Wpływ tarcia wewnętrznego

Istnieją koncepcje oparte na teorii ruchu laminarnego cieczy newtonowskiej, dla której lepkość jest określona jako stosunek siły ścinającej do prędkości ścinania, oraz usiłowania rozpatrywania mieszanki betonowej jako cieczy bing- hamowskiej, której ruch zdefiniowano tak lepkością, jak i progiem ścinania. Weryfikacja doświadczalna tej ostatniej koncepcji objęła dotychczas tylko zaczyny i w pewnych zakresach zaprawy. Na tej podstawie można uznać słuszność teorii Binghama tylko w stosunku do zaczynów i zapraw w pewnych granicach stosunku W/C. Przy dodatku do zaprawy kruszywa grubego dochodzi wpływ tarcia wewnętrznego, które stanowi dodatkowy parametr, trudny do uwzględnienia w funkcjach wynikających z teorii ruchu cieczy (program uprawnienia budowlane na komputer).

W zależności od wzajemnego stosunku składników mieszanka betonowa w ocenie makroskopowej może mieć cechy i wygląd cieczy lub suchego stosu okruchowego. Między tymi skrajnymi stanami fizycznymi można wyodrębnić kilka stanów pośrednich, różniących się między sobą wyglądem i odkształcalnością pod działaniem nacisku. Dobry opis charakterystycznych rodzajów konsystencji dał B. Hupczyc [7]. Poniżej podaje się ten opis, z modyfikacjami wg B. Bukowskiego i W. Kuczyńskiego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Beton sypki po wyjęciu z betoniarki przedstawia masę zupełnie sypką i suchą; po zgnieceniu w dłoni nadal rozsypuje się nie pozostawiając śladu wilgoci, a po ubiciu tworzy masę zwartą, jednak kruchą i suchą. Betonu o tej konsystencji normalnie nie używa się w budownictwie, a jedynie czasami w drogownictwie (uprawnienia budowlane). Beton wilgotny z wyglądu podobny jest do betonu suchego; zgnieciony w dłoni już nie rozsypuje się, lecz zbijając się w grudę pozostawia ślady wilgoci, a ubity poci się lekko, tworząc masę zwartą, wprawdzie suchą w mniejszym już stopniu, lecz podobnie jeszcze kruchą jak beton sypki (program egzamin ustny).

Beton półciekły

Beton gęstoplastyczny umieszczony w przenośniku wózkowym zatrzymuje nierówny nadawany mu kształt powierzchni, stanowiąc niejednolitą masę złożoną z grud o różnej wielkości. W rękach daje ugniatać się jak glina, rbijany nie rozpryskuje się i nie rozsypuje, ubity tworzy masę sprężystą, poddającą się nieznacznie w miejscu nacisku, a podnoszącą się w najbliższym sąsiedztwie, ponadto nie wypełnia pozostawionych na nim śladów. Beton plastyczny w przenośniku wózkowym zatrzymuje już tylko zarys nierównej powierzchni i ubijać nie daje się, gdyż chlupie i rozpryskuje się. W deskowaniu stanowi masę gęstą : miękką. Jest lepki i zalewa ślady pozostawione na powierzchni (np. od buta) (opinie o programie).

Beton półciekły układa się do poziomu. Można go przelewać z naczynia do naczynia, przy czym wypełnia je szczelnie dopiero po upływie pewnego czasu. Beton ciekły ma charakter cieczy. Rozlewa się zatem i rozpryskuje, przelewany przybiera bezzwłocznie kształt naczynia, wypełniając dokładnie wszelkie naroża. Normy poszczególnych państw określają rodzaj konsystencji w różny sposób, np. w zależności od metody pomiaru lub współczynnika W/C. Norma PN-75/B-06250 rozróżnia następujące rodzaje konsystencji: wilgotna, gęsto- plastyczna, plastyczna, półciekła i ciekła (segregator aktów prawnych).

Stopień założonej konsystencji zależy od stosowanej przez wykonawcę techniki zagęszczania mieszanki betonowej oraz w pewnym stopniu od kształtu i wymiaru form, a także od gęstości zbrojenia (tzw. efekt ściany). W zależności od tych czynników mieszanka betonowa będzie wymagała mniejszej lub większej energii do jej ścisłego zagęszczenia. Ilość energii potrzebnej do ścisłego wypełnienia formy mieszanką betonową zależy przede wszystkim od stopnia jej konsystencji. Tę właściwość mieszanki, zależną od ilości energii dla ścisłego jej zagęszczenia, określa się jako urabialność.

Ścisłość mieszanki betonowej lub jak najmniejsza jej porowatość po zagęszczeniu mają podstawowe znaczenie dla wszystkich właściwości stwardniałego betonu. Biorąc pod uwagę skład betonu przy danej urabialności zwiększenie porowatości może wystąpić przy niedostatecznej ilości zaczynu w stosunku do jamistości kruszywa lub zbyt małej ilości zaprawy w stosunku do kamieniwa (promocja 3 w 1).