Węglany wapnia

Węglany wapnia i magnezu w stanie drobno rozproszonym są silnymi topnikami; w procesie wypalania wyrobów z takich glin w temperaturach powyżej 1000°C rozwija się szybko, w wąskim przedziale temperatur, ciekła faza szkła, co może wywołać deformację wyrobu. Przy wypalaniu do temperatury 1000°C wpływ węglanów jako tojmików (nawet w znacznej ilości) nie występuje, ale trwałość wyrobu zmniejsza się (program uprawnienia budowlane na komputer).

Według Segera zawartość CaC0₃ w glinie do wyrobu cegły może wynosić 25%, pod warunkiem że węglan w postaci drobnoziarnistej będzie w masie równomiernie rozmieszczony. Seger przyjął za górną granicę 33% CaC0₃ (18,5% CaO). Gdy węglany są obecne w postaci luźnych wtrąceń, wówczas po wypaleniu gliny i rozpadzie węglanów pozostałe tlenki wapnia i magnezu pochłaniają wilgoć z powietrza tworząc wodorotlenki, zwiększają się objętościowo i rozrywają wyrób; w takim przypadku -wtrącenia zwane są konkrecjami inarglu. W celu osłabienia działania tych domieszek rozdrabnia się glinę na ziarna nie większe niż (fi 1 mm; wapień w dobrze rozdrobnionym stanic lepiej reaguje z minerałami ilastymi w czasie jego wypalania i traci zdolność uwadniania się (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Istotno znaczenie dla produkcji ma stopień zwięzłości i trwałości wapienia. Miękkie wapienie w glinie można łatwo rozdrobnić za pomocą kruszarki walcowej lub gniotownika. Zwięzłe wapienie źle rozdrabniają się; wykorzystanie ich do produkoji bez uprzedniego wzbogacenia jest utrudnione.

Usunięcie domieszek wapnia przez pławienie gliny w kopalni za pomocą hydro- monitorów i osadzanie się zawiesiny jest technicznie możliwe do przeprowadzenia, natomiast pod względem ekonomicznym jest celowe tylko w szczególnie korzystnych warunkach klimatycznych (uprawnienia budowlane).

Wtrącenia wapienia mogą być w pewnym stopniu unieszkodliwione „katalitycznym” działaniem chlorku sodowego, wprowadzonego do gliny w niewielkiej ilości (1%). Taką metodę zaproponował Blumen, który przypuszczał, że w tym procesie wypalania tworzą się 2CaO • Si0₂ i 3CaO • A1₂0₃ (program egzamin ustny).

Piryt i gips

W glinach znajduje się często rutyl Ti0₂, którego zawartość wynosi czasami 2-3%, jak np. w łatnieńskiej glinie ogniotrwałej (obwód woroneski). Rutyl łącznie z tlenkiem żelazowym barwi wyrób po wypaleniu na kolor-żółtobrązowy; obecność tlenków wapnia i magnezu może silnie osłabić zabarwienie (Kumaniu) (opinie o programie).

Pod mikroskopem daje się zauważyć w glinach nieznaczne ilości ziaren cyrkonu, turmalinu, augitu, leukoksenu, granatu, hornblendy, chlorytu, dystenu, talku i in., które nie decydują o jakości gliny.

Do liczby szkodliwych domieszek zalicza się piryt i gips. Piryt FeS₂ dość często tworzy w glinach konkrccje, osiągające czasami znaczne wymiary, ale może być rozmieszczony również w postaci kryształów różnej wielkości. Piryt odznacza się metalicznym żółtym połyskiem i przy dostatecznej wielkości kryształów może być oddzielony przez sortowanie gliny, a drobne jego kryształy za pomocą hydrocyłonu (segregator aktów prawnych). W glinach o niskiej jakości znajduje się często gips CaS0₄ • 2H₂0, tworzący widoczne skupienia i duże bliźniacze kryształy.

Piryt i gips są to silne topniki. W czasie wypalania gliny w wysokiej temperaturze 1200-1300°C) piryt łatwo z nią reaguje stapia się i tworzy czarny żelazisty łatwo żużel wypływający z wyrobu, w którym wskutek tego powstają pustki piryt został miałko rozdrobniony w procesie mielenia gliny, tworzy on drobne marne „muszki”, dzięki czemu jego szkodliwe działanie osłabia się. Gips stapia się : gliną tworząc przezroczyste zielonkawe wytopy. Domieszką szkodliwą w glinach są również rozpuszczalne sole siarczany i chloric, których ilość określa się za pomocą ekstrakcji wodą (w glinach strefy umiarkowanej znajduje się ich przeważnie znacznie mniej niż 1 procent) (promocja 3 w 1).