Wielkości niewiadome

Wielkości niewiadome można oczywiście dobierać za pomocą wielu innych sposobów poza wymienionymi tutaj. Najprostszy tok postępowania w obliczeniach musi być w każdym przypadku określony oddzielnie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Obliczenie odkształceń łuku. Jeśli chodzi o odkształcenia łuku to wystarczy określić je na krawędziach. Trzy poszukiwane na każdej krawędzi wielkości są następujące:

a) przemieszczenie poziome p,

b) przesunięcie pionowe,

c) obrót stycznej t (dodatni, jeśli jest zgodny z ruchem wskazówek zegara) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Odkształcenie krawędzi najłatwiej jest znaleźć przy zastosowaniu zasady prac wirtualnych. Na przykład, niech na krawędzi, dla której s = 0, jedną z niewiadomych będzie N_y, która dla prostoty będzie oznaczona jako H. W układzie podstawowym, w którym H = 0, M_r,o oznacza moment obwodowy. Dla określenia odkształcenia p₀ krawędzi w układzie podstawowym zasadę pracy wirtualnej zastosowano do obciążenia H = 1 wraz z odkształceniami odpowiadającymi obciążeniu zewnętrznemu. Obciążenie H = 1 wywoła pewne naprężenie belkowe oraz momenty obwodowe M_VtH. Zgodnie z założeniami, jedynymi siłami wewnętrznymi zdolnymi wykonać pracę wirtualną są N_x i M_v. Wielkościom N_x odpowiadają odkształcenia belkowe, które najwygodniej oblicza się bezpośrednio, bez stosowania zasady pracy wirtualnej (uprawnienia budowlane).

Moment bezwładności żebra

Jeśli powłoka ma poprzeczne żebra usztywniające, wówczas oblicza się, dzieląc moment bezwładności jednego żebra przez rozstaw żeber b. Obliczając moment bezwładności żebra, trzeba po obu jego stronach uwzględnić pewną szerokość b_e właściwej tarczy powłoki (program egzamin ustny). Jeśli odległość między żebrami jest bardzo mała w porównaniu z szerokością powłoki, wówczas obliczając sztywność żebra można uwzględnić pełną szerokość powłoki powierzchnia zakratkowana o szerokości b). Jeśli odległość między żebrami jest stosunkowo znaczna. Jednak wzór ten wymaga znajomości przebiegu krzywej ostatecznych momentów obwodowych. Wobec tego, że dokładna wielkość ma rzadko znaczniejszy wpływ na obliczenia, można szerokość b_e określać w przybliżeniu (opinie o programie).

W układzie podstawowym obciążenie zewnętrzne wywołuje ujemne momenty M_Vt0 (gruba krzywa na rysunku), których maksimum występuje w wierzchołku powłoki. Momenty M_v, _P wywołane przez reakcję P (cienka linia) są stale dodatnie. Z wyjątkiem bardzo długich powłok rozkład momentów ostatecznych będzie taki jak na rysunku, tzn. momenty ujemne w sąsiedztwie wierzchołka powłoki, a momenty dodatnie w okolicy V4 rozpiętości. Liczbowo biorąc momenty dodatnie są zazwyczaj największe (segregator aktów prawnych).

Jeśli chodzi o reakcje P, nie ma większego znaczenia czy powłoka jest nieco dłuższa, czy krótsza, gdyż odkształcenia belki są małe w porównaniu z odkształceniami łuku. Jednak w przypadku bardzo długich powłok odkształcenie belki jest tak znaczne, że P wzrasta istotnie, co oznacza, że większa część obciążenia jest przenoszona w kierunku poprzecznym. Tak więc, momenty dodatnie wzrastają tak znacznie, że w pewnych przypadkach momenty M_ip są dodatnie w całym przekroju. W takich wyjątkowych przypadkach zazwyczaj konieczne się staje zaopatrzenie powłoki w żebra poprzeczne, co jeszcze bardziej zmniejszy odkształcenia łuku w porównaniu z odkształceniami belki. Nie chcąc dopuścić do tego, aby zbyt duża część obciążenia przekazywana była w kierunku poprzecznym, można na całej długości powłoki wykonać czasowy przegub w jej wierzchołku (promocja 3 w 1). W ten sposób, dla obciążenia działającego w czasie rozdeskowania, przekrój staje się statycznie wyznaczalny i maksymalne momenty można łatwo określić. Siły normalne N w wierzchołku powłoki może przenieść samo zbrojenie.