Korytowy typ przekroju

W mostach dla pieszych szczególnie korzystny jest korytowy typ przekroju. Płyta może być tu umieszczona w środkowej części wysokości lub też znajdować się u dołu belek (program uprawnienia budowlane na komputer). Ten ostatni układ spotyka się często w mostach
kolejowych, których przekroje poprzeczne wykazują podobną różnorodność odmian jak mosty drogowe. Belki masywne lub wydrążone w rodzaju przekroju skrzynkowego stosuje się często pod każdym z torów.

Pełne zabezpieczenie przed powstawaniem rys dało podstawę do szerokiego stosowania betonu sprężonego w mostach kolejowych, których rozpiętość w ustroju swobodnie podpartym osiągnęła nienotowaną w belkowych mostach masywnych wielkość 48,60 m. Most ten, zbudowany w Sheffield w Anglii w 1952 r., o ukosie 58° 30 ma przekrój korytkowy i został sprężony podłużnie i poprzecznie wg systemu „Mc Cali” za pomocą prętów 0 28,6 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przy niedużych rozpiętościach (do 25 m) stosuje się najczęściej most o ustrój j płytowym ze względu na jego proste wykonanie; poza tym często ograniczeń wysokość konstrukcyjna sprawia, że ustrój ten stanowi niekiedy jedyne możliwe rozwiązanie.

Kable sprężające biegną tu w kierunku podłużnym, z reguły trasą zakrzywioną według płaskiej paraboli. Przy większ}’ch rozpiętościacm kable układamy w dwóch lub trzech warstwach, a wtedy warstwa najniusuz. biegnie przeważnie poziomo (uprawnienia budowlane). Płytę sprężamy na ogół również w kierunku poprzecznym, przy czym trasa kabli przebiega tu najczęściej osiowo. Jecuzk przez poprowadzenie kabli poprzecznych trasą zakrzywioną można, jak wykazali to ostatnio S. Kaufman i J. Glomb, wyrównać wpływ przeciążenia pasa skrajnych płyty i w ten sposób uzyskać równomierny wzdłuż szerokość rozkład sprężenia podłużnego.

Jednym z pierwszych większych mostów płytowych i pierwszym w sprężonym mostem kolejowym jest wybudowany w 1944 r. most w BruJcsei (rue de Miroir) o rozpiętości 20 m. W porównaniu z analogicznym projeksod mostu żelbetowego niesprężonego osiągnięto 40% oszczędności na betonie na stali (program egzamin ustny).

Wykonany w 1953 r. pod Krakowem =i:sr płytowy ukośny, o rozpiętości 16,90 m. Grubość płyty wynosi tu 60 cm. więc 1/28 l. Kable systemu Magnela o 32 drutach 0 5 mm biegną trasą p w dwu warstwach. Płyta również jest sprężona w kierunku poprzecznym za pomocą sześciu kabli, które ułożone są w ukosie (72°) równolegle do linii przyczółków.

Zalety konstrukcji płytowej

Most płytowy dwu wspornikowy o rozpiętości L = 22,30 + 2×8,45, został wykonany po wojnie nad Bystrzycą Kłodzką. Ustrój nośny sprężono w obu kierunkach kablami typu Freyssineta z 18 0 5 mm (opinie o programie).

Zmienność momentu bezwładności w przekroju poprzecznym uwzględniono w obliczeniu w oparciu o badania modelowe. Uzyskana smuklość wynosi h : l = 1 :45.
Zalety konstrukcji płytowej sprawiają, że niechętnie rezygnujemy ze stosowania tego ustroju. Tym tłumaczą się próby zmniejszenia dużego ciężaru pełne; płyty przez odpowiednie jej wydrążenie. Jeden z takich mostów drogowych, zbudowany w Niederbiegen. W moście tym, o rozpiętości 19,60 m, zastosowano po raz pierwszy system sprężenia „Baur-Leon- hardt” (segregator aktów prawnych).
W celu osiągnięcia oszczędności na rusztowaniu i deskowaniu w ustroju pełnopłytowym, można zastosować dźwigary prefabrykowane ułożone bezpośrednio koło siebie.

Belki mają tu kształt teowy odwrócony, aby pokrywający je beton płyty mógł dobrze wypełnić przestrzeń między żebrami belek i w ten sposób zapewnić należyty rozkład sił skupionych w kierunku poprzecznym. Przykład takiego mostu wykonanego w Polsce. Wobec zmiennej wysokości belek kable sprężające przebiegają prostoliniowo.
Pierwszą próbę zastosowania sprężenia na większą skalę w ustrojach ciągłych stanowi most nad rzeką Mozą w Sclayn zbudowany w 1949 r (promocja 3 w 1).

Jest to most dwuprzęsłowy o rozpiętości 2×62,70 m, z przylegającym krótkim przęsłem (16,00 m) inundacyjnym. Konstrukcja nośna tego ustroju ciągłego ma przekrój skrzynkowy o trzech przedziałach. Zmienność przekroju jest tu silnie zaakcentowana; wysokość na podporach skrajnych (najmniejsza) wynosi 1,30 m i wzrasta do 4,70 m na filarze środkowym.