Zasada superpozycji

Przez przyrost naprężeń rozumiane są zarówno naprężenia ściskające, jak i rozciągające, tj. również i odciążenie. Wynika stąd zatem, że jeśli naprężenie ściskające próbkę zostaje usunięte w wieku t_it to wynikające stąd pełzanie odwrotne będzie takie samo jak pełzanie podobnych próbek obciążonych w wieku tj identycznym naprężeniem ściskającym. Sformułowanie można zauważyć, że pełzanie odwrotne przedstawia różnicę między rzeczywistym odkształceniem w danym momencie i odkształceniem, jakie w owej chwili wystąpiłoby, gdyby w wieku odpowiadającym momentowi odciążenia próbkę obciążyć pierwotnym naprężeniem ściskającym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Porównanie odkształceń faktycznych z odkształceniami obliczonymi (wartości obliczeniowe były w rzeczywistości różnicą między dwiema krzywymi doświadczalnymi) dla betonu odizolowanego od atmosfery otaczającej, tj. znajdującego się w warunkach betonu masywnego. Okazuje się, że we wszystkich przypadkach odkształcenia po usunięciu obciążenia są wyższe niż odkształcenia pozostające, wyznaczone na podstawie zasady superpozycji. W rzeczywistości zatem pełzanie odwrotne jest mniejsze, niż się przewiduje. Podobny błąd można stwierdzić w przypadku, gdy zasada ta jest odnoszona do próbek poddanych działaniu naprężeń zmiennych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zasada superpozycji nie opisuje zatem w pełni zjawisk pełzania i pełzania odwrotnego. Zasada superpozycji odkształceń jest nie mniej przeto dogodnym założeniem roboczym. Zakłada ona, że pełzanie jest opóźnionym zjawiskiem sprężystym, w   którym pełny powrót do stanu wyjściowego jest na ogół ograniczony przez postępującą hydratację cementu (uprawnienia budowlane). Ponieważ właściwości starego betonu zmieniają się z wiekiem jedynie nieznacznie, należałoby się spodziewać, że pełzanie betonu obciążonego w wieku kilku lat obciążeniem stałym powinno być w pełni odwracalne, nie zostało to jednak potwierdzone doświadczalnie (program egzamin ustny).

Pustki kapilarne

Istota pełzania jest wciąż jeszcze zagadnieniem spornym, które nie może być tu w pełni omówione. Ośrodkiem, w którym występuje pełzanie, jest zaczyn cementowy i pełzanie powiązane jest z wewnętrznym ruchem wody związanej lub międzykrystalicznej, tj. z przesączaniem się wewnętrznym. Badania Glucklicha wykazały, że beton, z którego usunięto całą wodę odparowywalną, nie przejawia praktycznie żadnego skurczu. Badania zmian procesu pełzania betonu w temperaturach wyższych każą jednakże przypuszczać, że w warunkach tych woda przestaje mieć znaczenie i że wówczas sam gel ulega odkształceniom pełzania (opinie o programie).

Ponieważ pełzanie może występować także w betonie masywnym, wynika stąd, że przesączanie się wody na zewnątrz betonu nie jest konieczne dla wystąpienia pełzania podstawowego (ang. basic creep), przesączanie takie może, oczywiście, mieć miejsce podczas pełzania przy wysychaniu. Jednak zawsze możliwe jest przesączanie się wody z warstw adsorbowanych do pustek takich jak pustki kapilarne (segregator aktów prawnych). Pośredni dowód znaczenia takich pustek daje zależność między pełzaniem i wytrzymałością zaczynu cementowego. Okazało się, że pełzanie jest funkcją względnej objętości przestrzeni nie wypełnionej i można przypuszczać, że to właśnie pustki w gelu decydują zarówno o wytrzymałości, jak i o pełzaniu; w ostatnim przypadku z obecnością pustek może być powiązane przesączanie się wody. Oczywiście objętość pustek jest funkcją stosunku wodno-cementowego i zależy od stopnia hydratacji.

Pustki kapilarne nie wypełniają się całkowicie nawet przy pełnym ciśnieniu hydrostatycznym ze strony otaczającego ośrodka. Zatem przesączanie wewnętrzne możliwe jest przy wszelkich warunkach przechowywania. Okoliczność, że pełzanie próbek nie ulegających skurczowi nie zależy od wilgotności otoczenia, wskazywałoby, że podstawowa przyczyna pełzania „w powietrzu’’ i „w wodzie” jest taka sama (promocja 3 w 1).