Wodorotlenek wapniowy

Przy działaniu jonów siarczanowych na wodorotlenek wapniowy tworzy się uwodniony siarczan wapniowy gips CaS02 • 2H20. W przypadku, gdy w cemencie znajduje się wysoka zawartość (powyżej 5%) glinianu trójwapniowego 3CaO • H203, zaatakowanie stwardniałego betonu przez siarczany prowadzi do powstawania wysoko uwodnionej soli Candlota 3CaO • H203 • 3CaS04 • 31H20 o bardzo dużej objętości właściwej dzięki 30-31 cząstkom wody (program uprawnienia budowlane na komputer).
Sól ta, inaczej zwana bakcylem cementowym, działa rozsadzająco na beton. Wg Moskwina wyraźne tworzenie się kryształów soli Candlota zaczyna się w roztworze przy stężeniu jonów S04 od 250 mg/1; a szczególnie występuje ono przy stężeniu powyżej 1000 mg/1.

Obecność szeregu soli (NaCl, NaBr, NaN03 i innych) przeszkadza tworzeniu się i wzrostowi kryształów soli Candlota podwyższając jej rozpuszczalność. Jednakże wpływ taki jest widoczny tylko wtedy, kiedy ilość jonów chlorku sodu znajduje się w ilości nie mniejszej od ilości jonów S04 - Im więcej jest tych jonów w stosunku do SO; , tym mniej tworzy się soli Candlota w postaci kryształów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Inne siarczany działają podobnie do rozworów Na2S04 i MgS04. Osobne zagadnienie stanowią roztwory siarczanu amonowego. Przy oddziaływaniu ich na wolny Ca(OH)2 zachodzi reakcja
Ca(0H)2 + (NH,)2S04 + 2H20 = CaS04 • 2H»0 + 2NH40H.

Amoniak częściowo rozpuszcza się w wodzie, wskutek czego korozja szybko się rozwija. Rola gipsu jest identyczna. Podwyższenie temperatury roztworu podwyższa stopień agresywności siarczanu magnezowego i siarczanu amonowego (uprawnienia budowlane).
Korozja wskutek przemieszczania się wilgoci. Powyżej opisane zjawiska korozji dotyczą przypadków, kiedy beton jest pogrążony całkowicie w roztworze i roztwory soli przenikają w głąb wskutek dyfuzji.

Beton budowli morskich

Jeżeli natomiast beton jedną ze swych powierzchni styka się z roztworem jakiejkolwiek soli, a z powierzchni położonej z przeciwnej strony roztworu odbywa się odparowanie wody, to w wyniku włoskowatego podciągania nastąpi ruch roztworu w kierunku parującej powierzchni. Wskutek przemieszczania się wilgoci z jednej strony betom\ na drugą sole dostają się w głąb betonu i powodują silne zniszczenie (program egzamin ustny). Destrukcyjne działanie soli na beton niekoniecznie związane jest z jej agresywnością. Nawet tak mało agresywne sole, jak: węglan sodowy albo chlorek sodowy również mogą spowodować wskutek krystalizacji niszczenie betonu. Tak samo działanie roztworów zasad wskutek ich przemieszczania jest odmienne od ich działania w przypadku, kiedy cały beton zanurzony jest w roztworze i nie ma powierzchni parującej (opinie o programie).

Na powierzchni parującej, w kierunku której przechodzi roztwór NaOH albo KOH wskutek włoskowatego podciągania, zachodzą dwa procesy. Z jednej strony zachodzi proces karbonizacji zasady z tworzeniem się Na2C03 albo odpowiednio K2C03, z drugiej strony zachodzi parowanie wody. W wyniku tego w porach przy odparowującej powierzchni narastają kryształy Na2C03 • 10H2O; następnie korozja postępuje dalej wg znanych już reguł.
Beton budowli morskich jest narażony na korozję wskutek fizykochemicznego i biologicznego działania wody morskiej.

Woda morska zawiera jony N02»N03,P04 ,SO 4 jak również sole bromu, jodu, żelaza, kwasu węglowego i inne. Zawartość azotynów, azotanów, fosforanów i tlenu w wodzie morskiej zależy od rodzaju organizmów zwierzęcych i roślinnych, które pochłaniają i wydzielają różne substancje (segregator aktów prawnych). Organizmy zwierzęce obrastają betony czasami warstwami o znacznej grubości (do 15 cm) i niszczą ich powierzchnię. Rośliny, chociaż w mniejszym stopniu, również mogą być szkodliwe. Obrastanie betonu zachodzi przeważnie w wodzie stojącej.

W początkowym okresie korozji ilość wodorotlenku wapniowego w betonie jest jeszcze duża, a w porach warstw przylegających do powierzchni powstaje roztwór prawie nasycony (promocja 3 w 1).
Ca(OH)2 w warstwach powierzchniowych stwarza tamę dla przenikania jonu Mg2+ do wnętrza betonu, lecz przepuszczającą jony SO* Cl- i inne. Z rozwojem korozji posuwanie się wodorotlenku wapniowego zostaje zahamowane, a woda morska zacznie przenikać w coraz głębsze warstwy betonu.