Wielkość temperatury

Do celów praktycznych dla obliczeń procesów cieplno-wilgotnościowych w przegrodach budowlanych, najodpowiedniejszym jest przyjęcie stacjonarnego przepływu ciepła i pary wodnej, przy uwzględnieniu specyfiki konstrukcji przegrody i klimatu zewnętrznego. Oznacza to, że wymienione wyżej wskaźniki klimatyczne jako wielkości średnie będą określane jako stałe dla celów obliczeniowych przegród budowlanych i warunków ich eksploatacji. Jest to zatem metoda pośrednia pomiędzy metodami wyżej wymienionymi (program uprawnienia budowlane na komputer).

W okresie zimowym oraz częściowo jesiennym i wiosennym występuje dyfuzja pary wodnej od wewnątrz pomieszczenia na zewnątrz. Ilość pary Q dyfundującej przez przegrodę jest wprost proporcjonalna do spadku ciśnienia rzeczywistego Ap i czasu T, w ciągu którego ta dyfuzja przebiega. Okres, w którym następuje wykroplenie pary wodnej, tj. okres zawilgocenia przegrody Tz jest krótszy od okresu dyfuzji pary wodnej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W praktyce powyżej pewnej temperatury para wodna dyfunduje przez przegrodę nie wykraplając się. Wielkość temperatury, poniżej której rozpoczyna się wykroplenie pary wodnej w przegrodzie, te jest zależna od sposobu ułożenia warstw w przegrodzie oraz od warunków cieplno-wilgotnościowych panujących wewnątrz pomieszczenia. Okres zawilgocenia przegrody będzie równy ilości dni w okresie zimowym, podczas których temperatura powietrza zewnętrznego będzie niższa od pewnej wielkości te,,która faktycznie oznacza początek zawilgocenia tpz.

Wielkość temperatury, przy której rozpoczyna się skraplanie pary wodnej, będzie charakteryzowała przegrodę. Im niższa jest temperatura tpz, tym będzie krótszy okres zawilgocenia przegrody. Dla określenia wartości temperatury początku zawilgocenia tpz należy przyjąć, że dla dowolnej przegrody budowlanej znane jest położenie płaszczyzny maksymalnego skroplenia y-y.
Wskaźnikiem niewłaściwego zaprojektowania przegrody jest wysoka temperatura początku zawilgocenia. W tablicy 6-9 najwyższa temperatura tpŁ = = 4-ll°C. Najlepsze przegrody zawilgacają się dopiero w niskich temperaturach (uprawnienia budowlane).

Ściana ceglana

Na przykład ściana ceglana, dla której n = 0,6 i TO = 0,6, temperatura początku zawilgocenia tpi= - 12°C. Natomiast dla stropodachu przy temperaturze i 14°C i cpi = 80%, przy n = 0,94 i m = 0,38 temperatura początku zawilgocenia tP7 - +9°C. Okres zawilgocenia jest tym większy, w im wyższej temperaturze zaczyna się skraplanie pary wodnej w przegrodzie. Okres zawilgocenia T7 oblicza się zgodnie z przyjętym modelem temperatur dla Warszawy ze wzoru.
Powyższa analiza jest bardzo przydatna przy sprawdzaniu, czy projektowana przegroda będzie odporna na zawilgocenie (program egzamin ustny).

Dotyczy to stropodachów, jak i zwykłych przegród ściennych. Zasadniczo klasyczny układ warstw przegrody przewiduje kolejność od wewnątrz warstw bardzo szczelnych, do coraz bardziej przepuszczalnych dla pary wodnej i o coraz mniejszym współczynniku przewodności cieplnej do zewnątrz.
Jednakże technologia budowlana wymaga często odstępstw od teoretycznego porządku. Przytoczona wyżej metoda pozwala sprawdzić, na ile to odstępstwo pogarsza przegrodę pod względem cieplno-wilgotnościowym. Jako kryterium poprawności projektowania jest uzyskanie ujemnej temperatury początku zawilgocenia i tym samym skróconego okresu zawilgocenia. Przegroda powinna łatwo wytracić wilgoć w letnim okresie wysychania (opinie o programie).

Dla uzyskania wszystkich danych niezbędnych dla wykonania obliczeń zawilgocenia przegrody konieczne jest ustalenie średniej temperatury okresu zawilgocenia Tz. Wartości średniej temperatury nie można wyliczać przyjmując średnią arytmetyczną tpz i najniższej temperatury okresu zimowego. Zasadniczy bowiem wpływ na wielkość skraplania pary wodnej w przegrodzie ma różnica ciśnień pary wodnej, która nie jest w sposób liniowy zależna od temperatury (segregator aktów prawnych).

Dlatego średnią temperaturę okresu zawilgocenia określa się pośrednio. W tym celu należy uprzednio, w oparciu o załączone tablice, określić wartość ciśnienia pary nasyconej dla temperatury początku skraplania i dla najniższej temperatury dekadowej w okresie zimy, a następnie obliczyć średnią arytmetyczną tych wielkości (promocja 3 w 1).