Wierzch ścian studni

Najprostszym sposobem, jaki w takich przypadkach stosuje się, jest wytworzenie nadciśnienia wody od strony zewnętrznej płaszcza przez częściowe odpompowanie wody ze studni (program uprawnienia budowlane na komputer). Wówczas wytworzy się ciśnienie spływowe, które rozluźni nieco grunty na obwodzie dolnej części płaszcza i pod nożem. Pamiętać jednak należy, że dopuszczenie do nadmiernego ruchu gruntu do wnętrza studni może doprowadzić do przechylenia się płaszcza (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Jeżeli sposób ten nie może być zastosowany, wówczas zwiększa się ciężar płaszcza studni przez nadbudowę dodatkowej sekcji lub przez dodatkowe zewnętrzne obciążenie płaszcza, polegające na ułożeniu balastu na wierzchu ścian studni lub na zawieszonym naokoło płaszcza pomoście.

Jeżeli zajdzie potrzeba jednostronnego obciążenia studni w celu utrzymania jej w pozycji pionowej, wówczas łatwo to uzyskać dając większe obciążenie z jednej strony i podpierając pomost z drugiej strony.
Stosując dodatkowe obciążenie, należy rozważyć, czy ten zabieg jest opłacalny z punktu widzenia kosztu i czasu (uprawnienia budowlane).
Zazwyczaj obciążenie takie, zwłaszcza przy dużych studniach, jeżeli ma być skuteczne, musi być duże. Załadowywane ciężary wynoszą nieraz setki ton. Zdejmowanie ich w celu dobudowania dodatkowej sekcji płaszcza i ponowne obciążenie wymaga dużo czasu i dużej ilości siły roboczej.

Z drugiej strony wybudowanie płaszcza o pełnej wysokości i ewentualne dodatkowe obciążenie go utrudnia i podraża wydobycie gruntu z wnętrza studni.
Poza tym wysoki płaszcz jest mniej stateczny, gdyż jego środek ciężkości leży wysoko i przy opuszczaniu płaszcz może się pochylić, przy czym doprowadzenie go do pionu nie jest łatwe.
W takich przypadkach często lepiej opłaca się zastosowanie płuczki w celu rozluźnienia gruntu na obwodzie płaszcza.

Jeżeli przewiduje się z góry, że będzie to potrzebne, instaluje się rury płuczące na zewnętrznej stronie lub w ścianach płaszcza, przed przystąpieniem do opuszczania studni.
Jeżeli zaklinowanie studni w gruncie nastąpiło niespodziewanie, wówczas można opuszczać rurki płuczące wzdłuż zewnętrznej powierzchni płaszcza.
Do rozluźnienia gruntu stosuje się rurki o średnicy wylotu 10-12 mm. Ciśnienie wody w rurkach płuczących, w zależności od rodzaju gruntu, powinno wynosić 7-MO at n w gruntach lekkich i 12-M5 at n w gruntach ciężkich. Prędkość wody w rurkach płuczących normalnie nie przekracza 4,0 m/sek (program egzamin ustny).

Studnia retencyjna żelbetowa

Ciekawy sposób pokonania sił tarcia na powierzchni płaszcza, zaklinowanej w gruncie studni, został zastosowany w 1950 roku w Warszawie przy budowie studni odwadniającej retencyjnej tunelu drogowego, pod torami kolejowymi (opinie o programie).
Studnia retencyjna żelbetowa o średnicy 6,0 m i grubości ścian 0,6 m została unieruchomiona po opuszczeniu na mokro na głębokość 10 m w nawodnionych drobnych piaskach. Wybieranie gruntu przy użyciu chwytaka z jednoczesnym obniżeniem poziomu wody w studni nie dało wyników. Wówczas zdecydowano się na wykonanie wybuchu w wodzie na wysokości dna studni.

Do wybuchu użyte zostało 1,5 kG trotylu rozłożonego w 3 miejscach w pobliżu obwodu studni. Eksplozję spowodowano za pomocą spłonki i prądu elektrycznego.
Po wybuchu nastąpiło chwilowe uniesienie się studni na kilka centymetrów, po czym dalsze opuszczanie odbyła się bez przeszkód aż do osiągnięcia potrzebnej głębokości.
Po opuszczeniu płaszcza na przewidzianą głębokość należy dokładnie zbadać, czy grunt w poziomie posadowienia ma wytrzymałość przyjętą w projekcie (segregator aktów prawnych). Następnie przystępujemy do przygotowania dna studni. Powinno być ono starannie wyrównane i oczyszczone. W studni wypełnionej wodą przy wyrównywaniu dna korzysta się z pracy nurka.

W przypadku gruntów ilastych i gliniastych na dnie studni daje się warstwę wyrównawczą ze żwiru lub tłucznia, grubości ok. 20 cm, i na tej warstwie wykonuje się wypełnienie studni według projektu (promocja 3 w 1).

W przypadku posadowienia studni na skale, wykonanie warstwy wyrównawczej jest zbędne i materiał budowlany zapełniający studnię układa się bezpośrednio na gruncie.