Wielkość ziaren

Wielkość ziaren ma duże znaczenie dla cementów i powinna być odpowiednio dobrana. Zbyt duże ziarna powodują pogorszenie własności wytrzymałościowych cementów, a ziarna zbyt małe zwiększenie zużycia szkła wodnego (program uprawnienia budowlane na komputer).

1. Kształtami ziaren zbliżonymi do kształtu kuli bez ostrych krawędzi.
2. Wytrzymałością na ściskanie materiałów użytych do wyrobu mączki nie mniejszą niż 500 kG cm².
3. Dobrą odpornością chemiczną na działanie kwasów.
4. Odpornością na działanie wysokiej temperatury (200   800 C).
5. Dobrą nasiąkliwością w stosunku do szkła wodnego.
6. Wilgotnością poniżej 2%.
7. Ilością zanieczyszczeń mechanicznych i chemicznych mniejszą niż 1% (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przyspieszacze wiązania i twardnienia. W cementach kwasoodpornych jako przyspieszacze twardnienia stosuje się fluorokrzemian sodowy Na₂SiF₆ lub sztuczną krzemionkę, tzw. Si-Stoff. Fluorokrzemian sodowy jest to krystaliczny proszek o barwie białej, szarej lub żółtawej. W temperaturze pokojowej 1 część fluorokrzemianu sodowego rozpuszcza się w 153 częściach wody, a w wodzie wrzącej w 40, a nawet w 66 częściach wody. Otrzymany wodny roztwór ma odczyn kwaśny (uprawnienia budowlane).

Fluorokrzemian sodowy jest produktem ubocznym powstającym przy produkcji superfosfatu. Gotowy produkt techniczny powinien zawierać: gatunek pierwszy nie mniej niż 95%, gatunek drugi nie mniej niż 93% i trzeci nie mniej niż 78% fluorokrzemianu sodowego. Głównymi domieszkami są: fluorek sodowy, kwas fluorowodorowy i fluorokrzemowy w ilości 0,1 0,15%, a także krzemionka. Kwaśny charakter wodnego roztworu fluorokrzemianu sodowego spowodowany jest jego dysocjacją hydrolityczną z wydzielaniem fluorowodoru, który jest jednym ze związków przejściowych w procesie twardnienia k-cementów (program egzamin ustny).

Sztuczna krzemionka

Dodatek fluorokrzemianu sodowego nie tylko przyspiesza proces twardnienia k-cementów, lecz również nadaje im wodoodporność i zwiększa wytrzymałość. Zbyt duża ilość fluorokrzemianu sodowego wpływa na zmniejszenie wytrzymałości mechanicznej oraz na zwiększenie przesiąkliwości k-cementów; natomiast proces wiązania przebiega tak szybko, że wszelkie prace, przy których stosuje się k-cementy, stają się bardzo trudne. W razie użycia nie wystarczającej ilości fluorokrzemianu sodowego proces wiązania ulega znacznemu opóźnieniu, obniża się wytrzymałość mechaniczna k-cementu, a ponadto k-cementy tracą wodoodporność. Według danych produkcyjnych ilość fluorokrzemianu sodowego w k-cementach powinna wahać się w granicach 4 6% (opinie o programie).

Sztuczna krzemionka Si-Stoff jest produktem ubocznym powstałym przy produkcji glinu metalicznego. Jej skład chemiczny wynosi: 79,0% Si0₂, 3.7% R2O3¹), 2,0% S0₃, a strata przy wyżarzaniu równa jest 13.7%. W przeliczeniu na substancję bezwodną zawartość krzemionki bezpostaciowej wynosi 91%. Sztuczną krzemionkę lepszej jakości otrzymuje się przy produkcji superfosfatu przez działanie wody na czterofluorek krzemu, który z kolei powstaje w wyniku działania kwasu siarkowego na fosforyt. Sztuczną krzemionkę stosowaną do sporządzania k-cementów suszy się w temp. ok. 200 C i dodaje się w ilości 10 części wagowych na 90 części wagowych wypełniacza (segregator aktów prawnych).

Szkło wodne. Szkło wodne stanowi spoiwo cementów krzemianowych. Składa się ono z mieszaniny różnych krzemianów sodowych lub potasowych. Skład jego wyraża się wzorem ogólnym RoO • r.Si0₂ (w tym przypadku przez R₂0 rozumie się Na₂0 lub K₂0). Odczyn szkła wodnego jako soli słabego kwasu i mocnej za- sady jest zasadowy. Skład szkła wodnego waha się w bardzo szerokich granicach i określa się stosunkiem ilości cząsteczek Si0₂ do ilości cząsteczek Na₂0 lub K₂0. Ten stosunek nazywa się modułem szkła wodnego. W technice najczęściej stosowane jest szkło wodne sodowe; szkło wodne potasowe stosowane jest rzadziej (promocja 3 w 1).