Warunki brzegowe

Przy wzroście i następuje bardzo duża redukcja odkształceń w przekroju środkowym. Dla rury o długości t = 16m wartość wspomnianego ułamka wynosi 0,125 (program uprawnienia budowlane na komputer). Ponieważ czynnik cos a występuje w wyrażeniu dla w, wzrost l spowoduje zmianę znaków odkształceń w przekroju środkowym, ogólnie jednak będą one niewielkie. Zastosowanie pewnej metody do obliczania powłok polega na rozważeniu warunków brzegowych pierwszego rzędu, jeśli metoda ta ma mieć powiązanie z wszelkimi istotnymi okolicznościami. Podczas gdy jest zawsze możliwe dokładne spełnienie warunków poprzez obliczenie analityczne, istnieją niektóre metody elementarne, spełniające warunki brzegowe tylko w przybliżeniu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Najważniejszy przypadek przedstawia obliczenie dachowej powłoki długiej metodą belkową. Jeśli obciążenie jest niezależne od x, znajdziemy z obliczenia łuku jednakowe odkształcenia we wszystkich przekrojach. Te odkształcenia łuku pochodzą prawie wyłącznie od M,_p. Ponieważ długości elementów łukowych pozostają niezmienione, typ odkształceń odpowiada. Przyjmijmy, że odkształcenia łuku wyznaczone bezpośrednio za pomocą metody belkowej są równe iv₀. W rzeczywistości odkształcenia na przeponach są równe zeru (uprawnienia budowlane). Do stałych odkształceń w₀ musimy więc dodać słabo tłumione zakłócenia wywoływane wówczas, gdy powłoka poddana jest odkształceniom na przeponach.

Zakłócenia te zredukują momenty poprzeczne w pobliżu przepon, a w wielu przypadkach działanie słabego tłumienia sięga aż do środka powłoki (program egzamin ustny). W przypadku odkształceń łuku odpowiadających w przybliżeniu cos m zakłócenia można wyznaczyć w przybliżeniu za pomocą, co pozwoli dostatecznie poznać momenty poprzeczne oraz przyrost sił błonowych. Występującą w praktyce trudność wyznaczenia m przedyskutujemy poniżej (opinie o programie).

Powłoki z belkami brzegowymi

Inny przykład niedokładnie spełnianych warunków brzegowych pierwszego rzędu występuje w sklepieniach usztywnionych. Z powodu wydłużenia ściągu oraz skurczu sklepienia (np. wskutek niższej temperatury) strzałka powłoki nieco się zmniejsza. Ta redukcja strzałki jest prawie analogiczna do odkształceń w metodzie belkowej (segregator aktów prawnych).

Wyznaczenie m. W tym przypadku problem zakłóceń jest jednym z najtrudniejszych problemów odnoszących się do powłok walcowych. Dlatego też nasze rozważania ograniczymy jedynie do przybliżenia Schorera. W praktyce wystarcza w wielu przypadkach założenie, że część odkształceń łuku, odpowiadająca pierwszej funkcji własnej (a będąca zwykle największym składnikiem) oraz zakłócenia odpowiadające następnym wartościom własnym poddane są silnemu tłumieniu.

Za pomocą wzorów możemy wyznaczyć co dla powłoki z belkami brzegowymi, przy założeniu statycznie wyznaczalnego przekroju poprzecznego. Na przykład dla powłoki pojedynczej bez belek krawędziowych otrzymamy wartość (0\ = 2,5. Dla uniknięcia komplikacji zawierającą wartości dla wszelkich kombinacji nie- sprężystych warunków brzegowych. Pięć ze stabelaryzowanych wartości (podkreślone) wstawiono wyłącznie dlatego, aby zaznaczyć, że (o_t odpowiada antysymetrycznej funkcji własnej. W takich przypadkach co₂ = oą + 1 przedstawia najmniejszą wartość własną, jaką ma symetryczna funkcja własna. Zakładając np. zwykłą powłokę podłużnie podpartą bez belek krawędziowych i mając przybliżone warunki brzegowe M_r= w ~N_VX = = N_r = 0, z tablicy jest widoczne, że 4 o>_x = 5 (promocja 3 w 1).

Po wyznaczeniu m_x (lub jeśli jest konieczne również i m₂) możemy łatwo wyznaczyć przebieg odkształceń łuku, rozpatrywanych jako funkcja x, a przez to redukcję momentów poprzecznych wywołaną przez przepony. Z drugiej strony dużo trudniej jest wyznaczyć siły błonowe wywołane zakłóceniami. Uzyskanie rzędu ich wielkości możliwe jest za pomocą, stosowanych dla rur. Jeśli jednak chcemy przeprowadzić bardziej dokładne rozważania, musimy, za pomocą obliczenia przekryć metodą iteracji, wyprowadzić funkcje, które zastąpią cos mcp i sin rruf.