) nie uznawały Macedończyków za odrębną narodowość, realizując politykę ich prześladowania. Podczas II wojny światowej 1941-1944 Macedonia pozostawała pod okupacją wojsk niemieckich i bułgarskich (promocja 3 w 1). Po wojnie została włączona jako jedna z republik w skład Federacyjnej Ludowej Republiki Jugosławii, z którą następnie przeszła przez wszystkie etapy narodowego komunizmu, a także kryzys polityczny narastający po śmierci (1980). Rozpad federacji podsycił i umocnił macedońskie dążenia niepodległościowe.