Wielkość i kształt twardzieli

Strefy przedstawiają etapy posuwania się fałszywej twardzieli od rdzenia ku obwodowi lub odwrotnie, w zależności od miejsca i przyczyn, w jakich rozpoczął się ów proces (program uprawnienia budowlane na komputer). Niekiedy od fałszywej twardzieli skupionej koło rdzenia wybiegają skierowane ku obwodowi odnogi zwrócone w stronę pęknięć, zgniłych sęków lub uszkodzeń kory, które otwierają drogę dla dostępu powietrza do wnętrza drewna. Wielkość i kształt fałszywej twardzieli rozstrzygają w dużym stopniu o przydatności drewna do celów użytkowych.

W niektórych sortymentach fałszywa twardziel jest niedopuszczalna lub ograniczona pod względem wymiarowym; w innych (np. podkłady kolejowe) warunki techniczne nie dopuszczają fałszywej twardzieli na górnej płaszczyźnie. Z tego względu fałszywa twardziel o zarysie gwiaździstym jest bardziej szkodliwa od innych postaci (skupiona, falista, strefowa) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Szczególnie ujemny wpływ wywiera na drewno fałszywa twardziel, której główną przyczyną powstania była infekcja grzybowa.

Rozszerzanie się fałszywej twardzieli na nie zajęte dotychczas warstwy bielu uwydatnia się w fazie początkowej w postaci drobnych brunatnych plam rozrzuconych na jasnym tle bielu. Są to miejsca, w których zaczynają obumierać komórki miękiszowe; związane z tym objawy rozkładu treści komórkowej i wytwarzania związków twardzielowych promieniują stąd na otaczające warstwy drewna. Zależnie od nasilenia zmian patologicznych fałszywa twardziel wykazuje słabiej lub silniej uwydatnione objawy rozkładu. Znajduje to swój wyraz w stosowanych w drzewnictwie określeniach: zdrowa fałszywa twardziel i zgniła fałszywa twardziel (uprawnienia budowlane).

Proces rozkładu drewna

W świetle dotychczasowych poglądów występowanie i nasilenie fałszywej twardzieli zależy od warunków klimatycznych i wzmaga się z wiekiem drzewostanu. Drzewostany przeszłorębne były więcej razy narażone na działanie skrajnych wahań temperatury niż drzewostany w normalnym wieku lub młode (program egzamin ustny). Dlatego fałszywa twardziel jest zjawiskiem powszechnym w przeszłorębnych drzewostanach górskich (wielokrotne działanie dużych wahań temperatury), rzadziej zaś występuje w normalnowiekowych drzewostanach równinowych, zwłaszcza w strefie przymorskiej.
Po niezwykle ostrej zimie 1928/1929 r. we wszystkich niemal drzewostanach górskich i podgórskich wystąpiła tzw. mrozowa twardziel („zamroź”), charakteryzująca się dużym zasięgiem, ciemną barwą, występowaniem nie zbadanych bliżej procesów fermentacyjnych i związanej z tym cuchnącej woni oraz szybkim przebiegiem procesów rozkładu drewna (opinie o programie).

Końcowym ogniwem w rozwoju tego zjawiska była albo śmierć zmarzniętych drzew z objawami zgnilizny drewna albo wytworzenie szeroko rozprzestrzenionej fałszywej twardzieli. W drzewostanach
bukowych strefy nadmorskiej zjawisko to wystąpiło w nieznacznych rozmiarach (mniejsze wahania temperatury i nasłonecznienia). Następstwem tego jest wyższa zdrowotność i jakość drewna bukowego z lasów Pomorza (segregator aktów prawnych).
Poza bukiem fałszywa twardziel występuje u innych gatunków beztwardzielowych, a więc u graba, jaworu, klonu, brzozy i olchy.

Na podstawie najnowszych badań zarysowuje się pogląd, że zagadnienie fałszywej twardzieli u buka należy ujmować odmiennie niż dotychczas. Stwierdzono, że u blisko spokrewnionego z naszym bukiem gatunku Fagus orientalis Lipsky, rosnącego na Bałkanach i w Azji Mniejszej, twardziel występuje w wieku 80-100 lat jako stale powtarzające się, normalne zjawisko. Zarówno dawniejsze spostrzeżenia, jak i nowsze obserwacje wskazują na to, że u naszego buka (Fagus silvatica L.) twardziel spotyka się często w drzewach mających około 80 lat (promocja 3 w 1).

W starszych drzewostanach, w wieku 100-200 lat, występowanie twardzieli staje się zjawiskiem powszechnym i tym pewniejszym, im wyższy jest wiek drzewa. Na podstawie tych obserwacji Mayer - Wegelin wysuwa tezę, że występowanie twardzieli u buka jest zjawiskiem normalnym w późnym wieku drzewa, powyżej 80 lat.