Wielkość natężenia ruchu

Nieunikniony wzrost natężenia ruchu spowoduje już w niedalekiej przyszłości przeciążenie naszych dróg i ulic, konieczne więc będzie ich poszerzenie lub modernizacja, jak również budowa nowych ciągów komunikacyjnych. Przepustowość skrzyżowania prostego jest znacznie mniejsza od sumy przepustowości krzyżujących się dróg i może być zwiększona przez modernizację lub przebudowę skrzyżowania na węzeł komunikacyjny (program uprawnienia budowlane na komputer).

W dalszych rozdziałach omówiono zasady i metody projektowania węzłów, ze specjalnym uwzględnieniem ich przepustowości; pozwoli to przez przebudowę węzła uniknąć znacznie kosztowniejszego poszerzenia krzyżujących się dróg. Podstawowymi jednostkami ruchu drogowego są samochody osobowe i ciężarowe (z przyczepami lub bez) oraz autobusy i motocykle (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W ruchu miejskim biorą również udział środki komunikacji szynowej (tramwaje i szybka kolej miejska). Udział trolejbusów w ruchu miejskim jest niewielki, a ich parametry ruchowe nie różnią się zasadniczo od parametrów autobusu. Zasadniczymi charakterystycznymi cechami pojazdów mechanicznych, mającymi wpływ na wskaźniki projektowania dróg i węzłów, są wymiary pojazdu oraz jego parametry ruchowe, a więc maksymalna szybkość, opóźnienie przy hamowaniu, przyspieszenie oraz minimalny promień skrętu (uprawnienia budowlane).

Wymiary poprzeczne pojazdów drogowych (szerokość i wysokość) nie mogą przekraczać konturu skrajni taboru.

Ruch po drogach publicznych pojazdów o wymiarach przekraczających wymiary dopuszczalne wymaga specjalnego zezwolenia władz drogowych. Zezwolenie to powinno ustalać trasę, czas i warunki przejazdu (jak np. pilot, specjalne oznakowanie pojazdu, szybkość jazdy itp.). Skrajnia taboru tramwajowego podana jest na rysunku l.lb. Maksymalna długość wozu tramwajowego (ze zderzakami) (program egzamin ustny).

Wielkość natężenia ruchu wykazuje okresowe wahania w zależności :id pory roku, dnia tygodnia oraz pory dnia, Oprócz tego na wielkość natężenia ruchu mają wpływ czynniki przypadkowe, jak czasowe zamknięcie pewnych odcinków dróg lub ulic, imprezy masowe, manifestacje itp. Zwłaszcza duże różnice w natężeniu ruchu obserwujemy w ciągu doby, toteż jako miarodajne dla wymiarowania elementów dróg : węzłów przyjmujemy natężenie maksymalne występujące w godzinie szczytu (opinie o programie).

Natężenie ruchu

W krajach silnie zmotoryzowanych szczyt natężenia ruchu ulicznego wywołany jest dojazdami do pracy i występuje w godzinach rannych. Natężenie ruchu w godzinie szczytu wynosi zazwyczaj 10-12% całodobowego natężenia ruchu.

Natężenie ruchu w węźle mierzy się liczbą pojazdów przejeżdżających w ciągu godziny przez węzeł. Jest to zatem liczba pojazdów wjeżdżających w czasie jednej godziny na węzeł ze wszystkich wlotów. Jeżeli dla krzyżujących się w węźle kierunków ruchu godziny szczytu są różne, to maksymalne natężenie ruchu w węźle i godzinę jego występowania wyznaczamy (segregator aktów prawnych).

Powszechnie stosowanym i najwłaściwszym określeniem obciążenia ruchem drogi jest podawanie rzeczywistej liczby pojazdów w sztukach na dobę z równoczesnym określeniem struktury ruchu tzn. procentowego składu potoków ruchu (procent samochodów ciężarowych, osobowych itp.). Dla porównania ruchu o różnej strukturze należy je wyrazić w pojazdach umownych stosując odpowiednie współczynniki przeliczeniowe.

Wybór typu pojazdu umownego zależy od celu, dla którego wyznaczamy natężenie ruchu. Dla określenia przepustowości dróg i węzłów miarodajne są samochody osobowe, które w naszych warunkach przeważają w druchu drogowym i stanowią przytłaczającą część ruchu miejskiego. Jak wykazują przykłady krajów wysoko zmotoryzowanych, w miarę postępu motoryzacji liczba samochodów osobowych procentowo wzrasta, toteż jako jednostkę umowną powszechnie przyjmuje się samochód osobowy(promocja 3 w 1).

Dla pojazdów konnych spotyka się w dawniejszej literaturze współczynnik przeliczeniowy a = 4,0. Obecnie przyjmuje się, że pojazdy konne należy traktować jako przewężenie przekroju jezdni (wobec zbyt dużej różnicy szybkości).