Większa wilgotność

Iłów zawierających haloizyt z powodzeniem używano do wykonania rdzeni nieprzepuszczalnych w zaporach ziemnych, nawet wtedy, kiedy wykazywały ciężar objętościowy w stanie suchym 800-900 kG/m³ (połowę wartości ciężaru zwykłych iłów) i wilgotność 30-50% (dwukrotna lub większa wilgotność niż iłów zagęszczonych). Kilka przykładów tego szczególnego zjawiska podano w pracy Lambego i Martina (1953-1957) (program uprawnienia budowlane na komputer).

W poprzednich rozważaniach przyjęto sód jako jon wymienny. Jony adsorbowane przez cząstki gruntu mogą być łatwo wymienione, jak to pokazano na schemacie reakcji. Wprowadzenie np. chlorku wapnia do układu grunt-woda powoduje zastąpienie sodu wapniem. Istota jonu wymiennego w cząstce gruntu ma duży wpływ na właściwości gruntu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Można zauważyć, jak dalece granice Atterberga w ile zależą od cech jonu wymiennego. Reakcja taka, wywołuje obniżenie podwójnej warstwy wokół cząstki, tzn. zmniejsza grubość warstwy jonowo-wodnej otaczającej cząstkę gruntu. To zmniejszenie podwójnej warstwy dookoła cząstki powoduje zmianę właściwości całego zbiorowiska cząstek (masy gruntowej). Istnieją ogólne zasady pozwalające na regulowanie kierunku i stopnia reakcji wymiennych. Te zasady są związane z wartościowością wymieniających się kationów, koncentracją kationów itp.

Jeśli dwie cząstki iłowe znajdujące się w wodzie, oddalone od siebie, zaczniemy zbliżać, to od pewnej odległości zaczną one oddziaływać na siebie (uprawnienia budowlane). Ponieważ każda cząstka zawiera ładunek ujemny, takie dwie cząstki będą się odpychały zgodnie z prawem Coulomba siłą, którą oznaczymy R’. Takie odpychanie się dwóch zbliżających się cząstek iłowych odpowiada odpychaniu dwóch magnesów, kiedy ich bieguny ujemne lub dodatnie są dociskane do siebie.

Siły odpychające

Ponieważ ujemny ładunek cząstki iłowej równoważą kationy podwójnej warstwy, dwie zbliżające się cząstki zaczną się odpychać, gdy ich podwójne warstwy zetkną się (program egzamin ustny). Siła odpychająca między dwiema sąsiednimi cząstkami dla każdego danego odstępu zależy bezpośrednio od grubości podwójnych warstw otaczających takie dwie cząstki i dlatego jakakolwiek zmiana zależności układu grunt- woda, która wpływałaby na zmniejszenie grubości podwójnych warstw, powoduje zmniejszenie siły odpychającej przy tym samym rozstawieniu cząstek. Wpływ, jaki wywierają różne właściwości układu grunt-woda na wartość potencjału elektrycznego, a więc i na siłę R’, dla każdej danej odległości x od powierzchni cząstki.

Oprócz sił odpychających między zbliżającymi się cząstkami iłowymi również składowa siły przyciągania A’ działa między nimi. Ta siła przyciągania jest siłą van der Waalsa lub siłą wiązania wtórnego, która występuje między wszystkimi przylegającymi ciałami (opinie o programie). Siła przyciągania między dwiema cząstkami iłowymi jest w zasadzie niezależna od właściwości płynu znajdującego się między nimi. Na tym etapie rozważań wygodnie jest rozróżnić dwa przypadki:

• gdy całkowita siła działająca między cząstkami jest bardzo mała, tj. równoważna np. ciężarowi gruntu mieszczącego się w zwykłej zlewce do badania gruntu,
• gdy całkowita siła jest bardzo duża, tzn. równoważna np. ciężarowi budynku lub ciężarowi nadkładu wynoszącemu trzy lub ponad trzy metry (segregator aktów prawnych).

Pierwszy przypadek zachodzi w gruntach tworzących się przez osiadanie cząstek. Przestudiowanie tego przypadku wpłynie na zrozumienie sposobu rozmieszczenia cząstek w gruntach osadowych, co zostanie przedstawione w punkcie, gdzie wystarczy omówić tylko stosunki jakościowe sił R’ i A’.

Dotychczas omówione dwa rodzaje sił występujących między cząstkami odznaczają się dwiema ważnymi właściwościami:

• powstają wewnątrz kryształu,
• mogą oddziaływać na stosunkowo dużą odległość, tzn. kilkaset angstremów (promocja 3 w 1).