Konstrukcje z żużlobetonu

Konstrukcje z żużlobetonu nie powinny być więc stosowane w warunkach silnego zawilgocenia (bezpośredni kontakt z wodą, zawilgocenie wskutek kondensacji pary wodnej, np. w źle zaprojektowanych stropodachach) (program uprawnienia budowlane na komputer).
W świetle danych, w zbrojonych elementach żużlobetonowych nie należy stosować chlorku wapnia jako dodatku do betonu.

Zawartość szkodliwych domieszek w kruszywie należy możliwie ograniczyć, np. korzystne jest stosowanie kruszywa, które przynajmniej przez rok składowane było na wolnym powietrzu. Ma to na względzie fakt, że pod działaniem deszczu spłyną z kruszywa siarczki, rozpuszczalne w wodzie. Najwięcej niespalonego węgla zawierają zawsze najdrobniejsze frakcje kruszywa (cl < 2 mm), w związku z czym należy frakcje te odsiewać i zastępować piaskiem mineralnym.
Żużel paleniskowy z węgla brunatnego i z torfu uważa się za nieprzydatny do konstrukcji z betonu zbrojonego.
Skaloud [6.68] zaleca, aby w konstrukcjach prefabrykowanych z betonu pumeksowego ilość cementu była nie niższa od 300 kg/m3. W przypadku niedotrzymania tego warunku pręty zbrojenia należy powlekać mleczkiem cementowym lub powłokami antykorozyjnymi. Grubość otulenia prętów nie powinna być mniejsza niż 1,5-2 cm.
Betony jamiste (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zbrojenie w elementach z betonów kruszywowych o strukturze jamistej należy chronić przed korozją przez powlekanie powłokami antykorozyjnymi lub przez ułożenie ich w warstwie zaprawy cementowej.
Zdaniem autora, układanie prętów zbrojenia w warstwie zaprawy cementowej jest rozwiązaniem szczególnie godnym zalecenia, nie tylko ze względu na ochronę zbrojenia przed korozją, lecz również w celu stworzenia lepszych warunków współpracy betonu jamistego i zbrojenia.
Betony komórkowe. Zbrojenie w betonach komórkowych jest szczególnie podatne na korozję. Wynika to z następujących przyczyn:
- porowata struktura ułatwia dostęp wilgoci do zbrojenia,
- w betonach autoklawizowanych w procesie autoklawizacji następuje w dużej mierze neutralizacja związków alkalicznych w zaczynie cementowym, chroniących zbrojenie przed korozją w betonie zwykłym (uprawnienia budowlane).

Pręty zbrojenia

Pręty zbrojenia pokryte zendrą walcowniczą mają na ogół większą odporność na korozję niż pręty oczyszczone. Jak podaje Schaffler szczególnie podatne na korozję są pręty ze stali wysokowartościowej oraz miejsca spawów (program egzamin ustny).
Wpływ rodzaju betonu na korozję zbrojenia przejawia się na ogół w sposób nie dość jednolity. W płytach z gazobetonu wapieniowego korozja zbrojenia postępuje wyraźnie wolniej niż w płytach z gazobetonu cementowego’. Przy niskim ciężarze objętościowym i większej średnicy komórek następuje z reguły szybszy postęp korozji.
Decydujący wpływ na postęp korozji ma wilgotność betonu w warunkach użytkowania konstrukcji.

Wyniki badań szwedzkich korozji zbrojenia w płytach „Siporex” (pierwszy okres produkcji, kiedy nie stosowano jeszcze powłok antykorozyjnych) podano w tabl. 6-28. Wiek płyty nie ma tu żadnego wpływu, natomiast dominujące znaczenie ma wilgotność płyty i obecność szkodliwych gazów w atmosferze (opinie o programie).
Poza ograniczeniem zakresu stosowania płyt z betonu komórkowego ze względu na wilgotność pomieszczeń, trzeba zwrócić również uwagę na unikanie zawilgocenia płyt w czasie ich transportu i składowania oraz zapewnienie wysychania płyt w budynku. W szczególnie niekorzystnych warunkach znajdują się płyty w stropodachach typu niewentylowanego (segregator aktów prawnych).

Wskutek kondensacji pary wodnej, płyty takie - praktycznie rzecz biorąc - nie wysychają wcale i wilgotność ich pozostaje dalej bardzo wysoka. Fołomin podaje szereg przykładów z budownictwa radzieckiego, w których wilgotność płyt gazobetonowych w stropodachach typu niewentylowanego po 2,5 latach wynosiła wciąż jeszcze ponad 30% rozbrojenie płyt z betonów komórkowych nie znajdujące się w warstwie zaprawy cementowej wymaga - w celu zabezpieczenia przed korozją - pokrycia go odpowiednią powłoką antykorozyjną (promocja 3 w 1).