Właściwości fizyczne hydratów

Właściwości fizyczne hydratów krzemianów wapniowych są interesujące z uwagi na właściwości wiązania i twardnienia cementu. Hydraty te określane są zazwyczaj jako zupełnie amorficzne, jednak mikroskop elektronowy wykazuje ich budowę krystaliczną (program uprawnienia budowlane na komputer).

Warto zauważyć, że jeden z hydratów, oznaczony przez Taylora [1.15] jako CSH (I), ma strukturę warstwową podobną do niektórych minerałów ilastych, takich jak np. montmorylonit. Poszczególne warstwy w płaszczyźnie osi a i b mają wyraźną strukturę krystaliczną, podczas gdy odległości między warstwami są określone mniej dokładnie. Siatka takiego typu mogłaby pomieścić zmienne ilości wapnia bez bardziej istotnych zmian, wiąże się to ze zmiennością stosunku wapna do krzemionki, o czym była mowa poprzednio. Wykresy przy metodzie proszkowej pokazują, że w sposób przypadkowy zmienia się nadmiar wapna powyżej jednej molekuły na molekułę krzemionki.
Steinour przedstawia to jako p łączenie się efektów powstawania roztworu stałego i adsorpcji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Użycie wskaźników izotopowych wapnia 45 2) wykazało, że krzemiany wapniowe nie hydratyzują w stanie stałych lecz że bezwodne krzemiany najpierw prawdopodobnie przechodzą do roztworu, a następnie reagują tworząc słabo rozpuszczalne hydraty krzemianów, wytrącające się z przesyconego roztworu.

Taki rodzaj mechanizmu hydratacji pierwszy zaproponował Le Chatę lier, w 1881 r.
Prace Bernala wskazują na to, ż hydraty krzemianów wapniowych maj kształt bardzo cienkich kryształów włóknistych, o mniejszej odległości między włóknami równej 3,65 A3), co jest in terpretowane w ten sposób, że czworościany krzemianu połączone są wiązania mi wodorowymi. Inne badania wskazują na istnienie cząstek włóknistych o zakończeniach przypominających snop zboża, podobnie jak w pęczniejącym minerale ilastym haloizycie. Przypuszczalnie istnieje wiele form przejściowych, włącznie z pewnymi małymi cząstkami kulistymi, wszystkie one jednak przechodzą ostatecznie do postaci włóknistej oraz do postaci arkuszy lub płatków wyglądających jak puszysta masa (uprawnienia budowlane).

Prędkość reakcji glinianu

Warto zauważyć, że hydraty krzemianu wapniowego wykazują rozwój wytrzymałości podobny jak w cemencie portlandzkim [1.20]. Znaczna wytrzymałość pojawia się na długo przed zakończeniem reakcji hydratacji. Należy przypuszczać, że niewielka ilość hydratu zlepia nie zhydratyzowane pozostałości; w wyniku dalszej hydratacji wytrzymałość wzrasta nieznacznie lub nie wzrasta wcale (program egzamin ustny).
Ilość C3A zawartego w większości cementów jest stosunkowo mała, jednak jego zachowanie się i pokrewieństwo strukturalne z innymi fazami cementu powodują, że składnik ten wart jest uwagi.
Hydrat glinianu trójwapniowego stanowi ciemny materiał o strukturze pryzmatycznej, występujący niekiedy w roztworze stałym międzywęzłowym z innymi substancjami.

Przyjmuje on często kształt płaskich płytek pojedynczo otoczonych przez hydraty krzemianu wapniowego (opinie o programie).
Reakcja czystego C3A z wodą jest bardzo gwałtowna i prowadzi do natychmiastowego zesztywnienia zaczynu, określanego jako wiązanie błyskawiczne. W celu zapobieżenia temu zjawisku do klinkieru cementowego dodaje się gipsu CaS04 • 2H20. Gips i C3A reagują ze sobą tworząc nierozpuszczalny siarczano-glinian wapniowy 3CaO • A1203 • • 3CaS04 • 31HzO, ewentualnie może powstać hydrat glinianu trójwapniowego, chociaż poprzedza go prawdopodobnie trwały powstały kosztem pierwotnego siarczano-glinianu wapniowego o dużej zawartości siarczanu (segregator aktów prawnych).

W miarę jak coraz więcej C3A wchodzi do roztworu, zawartość siarczanu maleje w sposób ciągły. Prędkość reakcji glinianu trójwapniowego jest znaczna i jeśli owo dostosowywanie się składu nie przebiega dostatecznie gwałtownie może nastąpić bezpośrednia hydratacja C3A (promocja 3 w 1).

W szczególności wierzchołek na wykresie powstawania ciepła, który można zazwyczaj zaobserwować przed upływom 5 min od chwili dodania wody do cementu, oznacza, że pewna ilość hydratu glinianu wapniowego powstaje bezpośrednio w tym właśnie okresie, kiedy to warunki opóźniania procesu wskutek obecności gipsu jeszcze się nie ustaliły.