Wielkość tłumienia

Wielkość tłumienia przez promieniowanie dźwiękowe zależy od prędkości dźwięku w materiale i od jego gęstości.
Przy nie zmieniającej się prędkości dźwięku wielkość tłumienia przez promieniowanie rośnie w miarę zmniejszania się gęstości materiału. Prędkość dźwięku w drewnie wzdłuż włókien jest prawie taka sama jak prędkość dźwięku w metalach; drewno ma jednak ciężar właściwy wielokrotnie niższy niż metale (program uprawnienia budowlane na komputer).

W związku z tym drewno, a zwłaszcza drewno rezonansowe, ma duże tłumienie przez promieniowanie, przy małej oporności dźwiękowej; metale natomiast mają dużą oporność dźwiękową, a bardzo małe tłumienie przez promieniowanie dźwiękowe. Ciała mineralne wykazują wartości pośrednie. Drewno iglaste, zwłaszcza świerkowe i sosnowe, ma większe tłumienie przez promieniowanie niż drewno drzew liściastych.
Wobec tego drewno iglaste lepiej nadaje się do budowy instrumentów muzycznych niż drewno liściaste.

Zdolność dźwiękowego promieniowania płyt drewnianych wykorzystuje się w budowie instrumentów smyczkowych, brzęczykowych i klawiszowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W instrumentach tych drgające struny przenoszą swe drgania za pośrednictwem podstawka i mostków na drewniane płyty lub pudła rezonansowe. Wskutek zdolności do promieniowania dźwiękowego płyty zostają pobudzone do drgań i przez zjawisko rezonansu potęgują dźwięk strun.
Zastosowanie drewna w instrumentach muzycznych.

W instrumentach muzycznych stosuje się drewno w celu wzmocnienia dźwięku strun przez wykorzystanie zjawiska rezonancji. Występujące w materiale drgania dzieli się na drgania własne i drgania wymuszone (uprawnienia budowlane).

Drgania własne

Drgania własne są to drgania o charakterystycznej dla danego przedmiotu częstotliwości. Zależnie od częstotliwości drgań kształtują się charakterystyczne dla danego przedmiotu tony własne. Jeżeli inny przedmiot drgający ma tę samą częstotliwość drgań, to pobudza on do drgań własnych inny, znajdujący się w sąsiedztwie przedmiot; jest to zjawisko współbrzmienia, czyli rezonansu (program egzamin ustny). Drgania wymuszone są to drgania o częstotliwości różnej od drgań własnych, spowodowane działaniem zewnętrznej podniety (np. drgania struny przeniesione przez podstawek na pudło skrzypiec). W wypadku małego tłumienia wewnętrznego obszar drgań zbliżonych pod względem częstotliwości do drgań własnych wyróżnia się szczególnie wysoką amplitudą (a więc i natężeniem dźwięku) wśród drgań wymuszonych o innej częstotliwości. Ten specjalny wypadek nosi miano rezonancj i (opinie o programie).

Rezonancję wykorzystuje się w instrumentach muzycznych. Stosowane w tym celu drewno rezonansowe powinno mieć duże tłumienie przez promieniowanie, a małe tłumienie wewnętrzne. Materiał taki jest podatny do drgań i odpowiednio obrobiony powoduje wzmocnienie dźwięku strun. Właściwa obróbka polega na nadaniu płytom z drewna rezonansowego takiego kształtu i takich wymiarów grubości, aby można je łatwo pobudzić do drgań z częstotliwością bliską częstotliwości drgań własnych płyty (segregator aktów prawnych).

Pobudzenie płyty do drgań odbywa się w ten sposób, że ciśnienie periodycznie drgających strun przenosi się za pomocą podstawka i mostków na płyty rezonansowe, które zostają w sposób mechaniczny pobudzone do drgań. Silne, periodycznie powtarzane ciśnienie struny daje wyraźne, dostrzegalne przegięcia płyty, tzn. przestrzenny ruch punktu działania i jego bezpośredniego otoczenia. Wchłanianie drgań przez płytę i natężenie jej drgań zależy od układu tonów własnych, a więc od podatności do drgań poszczególnych punktów płyty. W budowie instrumentów strunowych chodzi o uzyskanie jak największej liczby punktów drgających, co w dużym stopniu zależy od wzajemnego układu tonów własnych. Na tym polega głównie umiejętność budowy instrumentów strunowych (promocja 3 w 1).

W dziedzinie budowy skrzypiec nie osiągnięty dotychczas w produkcji fabrycznej wzorzec jakościowy stanowią zabytkowe skrzypce zbudowane przez włoskich mistrzów lutniczych, jak Amati, Guarneri i Stradivari.