Wartości sił przekrojowych

W grupie “b" mieszczą się normy, na podstawie których można scharakteryzować (opisać) działania dynamiczne na budowle. Są to głównie normy odnoszące się do projektowania obiektów budowlanych i najczęściej w opisie działań dynamicznych posługują się tzw. ujęciem statycznym (program uprawnienia budowlane na komputer). Oznacza to, że w normach tych podaje się sposoby wyznaczenia zastępczych sił statycznych działających na budowle, których efekt działania (wartości sił przekrojowych, przemieszczeń, naprężeń w elementach konstrukcji) odpowiada największemu efektowi działania dynamicznego na konstrukcję. Siły zastępcze - w takim ujęciu - są siłami statycznymi. Stosując podejście statyczne uzyskuje się jedynie informacje o spodziewanej maksymalnej wartości odpowiedzi budowli. W wyniku zaś stosowania podejścia dynamicznego uzyskuje się informacje o przebiegu odpowiedzi budowli w czasie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do grupy “b" można zakwalifikować np. następujące normy:

PN-77/B-02011, która dotyczy obciążenia wiatrem a więc działania dynamicznego na budowlę, lecz ujmuje to obciążenie jako zastępcze, statyczne;

PN-80/B-03040, która dotyczy m.in. działań wywołanych pracą maszyn umieszczonych tak na oddzielnych fundamentach jak i na stropach i pozwala na ujęcie obciążeń tą pracą wywołanych jako zastępczych, statycznych ale dopuszcza także ujęcie dynamiczne (uprawnienia budowlane);

PN-82/B-02004 oraz PN-85/S-10030, które dotyczą m.in. obciążeń wywołanych pojazdami i pozwalają na ujęcie tych obciążeń jako statycznych.

Działania dynamiczne wynikające np. z wiatru, ruchu pojazdów itp. są opisywane także w innych normach dotyczących wybranych typów konstrukcji a opisy tych działań stanowią pewną część tych norm (tak jest np. w PN-88/B-03004 dotyczącej kominów murowanych i żelbetowych) (program egzamin ustny).

Stanowisko pracy

Do grupy “c" można zaliczyć przede wszystkim normy PN-85/B-02170 i PN-88/B-02171 zawierające wymagania związane z oceną wpływu drgań na budowle (budynki) i na ludzi w nich znajdujących się. Do tej grupy można zakwalifikować także normy dotyczące oceny wpływu drgań na ludzi w miejscu ich pracy, a więc drgań odbieranych na stanowisku pracy. Zagadnień tych dotyczą normy PN-82/N-01352, PN-83/N-01353, PN-83/N- 01354 (opinie o programie).

Uwzględniając zakres tematyczny niniejszego opracowania opisywane tu zagadnienia będą nawiązywać tylko do niektórych z polskich norm. Ograniczenie to wynikać będzie z tego, iż rozpatruje się tu drgania odbierane przez ludzi w sposób bierny tzn. ludzie poddani wpływowi drgań nie obsługują źródeł drgań i nie mają bezpośredniego wpływu na pracę źródeł drgań, drgania ze źródła drgań na budowlę mogą być przekazywane bezpośrednio (tzn. źródło drgań znajduje się na budowli) lub pośrednio, przez podłoże (segregator aktów prawnych).

Uwzględniając powyższe ograniczenia można przyjąć, iż zasadniczymi polskimi dokumentami normatywnymi odnoszącymi się do zagadnień poruszanych w niniejszym opracowaniu są:

PN-85/B-02170: “Ocena szkodliwości drgań przekazywanych przez podłoże na budynki",

PN-88/B-02171: “Ocena wpływu drgań na ludzi w budynkach" oraz w części:

PN-80/B-03040: “Fundamenty i konstrukcje wsporcze pod maszyny".

Normy te zostaną szerzej zaprezentowane w dalszej części niniejszej pracy a w formie przedruku zamieszczono je w załączniku na końcu opracowania.

W latach 1968 i 1971 decyzjami ministra Budownictwa i PMB został wprowadzony do doświadczalnego stosowania projekt polskiej normy PN/B-02170 “Ocena szkodliwości wpływów drgań i wstrząsów w budynkach (projekt do doświadczalnego stosowania)" (promocja 3 w 1). Był to dokument normalizacyjny po raz pierwszy przygotowywany w Polsce, nie mający odpowiednika w innych krajach i dlatego najpierw został przeznaczony do próbnego stosowania w odniesieniu do istniejących oraz nowo projektowanych budynków narażonych na wpływy drgań przekazywanych za pośrednictwem podłoża. Głównym zadaniem projektu normy było podanie jednolitych kryteriów oceny szkodliwości drgań przekazywanych na budynki.