Wiązary dachowe uprawnienia budowlane

Zastosowanie kształtowników giętych z blach cienkich w wiązarach dachowych o rozpiętościach 6,00+15,00 m pozwala na najmniejsze zużycie stali. Wiązary dachowe o takich rozpiętościach, wykonane z kształtowników walcowanych na gorąco, wymagają dużego zużycia stali (program uprawnienia budowlane na komputer).
Najczęściej na lekkie wiązary dachowe stosuje się ustroje:
a) kratowe jedno- lub dwuspadowe o skratowaniu krzyżulcowym lub krzyżulcowo-słupkowym,
b) kratowe trój przegubowe ze ściągiem,
c) jętkowe,
d) wieszarowe ze ściągiem, przy czym zazwyczaj jest jeden słupek rzadziej dwa lub więcej,
e) krokwiowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na przekrycia stosuje się blachy fałdowe, faliste lub żeberkowe, eternit falisty, płyty paździerzowe lub materiały będące pochodnymi drewna, płyty z betonów lekkich o ciężarze objętościowym 800-1200 kG/m3. Rzadziej stosuje się płyty warstwowe z tworzyw sztucznych, szkło piankowe lub papę na deskowaniu. Do pokrycia dachów krokwiowych i jętkowych używa się również dachówek, łupku i płytek az- bestowo-cementowych.’Stosowanie materiałów ciężkich jest z reguły nie uzasadnione, gdyż prowadzi do zwiększenia zużycia stali.

W lekkich wiązarach dachowych obniżenie zużycia stali dochodzi do 60% w stosunku do ilości stali zużywanej w elementach pełnościennych, a do 40% w porównaniu z ustrojami kratowymi z kształtowników walcowanych na gorąco.
Kształty wiązarów dachowych i ich teoretyczna siatka geometryczna tylko nieznacznie różnią się od powszechnie stosowanych (uprawnienia budowlane). W lekkich kratownicach można stosować różne długości przedziałów, co pozwala zmniejszyć długości wyboczeniowe prętów ściskanych i obniżyć wielkości sił w prętach przypodporowych.

prętów powinny być jak najprostsze, aby umożliwić łatwy i wygodny dostęp podczas spawania do ścianek kształtowników. Pożądane jest stosowanie na pręty tylko jednego kształtownika z jedną co najmniej osią symetrii, aby uniknąć przepon i przewiązek. Liczbę dodatkowych nakładek i elementów łączonych należy redukować do minimum.
Kryteria kształtowania węzłów różnią się znacznie od tych, na których podstawie określa się poprawność rozwiązania w zwykłych konstrukcjach. Jest to związane z koniecznością uproszczenia konstrukcji, z ułatwieniem produkcji elementów w wytwórniach i z prostotą montażu. Wynikające stąd dodatkowe naprężenia w prętach lub węzłach należy uwzględniać w obliczeniach statycznych (program egzamin ustny).

Rozwiązania uprawnienia budowlane

Spośród najczęściej spotykanych należy wymienić następujące rozwiązania:
a) Osie prętów nie pokrywają się z liniami zarysu teoretycznego. Występuje to dość często w prętach łączonych za pomocą zgrzein punktowych, spoin kołkowych, śrub lub nitów, a rzadziej spoin pachwinowych.
b) Osie prętów zbiegających się w węźle nie przecinają się w jednym punkcie. Wskutek tego powstaje mimośród (dodatni lub ujemny), powodujący powiększenie naprężeń w prętach. Mimośród ujemny spotyka się w prętach zamkniętych w węźle okapowym lub kalenicowym i w niektórych innych węzłach przy stosowaniu kształtowników o profilu niesymetrycznym. Mimośrody dodatnie natomiast mogą wystąpić we wszystkich węzłach oprócz węzła okapowego wiązara trójkątnego.

Przyjęcie mimośrodów w węzłach ma dużo zalet, a mianowicie pozwala na:
1) uniknięcie w wielu przypadkach blach węzłowych,
2) lepsze rozmieszczenie łączników lub wykonanie ich w odpowiedniej liczbie i o potrzebnej długości,
3) uproszczone wykonanie warsztatowe konstrukcji bez stosowania dodatkowych zabiegów lub urządzeń (opinie o programie).

W celu uproszczenia składania elementów w wytwórni należy dążyć do tego, aby punkt przecięcia osi krzyżulców leżał we wszystkich węzłach pasa dolnego lub górnego w jednakowej odległości od osi danego pręta. Wielkości mimośrodów w przypadku kratownic o rozpiętości 6,00-15,00 m zwykle wynoszą nie więcej niż 70 mm.
Stosowanie na pręty skratowania kształtowników niesymetrycznych w płaszczyźnie wiązara i związane z tym także niesymetryczne przymocowanie prętów w węzłach (segregator aktów prawnych). Rozwiązanie takie łatwo jest eliminować. Nie należy go stosować nawet w nieznacznie obciążonych prętach rozciąganych.
Nie stosuje się (w celu uproszczenia prac warsztatowych) przewiązek w prętach rozciąganych, a nieraz nawet w prętach ściskanych, co powoduje jednak zwiększenie zużycia stali. Stosowanie jednakowych przekrojów prętów skratowania. Stosowanie kątów ostrych w węzłach jest możliwe, gdy w węźle występują mimośrody. Zmniejszenie liczby łączników. Na przykład w połączeniach zasadniczych można dać tylko 1 nit, śrubę lub zgrzeinę punktową (promocja 3 w 1). Stosowanie mniejszych wymiarów spoin niż zalecają normy obliczeń statycznych.