Warstwy zaprawy

Nowe materiały o zmniejszonym ciężarze objętościowym mają zwiększoną porowatość oraz powiększoną znacznie powierzchnię wewnętrzną. Wskutek tego wprawdzie przewodnictwo cieplne ulega zmniejszeniu wobec większej porowatości tworzywa, lecz występuje również zjawisko niepożądane, a mianowicie powiększenie powierzchni, które sprzyja silniejszemu zawilgoceniu muru przy jego higroskopijności oraz omówionych poprzednio zjawiskach (program uprawnienia budowlane na komputer).

W konsekwencji otrzymuje się mur znacznie zimniejszy niż przewidywano, biorąc pod uwagę zmniejszenie ciężaru objętościowego materiału. W miarę zmniejszania się ciężaru objętościowego wyrobów z cementu zwiększa się wilgotność materiału w tych samych warunkach. Można wyprowadzić z tego wniosek, że stosowanie do produkcji lekkich materiałów surowców o dużym powinowactwie fizykochemicznym do wody jest niewłaściwe, gdyż korzyści uzyskiwane przez zmniejszenie ciężaru objętościowego są silnie ograniczone przez równoczesną skłonność materiału do zawilgacania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Typowym takim materiałem jest cement, który w wyrobach wykazuje poza tym małą przewodność i przenikliwość pary. A zatem nawilżony częściowo lub całkowicie, będzie wolno oddawał wilgoć do warstw sąsiednich lub na zewnątrz, co w konsekwencji prowadzi do większego stałego zawilgocenia. Innym zagadnieniem jest stosowanie cementu oraz soli w postaci chlorków wapnia i sodu do zapraw, zwłaszcza w czasie robót w zimowych porach roku (uprawnienia budowlane).

Użycie samego cementu do zapraw powoduje zmianę charakteru muru. Jeśli mur jest ceglany, to przy zaprawie z dodatkiem cementu należy całość muru traktować już raczej jako element betonowy, w którym cegła jest kruszywem o dużych wymiarach. Warstwy zaprawy powodują zmniejszenie przewodności i przenikliwości pary wodnej przez taki mur, wskutek czego staje się on bardziej wilgotny, a tym samym zimniejszy i mniej higieniczny (program egzamin ustny).

Nasiąkliwość

Dodanie do zapraw chlorków powoduje, że stają się one jeszcze bardziej higroskopijne i omówione przed chwilą wady muru jeszcze bardziej wzmagają się. Ujemną stroną obowiązujących instrukcji do tego rodzaju robót jest branie pod uwagę przy opracowywaniu zagadnień samego wykonawstwa, tj. wiązania zaprawy i jej wytrzymałości, a nie uwzględnianie’ właściwości termicznych gotowego muru (opinie o programie).

Z omówionych względów należy wystrzegać się stosowania większych dawek soli niż podaje to instrukcja. Do czasu usunięcia omawianej wady cementu należy przy ustalaniu materiałów i metody wykonawstwa uwzględnić wszystkie istotne czynniki decydujące o właściwościach gotowych konstrukcji.

Do czynników takich poza ciężarem objętościowym materiału i jego wytrzymałością na ściskanie należą: higroskopijność, przewodność i przenikliwość pary, mające olbrzymi, a pomijany dotychczas wpływ na przewodnictwo cieplne oraz warunki higieniczne wewnątrz pomieszczenia. Z przytoczonych tablic widoczna jest wyraźnie przewaga cegły ceramicznej jako materiału budowlanego nad materiałami na bazie cementu, co oczywiście odnosi się do murów na zaprawie wapiennej (segregator aktów prawnych).

Nasiąkliwość jest jedną z cech świadczących o właściwościach budowlanych materiałów. Materiały o niskiej nasiąkliwości są na ogół zimne i najwłaściwiej jest stosować je do licowania lub do krycia powierzchni, które należy zabezpieczyć przed działaniem wilgoci, zanieczyszczeń lub par i płynów szkodliwych. Wymienić tu należy cegłę i inne wyroby klinkierowe oraz różnego rodzaju płytki podłogowe i okładzinowe (promocja 3 w 1). Materiały o większej nasiąkliwości, jak np. cegły półklinkierowe, stosować należy w miejscach, gdzie potrzebna jest większa wytrzymałość, a mur ze względów konstrukcyjnych i tak jest najgrubszy, np. do fundamentów. W miejscach tych stosowany jest z wymienionych powodów często również beton oraz zaprawy z dodatkiem cementu. Ponieważ te części murów są zwykle narażone na intensywniejsze zawilgocenie, należy je starannie izolować.