Wiadukty i estakady

Bliższe dane odnośnie obliczenia parcia gruntu, jak również wskazówki dotyczące wpływu na konstrukcję sił hamowania i uderzeń bocznych taboru, obciążeń montażowych oraz oddziaływań temperatury i Teologicznych podaje norma PN-66/B-02015. Usytuowanie, wymiary i konstrukcje estakad i wiaduktów w węzłach powinny być jak najbardziej dostosowane do przebiegu zarówno trasy i głównych dróg krzyżujących się w węźle, jak i trasy ramp zjazdowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wiadukty i estakady, niezależnie od ich długości, mogą być projektowane zarówno na prostej, jak i na krzywej. Jeżeli wiadukt o długości 20 m usytuowany jest na prostej, to oś drogi na wiadukcie powinna być z obydwu stron wiaduktu przedłużona o odcinek prosty o długości A równej co najmniej:

A = 40 m - dla dróg I i II klasy technicznej,

A = 25 m - dla dróg III klasy technicznej,

A = 15 m - dla dróg IV i V klasy technicznej.

Usytuowanie wiaduktów i estakad o długości > 20 m na krzywych ilustrują rysunki 6.55 i 6.5c. Z uwagi na trudności związane z tyczeniem krzywych przejściowych i poszerzeń na wiaduktach, zaleca się unikać lokalizowania obiektów mostowych częściowo na prostej i częściowo na krzywej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ukos wiaduktów powinien być równy kątowi skrzyżowania przecinających się dróg i ulic. Jeżeli względy konstrukcyjne tego wymagają, to można projektować wiadukty proste o odpowiednio większej długości, natomiast zmiana trasy drogi lub ulicy przez stosowanie obustronnych odwrotnych krzywizn w celu zmniejszenia światła obiektu pogarsza warunki ruchu na drodze i nie powinna być tolerowaną. Należy zaznaczyć, że na istniejących autostradach znajduje się wiele wykonanych obiektów o kącie przecięcia między osiami krzyżujących się tras poniżej 20° (uprawnienia budowlane).

Niweleta estakad

Niweleta estakad i wiaduktów powinna być dostosowana do niwelety drogi, jednak ze względu na bezpieczeństwo ruchu ogranicza się pochylenie podłużne jezdni obiektu do 3%. Nie ma żadnych zastrzeżeń przeciwko projektowaniu na wiaduktach łuków pionowych wypukłych lub wklęsłych. Jedynie dla uniknięcia dodatkowych oddziaływań dynamicznych nie wolno zaczynać ani kończyć na wiadukcie łuków pionowych wklęsłych (program egzamin ustny). W przypadkach wyjątkowych, gdy warunki lokalne wymagają takiego rozwiązania, zaleca się zamiast wklęsłego luku kołowego zastosować wklęsły łuk paraboli trzeciego stopnia.

Rodzaj nawierzchni na wiadukcie należy w zasadzie stosować taki sam, jak na przyległych odcinkach drogi. Wiadukty o długości 20,00 m należy projektować na całą szerokość korony, niezależnie od klasy technicznej drogi. W tym przypadku poręcze na wiadukcie ustawia się w przedłużeniu linii poręczy lub pachołków ochronnych na nasypach dojazdów. Urządzenia ochronne na nasypach są ustawione w odległości 0,50 m od krawędzi korony drogi, stąd szerokość między poręczami wiaduktu o długości 20,0 m (opinie o programie).

W zależności od przewidywanego natężenia ruchu pieszego na drodze wiadukty klasy technicznej III-V projektujemy z chodnikami lub bez chodników. Szerokość jezdni przyjmujemy w tym przypadku, a szerokość krawężników - 0,50 m. Ramy poprzeczne wymagają nieco większej różnicy poziomów krzyżujących się dróg, gdyż wysokość skrajni 4,50 m jest w tym przypadku mierzona od niwelety jezdni do dolnej powierzchni rozpory ramy, a nie belek nośnych konstrukcji (segregator aktów prawnych).

Zasady projektowania i konstrukcji ustroju niosącego wiaduktów i estakad omawiają podręczniki specjalne. Ze względu na wymagania ruchu drogowego na węzłach przyjęty w projekcie typ konstrukcji powinien:

• zapewniać dobrą widoczność na węźle,
• umożliwiać ułożenie na wiadukcie jezdni o wymaganych projektem drogowym pochyleniach niwelety, trasie w planie i przekrojach poprzecznych,
• mieć małą wysokość ustrojową (promocja 3 w 1).

W projekcie modernizacji, wykonywanej zazwyczaj bez zatrzymywania ruchu należy oddać pierwszeństwo konstrukcjom prefabrykowanym lub stalowym wymagającym krótkiego czasu montażu i budowy.