Warunki sprzyjające pęcznieniu

Istnieją więc warunki sprzyjające pęcznieniu i gniciu izolacji. Jeżeli warstwa posadzki jest w ten sposób skonstruowana, że podczas opadów atmosferycznych zatrzymuje się na niej przez dłuższy czas pewna ilość wody (nawet w przypadku gdy izolacja ma dostateczne spadki i w żadnym miejscu nie ma wgłębienia bez odpływu), to woda ta w czasie mrozów zamarza (program uprawnienia budowlane na komputer). Wówczas wskutek niszczącego działania zamarzającej wody zarówno posadzka, jak i izolacja ulegają uszkodzeniu i zniszczeniu. Jeśli ponadto woda zamarza we wgłębieniach, to jej działanie destrukcyjne jest jeszcze większe.

Wkładki papy powinny zachowywać swą giętkość w niższych temperaturach, na co normy polskie nie zwracają uwagi, w przeciwieństwie np. do wymagań norm kolei niemieckich, które przewidują badanie giętkości papy w temperaturze 5°C (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Warstwa posadzki na tarasie, podlegająca znacznym wahaniom temperatury, wykazuje ruchy termiczne, które odbywają się po warstwie izolacyjnej, powodując jej uszkodzenia. W Szwajcarii starano się temu zapobiec rozwiązując projekty tarasów w ten sposób, że między izolację wodoszczelną i warstwę ochronną wprowadzono warstwę piasku o grubości 2 cm (uprawnienia budowlane).
Równocześnie warstwa piasku jako warstwa drenująca, w obrębie której odbywać się będzie spływ wody opadowej, przenikającej przez warstwę posadzkową i ochronną, umożliwi szybkie osuszanie warstwy wodoszczelnej.

Wahania temperatury mają też istotny wpływ na konstrukcję dźwigającą stropu tarasowego, która powinna mieć możność wykonywania ruchów termicznych. Bardzo często można zaobserwować ścięcia poziome ścian w miejscach podparcia stropodachów i tarasów, pomimo że spoczywają one na warstwie papy, która ma zapewnić łatwiejszy przesuw stropu po ścianach. Z tego względu najpewniejszym rozwiązaniem, zwłaszcza przy tarasach o większej powierzchni, będzie konstrukcja stropów spoczywająca na słupach żelbetowych (program egzamin ustny).

Usuwanie wilgoci

Istotną częścią składową tarasu, poza warstwą posadzki wraz z warstwą ochronną izolacji wodoszczelnej, izolacją wodoszczelną i konstrukcją stropu, jest warstwa izolacji ciepłochronnej, wykonywana z płyt korkowych, pilśniowych, wiórowo-cementowych, z płyt z pianobetonu lub innego lekkiego betonu itp. Zadaniem warstwy tej izolacji jest zapewnienie całej konstrukcji tarasu własności ciepłochronnych nie gorszych niż własności ciepłochronne ścian zewnętrznych pomieszczenia przykrytego tarasem. Konstrukcja pracuje w analogicznych warunkach jak ściany wielowarstwowe budynków wielkopłytowych. Aby izolacja termiczna tarasu (lub stropodachu) była skuteczna, powinna ona być sucha. Zawilgocenie może powstać przy wykonywaniu robót budowlanych (opinie o programie).

Przy starannym wykonawstwie można się przed takim zawilgoceniem ustrzec. Zawilgocenie powstaje też na skutek kondensacji pary. Zarówno niedopuszczenie pary do warstwy izolacji ciepłochronnej,
Jak i usuwanie z niej wilgoci, są to jedne z najtrudniejszych do spełnienia warunków wymaganych od konstrukcji tarasu. Jednym ze środków zmierzających do niedopuszczenia pary do izolacji ciepłochronnej, z jakim spotykamy się w rozwiązaniach radzieckich, jest ułożenie pod izolacją ciepłochronną izolacji parochronnej z jednej warstwy papy asfaltowej, sklejonej na stykach (segregator aktów prawnych).
U nas tego rodzaju rozwiązania raczej nie są stosowane.

Izolacja parochronna, jeśli ma w ogóle nie przepuszczać pary, powinna być wykonana bardzo starannie. W przypadku gdy w warstwie ciepłochronnej nagromadzi się wilgoć powstająca w czasie wykonywania robót budowlanych i jeżeli przed jej wyschnięciem zostanie wykonana izolacja wodoszczelna, to wilgoć ma zamkniętą drogę do wyparowania i będzie zawilgacać na stałe warstwę ciepłochronną, obniżając jej wartość izolacyjną (promocja 3 w 1).

Jeżeli izolacja parochronna przepuści część pary z pomieszczenia, a następnie para ta ulegnie skropleniu, to kondensat ten podobnie jak wilgoć powstająca w czasie wykonywania robót budowlanych nie będzie miał możności wyparowania. W tym przypadku izolacja parochronna będzie działać jak klapa zwrotna, uniemożliwiająca periodyczne wysychanie tworzącego się kondensatu.