Wartość dwójłomności

Znając wartość dwójłomności poszczególnych minerałów można odróżnić jedne minerały od drugich. Kwarc lub skalenie, które są minerałami o małej dwójłomności, wykazują najniższe rzędu, tj. barwy szare; minerały o większej dwójłomności wykażą barwy I lub II rzędu. Przykładem minerału o barier wysokiej dwójłomności jest cyrkon; wyższą dwójłomność ma, wykazujący między skrzyżowanymi nikolami barwę białą wyższego rzędu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ponieważ barwy interferencyjne zależą nie tylko od rodzaju substancji i jej dwójłomności, lecz także i od przekroju badanego minerału, przy jego obserwacji należy uwzględnić tylko barwy najwyższe. Bez względu bowiem na wielkość dwójłomności barwa danego minerału na odpowiednim przekroju może być niska. Istnieją specjalne metody pozwalające na dokładne określenie wielkości dwójłomności. Przy pewnym jednak doświadczeniu można bez trudu odróżnić, czy ma się do czynienia z barwą I rzędu, czy z barwą wyższą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Należy pamiętać, że stałe ściemnienie pola widzenia następuje również w przekroju prostopadłym do osi optycznej. W tym bowiem kierunku ciało optycznie anizotropowe nie wykazuje podwójnego załamania światła. Przekroje kryształów bardzo zbliżone do tego szczególnego położenia wykażą niskie barwy interferencyjne.

Im większe będzie odchylenie od tego położenia, tym wyższe barwy interferencyjne wykaże obserwowany minerał, zawsze jednak w granicach własnej dwójłomności będącej cechą charakterystyczną (uprawnienia budowlane).
Badania w świetle zbieżnym. Do oznaczania kryształów optycznie różnokierunkowych (anizotropowych), które dominują w świecie minerałów, stosuje się również światło zbieżne£ Otrzymuje się je przez wprowadzenie między dolny nikol (polaryzator) a preparat mikroskopowy (str. 94) silnej soczewki zbierającej (kondensatora). Do obserwacji powstałego między skrzyżowanymi nikolami obrazu interferencyjnego wprowadza się w tubus mikroskopu (między analizatorem a okularem) dodatkową soczewkę (program egzamin ustny).

Obrazy interferencyjne

Obrazy interferencyjne powstałe w świetle zbieżnym pozwalają na odróżnienie ciał optycznie jednoosiowych od dwuosiowych, tj. kryształów należących do układów tetragonalnego, heksagonalnego i trygonalnego od kryształów układu rombowego, jedno- skośnego lub trójskośnego (opinie o programie).
Charakterystyczne obrazy dają przekroje kryształów jednoosiowych prostopadłe do osi optycznej. Interferencyjny obraz ma postać ciemnego krzyża o prostopadłych ramionach, których kierunki są zgodne z kierunkami głównych przekrojów nikoli. Podczas obrotu stolika mikroskopu krzyż interferencyjny* nie zmienia swego położenia.

Na przekrojach nieco nachylonych, tj. niezupełnie prostopadłych do kierunku osi optycznej, środek krzyża interferencyjnego nie pokrywa się z punktem przecięcia nici pajęczych, kierunek ramion krzyża jest ten sam, co w przekroju dokładnie do kierunku osi optycznej. Podczas obrotu stolika skopowego obraz interferencyjny ulega przesunięciu, przy  ramiona krzyża przesuwają się równolegle do nici pajęczych. W niektórych położeniach w polu widzenia widoczne tylko jedno ramię krzyża (segregator aktów prawnych).

Podobny ciemny krzyż, lecz o ramionach nierównej grubości, jako obraz interferencyjny w kryształach optycznie w przekrojach prostopadłych do dwusiecznej kąta •K. optycznych, tj. do prostej dzielącej kąt osi optycznej. Podczas stolika mikroskopu ciemny krzyż zachowuje się inaczej niż kryształów jednoosiowych, mianowicie ulega rozerwaniu przechodzi w dwie hiperbole. W niektórych położeniach w polu widoczna jest tylko jedna smuga hiperboliczna (promocja 3 w 1).
Zarówno w świetle równoległym, tj. w równoległej wiązce, jak i w świetle zbieżnym można specjalnymi metodami raczyć tzw. charakter optyczny, czyli znak optyczny kryształów.