Wartości graniczne

W drugim skrajnym przypadku piasek gruboziarnisty z obszaru 1 powoduje, że mieszanka jest sztywna i może być potrzebna wysoka zawartość piasku dla uzyskania wyższej urabialności. Piasek ten jest bardziej przydatny do mieszanek zawierających duże ilości cementu lub do zastosowania w betonie o niskiej urabialności. Obszar 2 przedstawia piasek średnioziarnisty, który jest zwykle przydatny do „normowej” mieszanki o proporcji kruszywa drobnego do grubego 1 : 2 (przy maksymalnym wymiarze ziaren kruszywa 19,05 mm) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Uogólniając stosunek kruszywa grubego do drobnego powinien być tym wyższy, im drobniejsze jest uziarnienie kruszywa drobnego. Przy stosowaniu łamanego kruszywa grubego wymagana jest nieco wyższa zawartość piasku niż przy użyciu żwiru, w celu zrównoważenia obniżania się urabialności wskutek ostrych krawędzi i kanciastego kształtu kruszonych ziaren. Wybór właściwych proporcji jest szczególnie ważny, gdy uziarnienie piasku zbliża się w obszarze 4 do zewnętrznej granicy uziarnienia drobnego lub w obszarze 1 do zewnętrznej granicy uziarnienia grubego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla porównania podano niektóre wartości graniczne wg normy ASTM C 33-71a. Wymagania dotyczące rzeczywistego uziarnienia zależą w pewnym stopniu od kształtu i rodzaju powierzchni ziaren. Na przykład w przypadku ziaren kanciastych o ostrych krawędziach i szorstkich powierzchniach uziemienie powinno być nieco drobniejsze w celu obniżenia możliwości klinowania się i dla zrównoważenia dużego tarcia między ziarnami (uprawnienia budowlane).

Wartości liczbowe

Rzeczywiste uziarnienie Kruszywa łamanego zależy przede wszystkim od rodzaju zastosowanych urządzeń kruszących. W kruszarkach walcowych powstaje zwykle mniej frakcji drobnych niż w urządzeniach innego rodzaju, lecz uziarnienie zależy również od ilości materiału dozowanego do kruszarki. Granice uziarnienia dla pospółek zalecane przez normę BS 882: 1965. Należy pamiętać, że ten rodzaj kruszywa nie jest stosowany, z wyjątkiem małych i mniej ważnych robót, głównie ze względu na trudności w zapobieganiu występowania segregacji na składowisku (program egzamin ustny).

Nie jest możliwe dokładne zachowanie granic wymiarów kruszywa; pękanie występujące podczas czynności podawania powoduje, że powstaje pewna liczba ziaren o wymiarach mniejszych, a zużycie przesiewników w kopalni lub przy łamaniu jest powodem, że występują ziarna o wymiarach większych (opinie o programie).

W USA przyjęto określać wymiary nadziania i podziarna wymiarami otworów przesiewników odpowiednio jako V₆ i ⁵/_s nominalnego wymiaru otworu sita. Ilość podziarna i nadziarna są zazwyczaj ściśle ograniczone. Wymagania dotyczące uziarnienia wg normy BS 882: 1962 dopuszczają pewne ilości podziarna i nadziarna, zarówno dla kruszywa grubego, jak i drobnego (segregator aktów prawnych).

Wartości liczbowe dla pierwszego z nich i można uważać, że zawartość nadziarna jest dopuszczalna w ilości. Nie jest jednak dopuszczalne, aby kruszywo pozostało na sicie sąsiednim (w zestawie normowym sit) z otworami większymi niż nominalnie maksymalny wymiar ziaren. Zawartość podziarna jest dozwolona w ilości 5H-10%. W przypadku kruszywa jedno- frakcyjnego dopuszcza się również pewną ilość podziarna i określona jest również ilość przechodząca przez następne sito o mniejszych oczkach niż wymiar nominalny. Ważne jest, aby te drobne frakcje kruszywa grubego nie były pominięte w obliczeniach rzeczywistego uziarnienia (promocja 3 w 1).

Dla kruszywa drobnego dozwolone jest odchylenie o 5% od granicy obszaru u- ziamienia, z wyjątkiem granicy dla uziarnienia grubszego w obszarze 1 lub granicy dla uziarnienia drobniejszego w obszarze 4. Uziarnienie nieciągłe może więc być o- kreślone jako uziarnienie, w którym pominięto jedną lub Więcej frakcji pośrednich. Termin uziarnienie ciągłe używany jest do określenia uziarnienia tradycyjnego, kiedy trzeba je odróżnić od uziarnienia nieciągłego.