Właściwości kurzawkowe

Dla piasku drobnego natomiast można przyjąć jako charakteryzujący współczynnik filtracji k-2 = 1 cm/min, a więc 100 razy większy niż dla kurzawki, dla piasku średnioziarnistego ks = 20 cm/min, czyli odpowiednio 2000 razy większy, a dla żwiru ki = 150 cm/min, a więc 15 000 razy większy. Przytoczone liczby porównawcze wskazują wyraźnie, o ile łatwiej nawet zwykłe piaski drobne oddają wodę niż kurzawki i o ile trudniej jest prądem wody utrzymać grubsze cząstki w stanie zawieszenia, żeby nie osiadły (program uprawnienia budowlane na komputer). Mogłoby się zdawać, że iły wobec szczególnie drobnego uziarnienia powinny być skłonne do kurzawkowego upłymiania się. Jednakże na przeszkodzie staje właściwa iłom spójność dopiero w stanie dużego rozrzedzania wodą wykazują one właściwości kurzawkowe.

Innego charakteru zjawiskiem jest upłynnianie się piasków (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przykładem takiego zjawiska w dużych rozmiarach może być upłynnienie się wyspy Lomea w księstwie Kent u południowo-wschodnich brzegów Anglii w 1099 r. Podczas niezwykłego przyboru morza, gdy wdarło się ono późną jesienią na duże przestrzenie lądu zatapiając dużo miast i wiele ludzi, wyspa Lomea została całkowicie zalana wodą i rozpłynęła się w morzu (uprawnienia budowlane). Obecnie miejsce to znane jest pod nazwą piasków Goodwin; piaski wyłaniają się z morza podczas odpływu i całkowicie są zatapiane podczas przypływu; stają się one wówczas mielizną szczególnie niebezpieczną dla statków. Duża ich ilość trafiła na tę mieliznę i uległa następnie zniszczeniu; wypadki ze statkami powtarzają się wciąż do ostatnich czasów. W czasie odpływu morza można po piaskach chodzić zupełnie swobodnie, natomiast gdy podczas przypływu powstaje w piaskach prąd wody ku górze (działa wówczas ciśnienie spływowe również ku górze), piasek staje się szczególnie luźny i pogrążają się w nim zarówno ludzie, jeżeli nie dojdą wcześniej do łodzi, jak i części połamanych statków, które stopniowo wchłaniane są przez piaski, dopóki całkowicie w nich nie znikną (program egzamin ustny).

Przypływy morza

Przypływy morza, gdy osiągają znaczniejsze rozmiary, często wywołują upłynnienie się piasków w wałach ochronnych i powodują nieraz poważne spływy do morza, np. w Holandii. U nas zaszedł również wypadek upłynnienia się podczas burzy grobli drogowej, przecinającej jedno z jezior na Pomorzu (opinie o programie). Grobla ta rozpłynęła się na dnie jeziora. Trzeba pamiętać, że upłynnianie się piasków możliwe jest tylko wtedy, gdy stan ich jest wyraźnie luźny. Tylko wówczas przy jakimkolwiek naruszeniu chwiejnego układu struktury naturalnej mogą ziarna piasku stracić chwilowo wzajemny dotyk między sobą i w tym momencie opór tarcia spada praktycznie do zera (powstaje tzw. tarcie zerowe).

Mówiąc o piaskach zaznaczymy jeszcze, że jest to jedyny grunt, którego powierzchnia pod wpływem wiatru lub falowania wody układa się w charakterystyczne pręgi faliste. Po tych pręgach można z całą pewnością poznać piaski nawet na zdjęciach fotograficznych. Pyły są to grunty o układzie granulometrycznym drobniejszym niż piaski; wykazują one stosunkowo małą spójność (segregator aktów prawnych). Wśród pyłów u nas szczególnie często spotykane są lesy i pyły lesowe, zwłaszcza w południowej części kraju.

Lesy są to grunty pochodzenia eolicznego, czyli nawiane przez wiatry w epoce dyluwialnej, tj. w tym okresie, gdy duże powierzchnie kuli ziemskiej pokryte były wodami stojącymi, nieraz stosunkowo płytkimi. Lesy składają się z ziarn kwarcu, szpatu polnego, miki i wapna (promocja 3 w 1). Zabarwienie mają żółte. Ponieważ przenoszone przez wiatr cząstki są mniej

więcej jednakowej wielkości odpowiednio do siły wiatrów, więc skład lesów pod względem granulometrycznym jest dość równomierny (np. ok. 80% ziarn może mieścić się w granicach 6 - 50 n, a wskaźnik nierównomierności może wynosić = 1,9). Wskutek przenoszenia wiatrem i wzajemnego ocierania się przy tym ruchu cząstki lesowe zwykle bywają obtoczone.