Wartości ciśnienia wody

Wartości ciśnienia wody w sztolni mogą być określone tylko drogą laboratoryjną (program uprawnienia budowlane na komputer). Wymiary przekroju poprzecznego sztolni i sposób jej obudowy określa się zgodnie z zasadami.
Podziemne kanały odpływowe pod korpusem zapory mają przekrój prostokątny lub okrągły.
Charakterystyka spustów. Spust denny różni się pod względem hydraulicznym tym od przelewu, że jego wlot pozostaje stale pod ciśnieniem wody, wobec czego jego wydatek jednostkowy może być znacznie większy niż wydatek przelewu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W czasie normalnych warunków eksploatacyjnych spust jest zamknięty, najczęściej zamknięciem zasuwowym, a niekiedy segmentowym lub kulistym. Zasuwy są z reguły napędzane przy użyciu serwomotorów olejowych.
Zależnie od usytuowania w odniesieniu do zapory rozróżnia się: spusty pod korpusem zapory i spusty boczne (derywacyjne) w zboczu doliny poza korpusem.
Spusty boczne budowane są z reguły w postaci sztolni odpływowych drążonych w skale zbocza.
Spusty pod korpusem zapory. Spust pod korpusem zapory przecina cały jej profil poprzeczny od skarpy odwodnej do odpowietrznej; najczęściej znajduje się on w korycie rzeki. Jego fundament powinien być posadowiony na gruncie rodzimym, zazwyczaj w niewielkim wykopie bezpośrednio pod stopą zapory (uprawnienia budowlane).

Spust z reguły składa się z wlotu, komory zamknięć i kanału prowadzącego wodę zakończonego wylotem, za którym umieszcza się wypad. Komora zamknięć powinna znajdować się możliwie zaraz za wlotem do spustu. Prawie zawsze jest ona wyposażona w dwa zamknięcia, jedno eksploatacyjne i drugie awaryjne. Zamknięcie awaryjne znajduje się od strony wlotu zawsze powyżej eksploatacyjnego. Jego zadaniem jest odcięcie wlotu od reszty spustu, co umożliwia przegląd i konserwację komory zamknięć, zamknięcia eksploatacyjnego oraz prawie całego spustu (program egzamin ustny).

Komora zamknięć

Komora zamknięć jest odsunięta od korony zapory i dojście do niej odbywa się po kładce służbowej. Obok tego klasycznego rozwiązania spotyka się również rozwiązania nietypowe. W pewnych przypadkach spust łączy się z przelewem otwartym typu wieżowego (opinie o programie).

Komora zasuw jest tu równocześnie wieżą przelewową. Takie rozwiązanie może okazać się bardzo ekonomiczne wtedy, gdy sam spust denny jest wymiarowany na wielką wodę powodziową. Dla uniknięcia niebezpieczeństwa filtracji wody poprzez styk wieży z zaporą niektórzy konstruktorzy zalecają przesunąć komorę zasuw ku skarpie odpowietrznej. Cały przewód jest wówczas stale wypełniony wodą, co ogranicza możliwość jego rewizji, a w przypadku uszkodzenia spustu, do korpusu zapory przenika pełne ciśnienie wody, co może prowadzić do jej rozmycia i katastrofy. Z tego względu rozwiązanie takie nie może być ocenione jako poprawne pod względem technicznym. Przewód odpływowy może mieć jeden lub więcej otworów o przekroju kołowym, owalnym lub prostokątnym. Przewód konstrukcji żelbetowej składa się z odcinków oddzielonych od siebie wodoszczelnymi dylatacjami. Długość poszczególnych odcinków może wynosić od kilku do kilkunastu metrów, najczęściej 10-15 m. Dylatacje powinny być bardzo starannie uszczelniane w celu wyeliminowania przecieków wody do korpusu zapory (segregator aktów prawnych).

Przykłady interesujących i godnych polecenia uszczelnień. W miejscu dylatacji poszczególne elementy kanału mają pogrubione, silnie zbrojone ścianki tworzące żebro złączeniowe, które usztywnia profil poprzeczny przewodu spustowego. W przekroju poprzecznym przewód pracuje jako zamknięta rama (pojedyncza lub kilkuprzęsłowa) obciążona na obwodzie parciem gruntu. Najbardziej niekorzystne warunki pracy występują, gdy przewód nie jest wypełniony wodą (promocja 3 w 1).

Przy spustach kilkuotworowych ścianki działowe należy sprawdzać na parcie jednostronne, które może powstać wtedy, gdy jeden z przewodów jest w remoncie, zaś przez pozostałe płynie woda.