Własności fizyczne

Poważną grupę wyrobów ceramicznych stanowią obecnie wyroby specjalne, odznaczające się charakterystycznymi parametrami technicznymi, nietypowymi dla ceramiki klasycznej. Do ceramiki specjalnej zalicza się wyroby elektroizolacyjne, dielektryczne, półprzewodzące, magnetyczne, próżnioszczelne, elementy urządzeń techniki rakietowej i nukleonicznej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Własności fizyczne, mechaniczne oraz odporność chemiczna materiałów ceramicznych są zależne od składu chemicznego, rodzaju i zawartości poszczególnych faz w materiale oraz od wzajemnego ułożenia tych faz względem siebie, czyli od struktury. Z porowatością otwartą związane jest pojęcie nasiąkliwości. Jest to stosunek masy wody pochłoniętej przez próbkę do masy suchej próbki. Nasiąkliwość jest proporcjonalna do porowatości otwartej materiału, gdyż ciecz wnika jedynie w pory otwarte. Materiały ceramiczne mocno spieczone mają niewielką ilość porów otwartych i są nienasiąkliwe. Dzięki tym cechom są one nieprzepuszczalne dla gazów i cieczy, a tym samym bardziej odporne na działanie czynników korozyjnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Materiały o dużej porowatości są na ogół znacznie bardziej odporne na zmiany temperatury, zwłaszcza nagłe, w porównaniu z materiałami o małej porowatości. Dużej porowatości materiału towarzyszy ponadto mały ciężar objętościowy oraz zmniejszone przewodnictwo cieplne i gorsze własności wytrzymałościowe (mechaniczne).

Materiały ceramiczne są tworzywami kruchymi. Charakteryzują się dużą twardością i odpornością na ścieranie oraz prawie doskonałą sprężystością (uprawnienia budowlane). Praktycznie w tego rodzaju materiałach nie występują odkształcenia plastyczne, granica wytrzymałości pokrywa się więc z granicą sprężystości. Charakterystyczną cechą tych materiałów jest na ogół duża wytrzymałość na ściskanie przy znacznie niższej (niż dla tworzyw metalowych) wytrzymałości na rozciąganie i zginanie. Największą wytrzymałość na ściskanie wykazują wyroby porcelanowe i kamionkowe, a zwłaszcza steatytowe. Natomiast wyroby szamotowe o dużej porowatości mają wytrzymałość na ściskanie bardzo niską. Również emalie ceramiczne odznaczają się niską wytrzymałością na ściskanie oraz rozciąganie. O wytrzymałości mechanicznej materiałów ceramicznych decydują poza składem chemicznym przede wszystkim: struktura, obecność naprężeń wewnętrznych i stan powierzchni (program egzamin ustny).

Materiały ceramiczne

W porównaniu z metalami materiały ceramiczne lepiej wytrzymują wysokie temperatury, nawet w atmosferze utleniającej. Szczególne znaczenie dla wyrobów ceramicznych ma odporność na nagłe zmiany temperatury (określa się ją jako najmniejszą różnicę temperatur, która powoduje pęknięcie materiału). Materiały ceramiczne są złymi przewodnikami ciepła, a zatem gwałtowne ogrzewanie lub studzenie powoduje, że między powierzchnią materiału a jego wnętrzem występują duże różnice temperatur prowadzące do powstania naprężeń. Jeżeli wartość naprężeń przekracza wytrzymałość mechaniczną materiału, następuje pęknięcie. Do wyrobówceramicznych odpornych na nagłe zmiany temperatury zalicza się: wyroby ogniotrwałe szamotowe, cienkościenne wyroby porcelanowe oraz wyroby karborundowe (opinie o programie).

Bardzo cenną cechą materiałów ceramicznych jest ich duża odporność na działanie środowiska kwaśnego o dużej agresywności korozyjnej. Większość wyrobów ceramicznych wykazuje wyższą kwasoodporność w stanie litym niż w stanie rozdrobnionym lub w stanie porowatości. Wszystkie wyłoby ceramiczne ulegają bardzo szybko działaniu kwasu fluorowodorowego. Niektóre materiały ceramiczne są odporne na działanie roztworów wodorotlenków alkalicznych, np. NaOH i KOH (segregator aktów prawnych).

Do najbardziej odpornych na to działanie należą wyroby porcelanowe. Należy zaznaczyć, że odporność chemiczna materiału ceramicznego jest uzależniona w głównej mierze od jego składu chemicznego. W przypadku wyrobów ogniotrwałych szczególnie istotna jest odporność na działanie stopionych żużli i gazów redukujących, takich jak tlenek węgla, wodór, węglowodory. Szkodliwe oddziaływanie tych gazów polega na redukcji w wyrobie ogniotrwałym związków żelazowych na żelazawe. Tworzą się wtedy łatwo topliwe substancje, obniżające ogniotrwałość wyrobu (promocja 3 w 1).