Wielkości modułu

Wielkości modułu Ei powinny być ustalone doświadczalnie. Wpływ mechanicznych własności drutów 0 5 mm produkcji krajowej *) oraz jednorodności naprężeń zewnętrznej warstwy drutów liny 0 45 mm (61 0 6 mm) na kontrolę sprężania badany był w Politechnice Poznańskiej przez S. Stanisławskiego (program uprawnienia budowlane na komputer). Niejednakową odkształcalność pojedynczych drutów charakteryzuje prawie stały stosunek odkształcenia plastycznego do odkształcenia całkowitego, wahający się od 5,0-4-21% przy naprężeniu zmieniającym się od 5-r-107 kG/mm2 i od 5-4-127 kG/mm2.

Początkowa granica sprężystości o0,oi = (0,27^-0,35) Rr w pierwszym cyklu obciążenia ulega podwyższeniu w procesie stabilizacji odkształcalności drutów, postępującego w miarę zwiększenia w następnych cyklach. Badanie wydłużalności lin (baza pomiarowa 2.0 m) na torze naciągowym pozwalają stwierdzić, że moduł sprężystości liny wynosi E = 1,6*10° kG/cm2 a moduł odkształcalności Eśr = 1,7-10° kG/cm2 (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Współczynnik zwartości liny, określony stosunkiem odkształcenia sprężystego liny do odkształcenia sprężystego drutu wynosi v. = 1,16 dla ośmiu badanych lin. Moduł sprężystości liny może być określony jako stosunek modułu sprężystości drutu do współczynnika zwartości liny.

Badania odkształcalności drutów w zewnętrznej warstwie liny na torze naciągowym za pomocą tensometrów elektrooporowych wykazują bardzo duży rozrzut odkształceń w poszczególnych drutach i w związku z tym metodę kontroli siły naciągowej w linie za pomocą tensometrii elektrooporowej należy uznać za niezadowalającą. Z badań tych wynika, że druty warstw wewnętrznych oraz rdzeń liny są bardziej naprężone niż druty warstwy zewnętrznej (uprawnienia budowlane).
Oznaczenie pełnej charakterystyki wytrzymałościowo-technologicznej drutów w laboratoriach naukowych powinno obejmować następujące badania szczegółowe.

Określenie umownej granicy sprężystości o0 0i kG/mm2; jest to naprężenie, przy którym trwałe odkształcenie wynosi 0,01%; w niektórych krajach przyjmuje się trwałe wydłużenie 0,02% lub 0,03% (program egzamin ustny).
Określenie umownej granicy plastyczności o02 kG/mm2; jest to naprężenie, przy którym trwałe wydłużenie wynosi 0,2%; granica ta jest przyjęta w ten sposób prawie przez wszystkie kraje.
Określenie wytrzymałości na rozciąganie Rr, kG/mm2; jest to iloraz siły zrywającej próbkę do pierwotnego przekroju próbki (opinie o programie).

Zamocowanie drutów wysokich

Zamocowanie drutów wysokich wytrzymałości w zrywarce w normalnych szczękach klinowych jest trudne do wykonania, zazwyczaj bowiem zrywanie drutów następuje tuż przy szczęce i uzyskujemy duże rozrzuty wyników.
Dla zmniejszenia tego szkodliwego wpływu można druty o mniejszych średnicach (do 5 mm) zamocować w przyrządzie zaproponowanym przez autora.
Końce drutów są dwukrotnie owinięte na krążkach o średnicy 100 mm. Na drucie można założyć tensometr Martensa lub tensometr czujnikowy.

Określenie umownej granicy pełzania kG/cm2 wg oznaczeń normy DIN jest to naprężenie rozciągające, przy którym próbka doznaje dodatkowego wydłużenia wynoszącego 3% wydłużenia trwałego począwszy od 6-tej minuty do 1000 godzin obciążenia.
Zjawisko pełzania zależy od temperatury otoczenia. Niektóre gatunki stali wykazują pełzanie dopiero przy naprężeniach na granicy plastyczności, inne przy naprężeniach wynoszących zaledwie 50% naprężeń granicy plastyczności (segregator aktów prawnych).

Wzrost odkształceń ustala się na ogół po kilku dniach. W niektórych gatunkach stali pełzanie w ogóle nie ustaje, wzrasta jednak po kilku dniach minimalnie. Takie gatunki stali można obciążyć tylko do granicy pełzania. Pełzanie występuje na ogół na granicy plastyczności.

Jeżeli stosuje się stale o wysokiej granicy sprężystości i przyjmuje naprężenia dopuszczalne w zakresie sprężystym, można zjawiska pełzania drutów nawet pominąć.
Określenie współczynnika sprężystości E, kG/mm2(promocja 3 w 1). Współczynnik sprężystości wyraża w obszarze sprężystych odkształceń stosunek naprężeń do wydłużeń.