Warstwa lepiku

Lepiki sporządzane z asfaltów o niedostatecznie niskich temperaturach łamliwości mogą już w stosunkowo wysokich temperaturach stawać się kruche i tracić zdolności wiążące (program uprawnienia budowlane na komputer).
Warstwa lepiku na gorąco po oziębieniu może stawać się tak kruchą, że zlepione nią papy rozdzielają się przy najlżejszym zgięciu, tracąc zupełnie spoistość.
Te cechy lepików powinny być szczegółowo badane i uwzględnione w normach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przez pojęcie lepik asfaltowy należy rozumieć asfalty ponaftowe o odpowiednich właściwościach lub ich mieszaniny z różnymi produktami chemicznymi, organicznymi lub nieorganicznymi.
Lepiki asfaltowe otrzymuje się przez mieszanie ze sobą odpowiednich gatunków asfaltów przemysłowych w celu otrzymania produktu o żądanej temperaturze mięknienia. Dla otrzymania lepików wyższych gatunków, stosowanych do robót trudniejszych, którym stawia się ostrzejsze wymagania, dodaje się do stopionego asfaltu składniki zwiększające zdolność lepienia, jak paki tłuszczowe, olej żywiczny, miękkie gatunki kalafonii, pak kumaronowy lub żywicę kumaronową (uprawnienia budowlane). Do lepików asfaltowych z wypełniaczami dodaje się ponadto wypełniające substancje mineralne włókniste, jak azbest włóknisty, mikro azbest i wełnę żużlową.

Włókno szklane może być stosowane po sprawdzeniu jego przyczepności do bitumu. Ilość wypełniaczy włóknistych w lepiku nie może przekraczać 15% ciężarowo.
Ustalenie wzajemnego stosunku składników może być dokonane tylko w sposób doświadczalny, gdyż na ostateczne właściwości lepiku wywierają duży wpływ żywice i oleje asfaltowe, a także powierzchnia i aktywność wypełniaczy (program egzamin ustny).

Lepiki asfaltowe

Lepiki asfaltowe produkuje się podobnie jak masy asfaltowe w kotłach ogrzewanych, zaopatrzonych w dobre mieszadła. Badania kontrolne w czasie produkcji ograniczają się do badania temperatury mięknienia mieszanek bez rozpuszczalników.
Stosuje się dwa zasadnicze typy lepików asfaltowych:

a) na gorąco,

b) na zimno.
Do wyrobu lepików na gorąco, o wymaganych temperaturach mięknienia, nadają się najlepiej asfalty wysokotopliwe, oksydowane, o temperaturach mięknienia 45-80°C i wyższych. Dobre wyniki dają mieszaniny asfaltów twardych wysoko oksydowanych lub naturalnych z asfaltem miękkim (opinie o programie).

Jako wypełniacze stosuje się wypełniacze pyłowe, np. mączkę wapienną, mikroazbest, łupki mielone i wypełniacze aktywne, np. strąconą krzemionkę, przy czym dobre wyniki dają mieszanki kilku rodzajów wypełniaczy. Niewielkie dodatki kalafonii lub kauczuku poprawiają przyczepność i elastyczność lepiku.
Lepiki stosowane na zimno zawierają oprócz wyżej podanych składników (przy czym stosuje się asfalty o nieco wyższej temperaturze mięknienia) również składniki upłynniające. Jako składniki upłynniające można stosować obok lotnych rozpuszczalników także i cięższe oleje łatwo żywiczejące, jak np. olej antracenowy, który zwiększa zdolności zwilżające lepiku i jego plastyczność (segregator aktów prawnych).

Zawarty w lepiku olej antracenowy przy zetknięciu się z powietrzem łatwo żywiczeje, nadając lepikowi - po odparowaniu lotnego rozpuszczalnika - ciągliwość, a ponadto ułatwia zespolenie się lepiku z papą.
Masy zalewowe (PN-54/S-30001) służą do wypełniania szczelin dylatacyjnych w budowlach. Zadaniem masy zalewowej jest zupełnie dokładne wypełnienie szczeliny przy jednoczesnym umożliwieniu wzajemnych ruchów jej ścianek bez jednoczesnego pękania lub wykruszania się masy, która powinna zachowywać stale swą elastyczność.

Poza tym masa zalewowa musi posiadać dostatecznie wysoką temperaturę mięknienia i być dobrze uszkieletowana wypełniaczem, aby nie wyciekała w wyższych temperaturach; w temperaturze ok. 150°C musi być jednak całkowicie płynna, tak aby można było ją łatwo wlewać w szczeliny o szerokości 0,5 cm i głębokości do 5 cm lub nawet głębsze. Ważną cechą masy, nie ujętą w normy, powinien być jej mały współczynnik rozszerzalności i mały skurcz przy stygnięciu (promocja 3 w 1).