Warunki statyczne

Pal Franki otrzymuje normalnie w górnej swej części zbrojenie z 6 do 8 wkładek, o przekroju okrągłym o 0 12-28 mm, objętych uzwojeniem. Średnicę takiego kosza zbrojeniowego należy tak dobrać, aby z jednej strony zapewnione było wystarczające otulenie uzbrojenia warstwą ochronną betonu, z drugiej zaś, aby wewnątrz uzbrojenia mogła się swobodnie poruszać baba. Do zwymiarowania długości i średnicy uzbrojenia miarodajne są warunki statyczne, w jakich pal ma pracować po wykonaniu budowli.

Bezpieczniejsze jest zbrojenie pala na całą jego długość, gdyż jak wykazało doświadczenie, możliwe jest w szczególnych warunkach gruntowych pęknięcie poprzeczne pala poniżej końca uzbrojenia (program uprawnienia budowlane na komputer).
W płynnych lub miękkich gruntach zachodzi niebezpieczeństwo przerwania pala, gdyż beton może być wtłaczany w taki grunt w bardzo dużych ilościach i zupełnie łatwo. Z tych względów stosowane bywają w takim wypadku wkładki (gilzy) w postaci rur ochronnych z blachy, wprowadzonych do rury obsadowej, podobnie jak uzbrojenie. Te rury ochronne, zakładane na wysokość warstwy słabego gruntu pozostają w nim jako część i osłona pala. Podobnie, gdy górna część pala ma być wykonana w wodzie powierzchniowej, zakłada się taką rurę ochronną z cieńszej już blachy, poczynając od ok. 1 m poniżej dna zbiornika wodnego; pale takie noszą nazwę pali gilzowych.

Normalna długość rury okładzinowej wynosi 10 m. Gdy zamierza się wykonać pale dłuższe, wówczas używa się zamiast jednej kilka rur wpuszczonych jedna w drugą, a później kolejno, poczynając od najwęższej, wbijanych i w tej samej kolejności potem wyciąganych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Są to tzw. rury teleskopowe. Może być również zastosowane przedłużanie pojedynczej rury obsadowej za pomocą króćców (sztukówek), tj. krótszych (ok. 3 do 4 m) rur o tej samej średnicy co rura główna i wchodzących w nią kielichowo. Na połączeniu umieszczone zostają dwie uszczelki pierścieniowe (z gumy). Rura główna pozostaje przy tym na tych samych uchwytach co poprzednio, gdyż inaczej podciąganie rury do góry byłoby niemożliwe.

Tego rodzaju przedłużanie, jakkolwiek często stosowane, nie jest zupełnie pewne, zdarzają się bowiem wypadki nieszczelności połączeń, woda wdziera się do rury i trzeba pal powtarzać (uprawnienia budowlane).
Pale Franki opisanego typu mogą być wykonywane również ukośnie, normalnie do 4:1, a według niektórych źródeł z pochyleniem 2,7 : 1. Wymaga to wprowadzenia baby w odpowiednich saniach i stosownego wyposażenia kafara.

Zalety pali Franki

Zalety pali Franki są następujące:
- odznaczają się dużym udźwigiem.
- wykonanie ich jest szybkie,
- materiał pala jest skomprymowany i odporny na działanie czynników agresywnych (program egzamin ustny).

W Polsce wypracowano pod nazwą pali KPF odmianę pali Franki zbrojonych na całą długość o średnicy rury obsadowej od 273 mm do 620 mm i produkuje się katary o ciężarze baby 2.5-h5 t. zmontowane na podwoziu samochodowym albo szynowym. Niektóre z tych kafarów mają podstawę „kroczącą” (opinie o programie).
Przy palach z rurą okładzinową, wwiercaną, czyli przy palach wierconych rurę okładzinową zagłębia się w gruncie sposobem wiertniczym, tzn. z równoczesnym wydobywaniem materiału ziemnego z wnętrza opuszczającej się rury.

Materiał z wnętrza rury i spod jej dolnego końca można wybierać zależnie od rodzaju gruntu w gruntach mieszanych i zwartych za pomocą tzw. łyżek, albo w gruntach luźnych przesyconych wodą, z zastosowaniem świdrów łyżkowych z zaworem klapowym lub kulowym. Świdry takie zapuszcza się do gruntu w obrębie rury okładzinowej. Ostrze przenika grunt, który otwiera zawór i wchodzi do walca świdra (segregator aktów prawnych).

Rurę wiertniczą zagłębia się albo obciążając ją, albo stosując obracanie. W zależności od napotykanego gruntu ostrze rury może wyprzedzać łyżkowanie lub świdrowanie i wtedy następuje wydobywanie materiału ze środka rury, albo też odwrotnie łyżkowanie wyprzedza rurę, a materiał wydobywa się spod rury. Pierwszy sposób jest nieodzowny w gruntach sypkich, gdy zachodzi obawa rozluźnienia gruntu w otoczeniu pala i zagrożenia przez to obok posadowionej budowli, drugi sposób zwykle stosuje się w gruntach spoistych (promocja 3 w 1).