Wody agresywne

Przy większych stężeniach kwasów i szkodliwych chemikalii należy beton całkowicie odizolować od ich wpływu. Wykonuje się to przez stosowanie okładzin z kamionki kwasoodpornej,. szkła, ołowiu, stali kwasoodpornej itp. Choć w tym wypadku beton nie ma bezpośredniej styczności z ciałem agresywnym, to jednak ze względu na opary rozpryski i ewentualne zacieki powinno się go również wykonać wg podanych na wstępie warunków i zabezpieczyć odpowiednią powłoką na powierzchni. Dopiero na powłoce układa się okładzinę z odpowiednich płyt (program uprawnienia budowlane na komputer). Największą trudność przy tej metodzie stanowi dobór odpowiedniej zaprawy lub kitu do przymocowania płytek i zalewania spoin, które są najbardziej narażone na agresję. Naj^ częściej stosuje się do tego celu kity asfaltowe lub glejtę ołowianą mieszaną z 10% gliceryny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ilość związków mogących wpłynąć ujemnie na beton jest bardzo duża, więc omówimy tylko najważniejsze i najczęściej spotykane. Zwykła woda nie atakuje betonu, lecz np. woda destylowana i zbliżona do niej woda deszczowa oraz czyste wody górskie działają szkodliwie na beton, gdyż wymywają z niego wolne wapno, co prowadzi do rozluźnienia struktury (uprawnienia budowlane).

Na ogół uważa się za agresywne dla cementu portlandzkiego wody o twardości poniżej 6° (tj. o zawartości poniżej 60 mg CaO w litrze), dla cementu zaś hutniczego poniżej 3°. Szkodliwy wpływ tych wód wzrasta w miarę szybkości ich przepływu, gdyż wyługowanie następuje znacznie szybciej. Agresywność wody wzrasta w miarę zawartości w niej nie- związanego dwutlenku węgla, który zwiększa rozpuszczalność związków wapnia. Kwasowość wody również odgrywa wielką rolę (program egzamin ustny).

Oleje i tłuszcze

W gruntach słabo przepuszczalnych przy nieznacznym ruchu wody beton jest odporny na kwasowość dochodzącą do wartości pK = 5, natomiast przy wodach bieżących i w gruntach przepuszczalnych pH = 6 do 7 może być już niebezpieczne. O szkodliwości siarczanów była już mowa. Należy zaznaczyć, iż szkodliwość siarczanów zmniejsza się w razie obecności w wodzie chlorków, a zwiększa w razie występowania jonów Mg" (opinie o programie).

Dokładne dane oceny stopnia agresywności wody zawiera norma radziecka GOST 4796-49 ,,Beton do robót wodnych. Cechy i normy agresywności wody jako środowiska". Jako ochronę przed wodami agresywnymi stosuje się beton wodoszczelny na cemencie hutniczym albo powłoki ochronne. Kwasy mineralne. Wszystkie kwasy mineralne działają niszcząco na beton. Jedyną ochroną jest stosowanie okładzin kwasoodpornych. Tylko przy bardzo małych stężeniach wystarczają powłoki z cementu hutniczego lub lepiej glinowego.

Kwasy organiczne. Działanie kwasów organicznych jest bardziej zróżniczkowane. Kwas octowy, mlekowy i winny w stężeniu od 5% wzwyż niszczy bardzo szybko beton. Inne są mniej szkodliwe, a szczawiowego używa się nawet do nasycania powierzchni w celu ochrony przed innymi kwasami organicznymi. Przy większych stężeniach należy stosować okładziny, przy mniejszych powłoki. Ługi alkaliczne. W stężeniach do 10% ługi nie działają ujemnie na zwykły beton z cementu portlandzkiego. Natomiast cement glinowy nie jest na nie odporny (segregator aktów prawnych).

Oleje mineralne, jeżeli nie zawierają siarki, nie atakują betonu, lecz łatwo go przenikają i obniżają przez to wytrzymałość betonu. Oleje roślinne i tłuszcze zwłaszcza zjełczałe niszczą beton bardzo szybko. Należy stosować fluatowanie lub odpowiednie powłoki, oprócz asfaltowych i smołowych,- które w tym wypadku zawodzą.

Sól ta krystalizując zwiększa swą objętość i rozsadza beton. Szczególnie niebezpieczny jest gips (siarczan wapnia), który często przez nieświadomość może być dodany do zapraw lub betonu. Jako ochronę należy stosować powłoki lub cement glinowy, który jest odporny na działanie siarczanów. Cukier. Nawet minimalne ilości cukru (od 0,1 do 0 2%) wstrzymują całkowicie wiązanie cementu. Cukry działają również niszcząco na stwardniały beton, zwłaszcza w gorących roztworach (promocja 3 w 1).