Wiskoza emulsji

Przed wykonaniem próby należy sito wymyć starannie benzyną lub benzenem, wysuszyć, następnie przepłukać acetonem i wodą destylowaną, powtórnie wysuszyć i zważyć na wadze analitycznej (program uprawnienia budowlane na komputer).
Bezpośrednio przed przepuszczeniem emulsji należy sito zwilżyć 2-procentowym roztworem oleinianu sodu lub potasu lub 1-procentowym roztworem saponiny.
Odmierzoną w cylindrze miarowym próbkę emulsji o objętości 100 cm3 przepuszcza się przez sito powolnym, lecz stałym strumieniem, uważając, aby przez czas trwania próby cała powierzchnia sita była stale pokryta emulsją.

Po przepuszczeniu 100 cm3 emulsji przez sito przepłukuje się cylinder miarowy i sito wraz z zatrzymaną na nim pozostałością 2-procentowym roztworem oleinianu aż do usunięcia resztek emulsji, a następnie wodą destylowaną aż do spłukania resztek mydła. Sito wraz z pozostałością suszy się w eksykatorze próżniowym i waży. Przyrost ciężaru sita, wykazujący bezpośrednio pozostałość, podaje się z dokładnością do 0,1 g. Ilości poniżej 0,l°/o nie uwzględnia się, podając jedynie pozostałość na sicie poniżej 0,1% (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wiskozę emulsji bada się w aparacie Englera w temperaturze 20°C. Cechowanie przyrządu i wykonanie pomiaru podane są w normie PN/C-04014 Przetwory naftowe. Lepkość. Pomiar metodą Englera (uprawnienia budowlane).
Przed wykonaniem pomiaru należy kapilarę i dno aparatu zwilżyć 2-procentowym roztworem oleinianu sodu lub potasu lub 1-procentowym roztworem saponiny, następnie usunąć nadmiar cieczy bibułą, po czym wykonuje się oznaczenie w sposób opisany w normach. Do pomiaru wiskozy stosuje się emulsję przepuszczoną przez sito o oczkach 0,5 mm w sposób wyżej opisany.
100 cm3 emulsji przepuszczonej przez sito wlewa się do kalibrowanego cylindra szklanego o wysokości ok. 20 cm i średnicy 3-4 cm, z podziałką co 1 ml (program egzamin ustny).

Cylinder z emulsją

Cylinder z emulsją zamyka się korkiem i ustawia w miejscu zabezpieczonym przed gwałtownymi zmianami temperatury i wstrząsami na przeciąg 8 dni. Po upływie tego czasu należy zanotować objętość warstwy uboższej w asfalt (jaśniejszej), która się zbiera poniżej menisku cieczy, a następnie należy przepuścić emulsję ponownie przez sito i oznaczyć ciężar pozostałości. Na podstawie tych danych można określić orientacyjnie zdolność emulsji do magazynowania.
Rozkład emulsji przy rozcieńczeniu wodą (opinie o programie).

100 cm:! badanej emulsji wlewa się do cylindra miarowego o pojemności 500 cm3, po czym mieszając dolewa się cienkim strumieniem wodę aż do początku rozkładu emulsji.
Otrzymane wyniki podaje się jako stosunek objętości emulsji do objętości wody potrzebnej do rozkładu (np. 1 : 3,5 - tzn. na 100 cm3 emulsji potrzeba 350 cm3 wody).
Odporność emulsji na działanie mrozu
Próbę tę wykonuje się tylko przy badaniu emulsji przeznaczonej do magazynowania przez okres zimowy (segregator aktów prawnych).

Do probówki o długości 150 mm i średnicy ok. 25 mm wlewa się 20 cm3 emulsji przepuszczonej uprzednio przez sito i ogrzewa na łaźni wodnej do temperatury 50°C, mieszając jednocześnie lekko termometrem o skali od plus 60 do minus 10°C i podziałce do 1°C przy odległości początku skali od końca termometru 150 mm.
Po ustaleniu się temperatury wyjmuje się probówkę z łaźni i umieszcza się w zlewce o pojemności 600 cm3, wypełnionej wodą i drobno tłuczonym lodem. Gdy emulsja uzyska temperaturę kąpieli, dosypuje się do wody z lodem soli w takiej ilości, aby obniżyć temperaturę kąpieli do -1 względnie -l,5cC.

Po osiągnięciu przez emulsję tej temperatury przenosi się próbkę emulsji do drugiej kąpieli wody z lodem i solą o temperaturze -4°C, w której pozostawia się badaną próbkę na przeciąg 30 minut, po czym po ogrzaniu do temperatury pokojowej przepuszcza się ją powtórnie przez sito, oznaczając pozostałość (promocja 3 w 1).