Wartość i trwałość izolacji

Poza tym należy dodać, że sam cokół ma znaczenie jako element zabezpieczający budynek przed wilgocią. Lice cokołu należy wykonywać z materiałów trwalszych, odporniejszych na wilgoć i zamrażanie niż pozostałe powierzchnie ściany. W ten sposób bowiem zabezpiecza się ścianę przed rozpryskującą się wodą deszczową, gromadzącym się pod ścianą śniegiem i wreszcie przed uszkodzeniami mechanicznymi, którym podlega część budynku nad terenem lub chodnikiem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jeżeli nie wchodzą w rachubę względy architektoniczne, to cokół wznosi się przeważnie 0,7-1,0 m ponad terenem, a jeżeli budynek jest podpiwniczony - to do poziomu spodu stropu nad piwnicami. Wierzch cokołu wystającego z lica ściany należy zabezpieczyć od zacieków przez pokrycie go trwałym materiałem (klinkierem, kamieniem) lub wypalaną gładzią cementową. Przy większych występach stosuje się przekrycie gzymsem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Niezależnie od własności izolacyjnych przeciwwilgociowych samych materiałów zastosowanych do cokołu, wskazane jest w dolnej jego części wykonać izolację wodoszczelną pionową ściany nad terenem.

Jeżeli cokół ma być wykonany z płyt z porowatych wapieni lub piaskowców, to należy go zabezpieczyć przed przenikaniem wilgoci od dołu. W tym celu należy pod płytami kamiennymi zastosować izolację pionową tego samego typu, jaki został zastosowany do izolacji poziomej ścian. W celu odizolowania tylnej powierzchni płyty kamiennej od ściany należy ją ułożyć na zaprawie wodoszczelnej i odpowiednio umocować za pomocą kotew (uprawnienia budowlane).

Wartość i trwałość izolacji budynku zależy przede wszystkim od jakości izolacji szczelin dylatacyjnych. Nawet najlepiej wykonana izolacja z najlepszych materiałów nie ma wartości, jeśli izolacja szczeliny dylatacyjnej jest wadliwie zaprojektowana lub wadliwie wykonana. Dlatego już przy projektowaniu konstrukcji należy ustalić sposób wykonania izolacji szczeliny dylatacyjnej i uwzględnić to przy rozwiązywaniu szczegółów konstrukcyjnych (program egzamin ustny).

Szczeliny robocze

Szczeliny robocze (przerwy robocze), a ściśle mówiąc styki robocze w konstrukcji, są zwykle tak wykonywane, że konstrukcja stanowi całość, a zatem i izolacja powinna w tym miejscu przebiegać tak jak na pozostałych powierzchniach. Przerwy robocze w izolacji należy wykonywać w ten sposób, aby zapewnić należyte połączenie izolacji ułożonej przed i po przerwie roboczej.
Przerwy robocze izolacji wykonywanych na płaszczyznach poziomych lub do nich zbliżonych wykonuje się w następujący sposób (opinie o programie).

Zakładki poszczególnych warstw wkładek w miejscach, gdzie roboty izolacyjne należy przerwać na krótki okres czasu. Pierwszą, licząc od góry, warstwę papy należy zakończyć co najmniej
w odległości 15 cm od styku roboczego. W miejscach dłuższych przerw w robocie końce wkładek na płaszczyźnie poziomej prowizorycznie przykrywa się warstwą piasku i warstwą betonu ochronnego, które usuwa się przed wznowieniem robót (segregator aktów prawnych).

W tym przypadku górną warstwę papy należy zakończyć w odległości co najmniej 20 cm od styku roboczego w konstrukcji, a to w tym celu, aby w razie potrzeby można było na izolacji ułożyć wałek z gliny, który zabezpieczałby przed przenikaniem ściekającej wody opadowej lub budowlanej pomiędzy izolację i warstwę ochronną.
Jeżeli roboty wykonuje się bez ściany pomocniczej, to połączenia wkładek płaszczyzny poziomej i pionowej (promocja 3 w 1).

Należy zwrócić szczególną uwagę na zabezpieczenie przed uszkodzeniem wystających końców wkładek poziomych, przeznaczonych do połączenia z wkładkami pionowymi po wykonaniu ściany. Zabezpieczenie to można wykonać przy użyciu warstwy piasku i warstwy betonu ochronnego, które usuwa się po wykonaniu ściany, przed jej izolowaniem.
Jeżeli dolny pas izolacji pionowej układa się na pomocniczej ściance murowanej, to w obrębie przewidywanego styku izolacji muruje się ściankę na odpowiedniej wysokości na słabej zaprawie wapiennej.