Węzły oporowe - kształty

Węzły oporowe mają różne kształty, zależnie od wysokości przekrojów łuków i belek lub ściągów (program uprawnienia budowlane na komputer).
W mostach o dużych wysokościach przekrojów łuków i małych wysokościach przekrojów ściągów węzeł oporowy stanowi zakończenie luku; zakończenie to ma występ zwany piętą pod dolną krawędzią ściągu.

W wielu przypadkach węzeł oporowy łączący grube łuki ma też górny występ.
Węzeł oporowy spełnia dwa zasadnicze zadania:
- przenosi rozpór łuku na uzbrojenie ściągu lub belki usztywniającej,
- przenosi pionową składową oddziaływania łuku wraz z siłą styczną, przekazywaną przez ściąg na podpory.

Niektórzy konstruktorzy żądają ponadto, aby przez mimośrodowe oparcie węzła oporowego lub punktu przecięcia osi łuku i ściągu lub belki usztywniającej wytwarzać w węzłach oporowych stałe momenty przechodzące na łuki i belki. To dodatkowe żądanie nie wnosi nic zasadniczego do ukształtowania węzłów oporowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Węzły oporowe mają różne kształty zależnie od wysokości przekrojów łuków i belek lub ściągów, od tego, czy do przenoszenia rozporów łuków służy uzbrojenie miękkie czy też kable sprężające oraz od liczby niezależnych przęseł ustawianych na filarze podpierającym dany węzeł oporowy.

Długość bowiem węzła oporowego zależy od długości potrzebnej do zakotwienia uzbrojenia ściągu, gdy jest ono wykonane ze stali miękkiej. Natomiast długość ta wynika z innych warunków, gdy rozpór łuków przenoszą kable sprężające wzdłużnie pomost. Inne są też wymagania występujące przy określaniu kształtu węzłów oporowych, gdy na danej podporze oparte jest tylko jedno przęsło, a inne - gdy ten sam filar niesie dwa przęsła, wówczas bowiem długości węzłów oporowych warunkują szerokość filaru.
Ze względu na pierwsze zadanie, węzły oporowe powinny mieć dostateczne wymiary, umożliwiające zakotwienie rozciąganego uzbrojenia ściągu. Długość zakotwienia prętów wymaganą dla zapewnienia przyczepności liczy się od punktu skrzyżowania osi łuku i ściągu lub belki (uprawnienia budowlane).

Pręty uzbrojenia łuków

Pręty uzbrojenia łuków nie przenoszą sił rozciągających, dlatego nie ma potrzeby wyprowadzenia ich poza poziom prętów ściągu. Pręty te, których przekrój jest zazwyczaj znacznie mniejszy od prętów uzbrojenia ściągu, wprowadzamy do węzła oporowego i kończymy na jego dolnej krawędzi bez haków (program egzamin ustny).

Ze względu na drugie zadanie, węzeł oporowy powinien mieć dostateczny przekrój do przeniesienia sił stycznych. Siły te sprawdzamy w przekrojach pionowych. Aby przekrój węzła oporowego nie był zbyt wielki, część tych sił przenosimy na ukośnie odgięte uzbrojenie ściągu oraz na strzemiona. Zamiast ukośnego odginania prętów ściągu w niektórych przypadkach wystarczają ukośne strzemiona skierowane zazwyczaj normalnie do osi łuku (opinie o programie).
Do przenoszenia sił stycznych mamy więc w węźle oporowym trzy rodzaje prętów: ukośnie odgięte pręty uzbrojenia ściągu lub belki usztywniającej, pionowe strzemiona belki usztywniającej i normalne do osi łuków strzemiona luku. Siły styczne przenosimy zazwyczaj tylko na dwa rodzaje uzbrojenia, aby nie wytwarzać plątaniny trzech kierunków prętów.

W większości przypadków korzystamy z ukośnie odgiętych prętów uzbrojenia ściągu oraz ze strzemion pionowych, nie wprowadzając strzemion łuku do węzła (segregator aktów prawnych). W niektórych przypadkach prostsze rozwiązanie daje wykorzystanie strzemion łuków i strzemion belki do przeniesienia sił ścinających. W ten sposób skonstruowano węzły oporowe w projektach typowych francuskiego Ministerstwa Robót Publicznych. Oprócz uzbrojenia wzdłużnego łuków i ściągów lub belek usztywniających oraz obu rodzajów strzemion, w węzłach oporowych występują jeszcze siat jako uzbrojenie zabezpieczające beton nad łożyskami od zgniecenia.

Siatki układamy w paru warstwach, z których pierwszą dajemy w otulinie betonowej na dolnej powierzchni węzła nad łożyskiem (promocja 3 w 1). Siatki wiążemy z cienkich prętów o średnicy od pięciu do kilkunastu milimetrów. Podobne siatki stosujemy w przypadku sprężania ściągu lub belki usztywniającej na tylnej pionowi ścianie węzłów oporowych.