Wezuwian

Wezuwian występuje także w pobliżu Wezuwiusza, skąd pochodzi jego nazwa, w Piemoncie, Szwajcarii i Tyrolu, także nad Bajkałem. Barwa kryształów jest najczęściej jasnozielona i brunatna. Przezroczyste złocistobrunatne kryształy pochodzą z Kanady (Góry Laurentyjskie) (program uprawnienia budowlane na komputer).
Jest to krzemian cynku Zn2[Si04] o twardości 5,5 w skali Mohsa. Rzadko tylko występuje w przezroczystych kryształach o dostatecznej do celów jubilerskich wielkości. Kryształy takie zostały znalezione w znanej kopalni rud cynku Franklin w New Jersey (USA) i znalazły zastosowanie w jubileustwie.

Krzemianem wapnia i glinu należącym do grupy epidotu jest zoizyt, rzadko tylko tworzący wyraźne kryształy nadające się do celów jubilerskich. Twardość jego wynosi 6 w skali Mohsa. Jest minerałem metamorficznym, występującym zwłaszcza w skałach ubogich w krzemionkę. Piękne zielone kryształy zoizytu pochodzą z Ducktown w Tennessee (USA) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Od niepamiętnych czasów perły należą do najcenniejszych klejnotów.

Na ich wielką wartość poza pięknym, łagodnym połyskiem oraz rozmaitością barw i odcieni wpływają trudne warunki ich wydobywania, połączone niejednokrotnie z niebezpieczeństwem utraty życia. Cenę pereł podnosi również i to, że nie wymagają one dodatkowej obróbki dla uzyskania pięknego wyglądu.
Przez długi czas utrzymywały się różne wierzenia i legendy pochodzeniu pereł (uprawnienia budowlane). Wierzono między innymi, że perły są łzami sierot i nieszczęśliwych, które ocean zamknął w skorupach muszli
zamienił w cenne klejnoty. Ostatecznie zagadnienie powstawania pereł wyjaśniono naukowo.

Powstawanie i budowa pereł

Perły zawdzięczają swe powstanie żywym organizmom. Najpiękniejsze i najcenniejsze perły są wytworem małży morskich, szczególnie z rodzaju Pteria (perłopław), obejmującego ponad 30 gatunków (program egzamin ustny). Żyją one w ciepłych morzach, do głębokości 30 m, przytwierdzone do dna. Jedne z małży morskich są poławiane głównie dla pereł o dużej wartości handlowej, inne natomiast dla masy perłowej, odznaczającej się piękną grą barw i używanej do różnych celów zdobniczych, a także do wyrobu guzików.

Najwięcej pereł dostarcza niewielki perłopław Pteria margaritifera poławiany w Zatoce Perskiej i Zatoce Manaar u brzegów Cejlonu. Duże perły wytwarza olbrzymi perłopław żyjący w pobliżu zachodnich i północnych wybrzeży Australii (opinie o programie). Poławiany jest głównie dla znacznej ilości masy perłowej. Jest to bowiem olbrzymi małż o skorupie mającej 30 cm średnicy i masie ponad 5 kg. Oprócz małży perły mogą wytwarzać także niektóre morskie ślimaki.
Oprócz pereł morskich znane są również perły słodkowodne wytwarzane przez małże słodkowodne, m.in. Unio (skójka) i Anodonta (szczeżuja), które żyją w niektórych strumieniach i rzekach na obszarach o klimacie umiarkowanym. Na ogół jednak perły te nie mają większej wartości, a obecnie należą już do rzadkości wskutek rabunkowej gospodarki człowieka (segregator aktów prawnych).

Perła powstaje w narządzie zwanym płaszczem, który znajduje się wewnątrz dwustronnej skorupy małża, otulając jego miękkie ciało. Płaszcz wydziela substancję, z której tworzy si< skorupa, która jest zbudowana z węglanu wapnia (aragonitu) ora organicznej, podobnej do rogu substancji, zwanej konchioliną.

Pod względem morfologicznym wyróżnia się w skorupit trzy warstwy: wewnętrzną (z masy perłowej) złożoną z bardzo licznych, cieniutkich, koncentrycznie ułożonych warstewek aragonitu, środkową również złożoną z kryształów aragonitu ora płytek aragonitowych, spojonych konchioliną (promocja 3 w 1).

Kunsztowne płytki aragonitowe tworzące masę perłową widoczne są dopiero pod mikroskopem. Wyglądają one wówczas jak faliste linie, przypominające warstwice na mapach. Na podstawie przebiegu tych linii można odróżnić naturalne perły australijskie od innych oraz perły prawdziwe od sztucznych, wykonanych np. z łuski rybiej.