Woda morska

AHBABI, AL- (Lahbabi) Muhammad Aziz, ur. 1922, arab. pisarz i filozof z Maroka; prof. uniw. w Rabacie; prezes związku pisarzy marok.; przedstawiciel personalizmu; dzieła filoz., poezje (także w języku fr.). AHIDJO Amadou Babatoura, ur. 1924, polityk kamer.; 1958-60 premier rządu autonomicznego Kamerunu fr., 1961-82 prez. zjednoczonego Kamerunu; od 1983 na emigracji (program uprawnienia budowlane na komputer).

AHINSA, zasada etyczna ind. kierunków rei. nieszkodzenia nikomu, nie- zabijania istot żywych, szczególnie silna w dźinizmie i buddyzmie; w praktyce zakaz składania krwawych ofiar, spożywania mięsa. AHISTORYZM, pomijanie bądź celowe abstrahowanie od hist, kontekstu analizowanych zjawisk. AHLBECK, znane kąpielisko w Niemczech, nad M. Bałtyckim, na wyspie Uznam; ok. 7 tys. mieszkańców (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

AHLEN |ą:lan], m. w Niemczech (Nadrenia Pn.-Westfalia); 52,5 tys. mieszk. (1985); górnictwo węgla kam., przemysł metalowy. AHLGREN Ernst (wlaśc. Victoria Benedictsson), 1850-88, pisarka szwedz.; powieści, nowele o tematyce wiejskiej. AHLIN [ą:lin] Lars, ur. 1915, pisarz szwedz.; zaliczany do tzw. pisarzy proletariackich; nowele, powieści refleksyjno-obyczajowe (uprawnienia budowlane).

AHLMANN Hans, 1889-1974, geograf szwedz.; prof. uniw. w Sztokholmie; przewodn. Międzynar. Unii Geogr. (1956-60); prace z klimatologii, geomorfologii, geologii; uczestnik wypraw polarnych. Ahmad szah durrani, 1724-73, szach Afganistanu, poeta; twórca samodzielnego państwa afgańskiego; zbiory poezji. Ahmadabad, m. w Indiach (Gudźa- rat), nad rz. Sabarmati; 2,2 min mieszk. (1981); wielki ośr. przemysłu bawełn.; 2 uniw.; ośr. turyst.; zabytki arch. (XV-XV1 w.), m.in. meczety. AHMADI.AI-, m. w pd.-wsch. Kuwejcie; 21,3 tys. mieszk. (1970); zbiorniki ropy naft.; zakłady odsalania wody morskiej (program egzamin ustny).

Kronika państwa osmańskiego

AHMADIJJA, sekta muzulm., zał. 1889 przez Mirzę Ghulama Ahmada z Pen- dżabu; wyznawcy sekty żyją w Indiach, Iranie, Afganistanie, Arabii Saudyjskiej, Egipcie; znaczna grupa w W. Brytanii; propaganda postępowego islamu. AhMADNAGAR, m. w Indiach (Mahara- sztra); 143,9 tys. mieszk. (1981); przemysł włók., cukr., skórzany; uniwersytet. AHMED Fakhruddin Ali, 1905-77, polityk ind.; 1957-66 min. w rządzie stanu Asam; 1966-74 min. w rządzie centr.; od 1974 - prezydent Indii (opinie o programie).

AHMED PA$A, 1425-96, poeta tur.; wezyr; uważany za twórcę poezji osmańskiej, wzorowanej na pers.; kasydy, ga- zele, utwory liryczne. AHMEDI Taccedin Ibrahim, 1335-1413, poeta tur.; utwory dydakt.-heroiczne (mesnewi), zwl. epopeja o Aleksandrze Wielkim, której najważniejszą część stanowi pierwsza kronika państwa osmańskiego. AHMES, XVII w. p.n.e., pisarz król. z Egiptu; sporządził jeden z najstarszych dokumentów mat. (papirus Rhinda), zawierający „przepisy” na rozwiązanie 85 zadań (segregator aktów prawnych).

Ahnlund [ąmliind] Nils, 1889-1957, historyk szwedz.; prof. uniw. w Sztokholmie, czl. Akad. Szwedz.; badacz gt. okresu panowania Gustawa II Adolfa i historii Sztokholmu. AHO Esko, ur. 1954, polityk fiń.; 1974- 80 przewodn. młodzieżowej organizacji Partii Centrum (od 1988 p.n. Fiń. Centrum), od 1990 przewodn. Fiń. Centrum, 1991-95 premier Finlandii. „AHRAM, A1-" [‘piramidy’), dziennik egip., wyd. od 1875 w Kairze. AhUACHAPAn, m. w zach. Salwadorze, ośrodek adm. dep. A.; 69,9 tys. mieszk. (1980); gt. w kraju ośr. przemysłu obuwniczego (promocja 3 w 1).

AHUN DARWEZA NANGARHARI, ok. 1540-1639, afgański pisarz i teolog; przedstawiciel kierunku konserwatywnego, przeciwnik sekty rouszani; poezje, traktaty teol. w języku pers. i paszto. AHURA MAZDA (Ormuzd), w mazdaiz- mie bóg dobra, światła, mądrości i prawdy; toczy walkę z Arymanem. Ahwaz, m. w Iranie, ośr. adm. ostanu Chuzestan, port nad rz. Karun; 470,9 tys. mieszk. (1982); ośr. regionu wydobycia ropy naft.; hutnictwo żel., przemysł chem., spoż., włók.; węzeł komunik.; uniwersytet. Al Q1NG (Aj Cing), 1910-96, poeta chiń.; twórczość poświęcona wojnie z na jeźdźcą jap. i walkom rewol. w Chinach.