Wpływ temperatury

Według Wanina optymalna szerokość słojów rocznych w drewnie sosny wynosi 0,7-1,6 mm, w drewnie modrzewia dahurskiego 0,4-1,4 mm. Zależność między wytrzymałością na ściskanie a słoistością drewna, stosunkowo wyraźna u gatunków pierścieniowonaczyniowych (stosunek wprost proporcjonalny) i u gatunków iglastych (stosunek odwrotnie proporcjonalny) zaciera się w odniesieniu do drewna gatunków rozpierzchłonaczyniowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wpływ temperatury. W niskich temperaturach wytrzymałość drewna na ściskanie podłużne jest znacznie wyższa od wytrzymałości w wysokich temperaturach; w miarę wzrostu temperatury wytrzymałość drewna spada. Tłumaczy się to tym, że w miarę wzrostu temperatury cząsteczki rozpatrywanego materiału oddalają się od siebie (na skutek rozszerzalności cieplnej), wskutek czego obniża się kohezja i wytrzymałość materiału spada (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W wilgotnym drewnie zjawiska te przebiegają w sposób bardziej zawikłany. Oddalaniu się cząsteczek drewna pod wpływem rozszerzalności cieplnej przeciwdziała silniej zaznaczone zjawisko kurczenia się drewna na skutek odparowywania wody (desorpcja). W drewnie pokrytym utrudniającymi odparowanie wody powłokami ochronnymi, wystawionym w krótkich odstępach czasu na działanie dużych amplitud temperatury - jak to np. ma miejsce w konstrukcjach lotniczych zjawiska skurczu desorpcyjnego są silnie zahamowane.

W tych warunkach na pierwszy plan wysuwa się działanie temperatury i związane z tym różnice wytrzymałości na ściskanie w niskich i w wysokich temperaturach. Odgrywa to istotną rolę w lotnictwie (uprawnienia budowlane).
Drewno zmarznięte wykazuje znacznie wyższą wytrzymałość na ściskanie podłużne niż drewno nie zmarznięte; przy wysokiej wilgotności różnice zbliżają się lub nawet przekraczają 100%.

Dobre usługi

W miarę wzrostu ciężaru właściwego drewna wzrasta jego wytrzymałość na ściskanie. Zależność ta wyraża się stosunkiem zbliżonym do wprost proporcjonalnego; da się ona wyrazić równaniem prostej i jest wyraźnie zaznaczona. W związku z tym literatura fachowa podaje szereg równań korelacji, wyrażających wytrzymałość na ściskanie podłużne w zależności od ciężaru właściwego, jak np. dla sosny wschodnio- syberyjskiej: RCll = 1250 yl2 - 93 kG/cm2 (program egzamin ustny). Równania te określają wartości orientacyjne dla lokalnych warunków siedliskowych; duża, różno- kierunkowa zmienność własności drewna nie pozwala na uogólnienie tych równań na poszczególne gatunki drewna w rozumieniu populacji generalnej.

Wzór ten ujmuje wytrzymałość na ściskanie podłużne jako funkcję ciężaru właściwego drewna; współczynnik jakości wytrzymałościowej odgrywa w tej funkcji rolę współczynnika proporcjonalności, który zmienia się w zależności od gatunku drewna i od lokalnych warunków siedliskowych (wpływ środowiska) powodujących takie lub inne ukształtowanie technicznych własności drewna. Opierając się na dużym materiale liczbowym badacz francuski Monnin przyjmuje współczynnik jakości wytrzymałościowej za podstawę do określania jakościowej wartości drewna. Punkt wyjściowy do klasyfikacji jakościowej stanowi podany poniżej schemat.

Dobre usługi oddaje graficzna interpretacja klasyfikacji Monnina. W układ współrzędnych przedstawiający związek między ciężarem właściwym drewna sosnowego a wytrzymałością na ściskanie podłużne wniesiono linie odgraniczające przedział drewna średniej jakości (opinie o programie).
Wiadomości ogólne. Ze względu na anizotropową budowę drewna wytrzymałość na ściskanie zależy od kierunku działania siły w stosunku do przebiegu włókien. Najwyższą wytrzymałość wykazuje drewno w wypadku, gdy siła działa równolegle do przebiegu włókien (ściskanie podłużne); w kierunku stycznym i promieniowym (ściskanie poprzeczne) wytrzymałość jest znacznie niższa. Wytrzymałość na przykład drewna sosnowego na ściskanie podłużne wynosi około 550 kG/cm2, gdy tymczasem wytrzymałość na ściskanie poprzeczne wynosi jedynie około 50 kG/cm2 (segregator aktów prawnych).

Różnice wytrzymałości w zależności od kierunku działania siły, tak silnie zaznaczone u gatunków strefy umiarkowanej zacierają się u twardych gatunków podzwrotnikowych o wysokim ciężarze właściwym. Zjawisko to znajduje wytłumaczenie w bardziej jednolitej i równomiernej budowie drewna gatunków podzwrotnikowych. I tak np. drewno gwajakowe (Guaiacum officinale L.) o ciężarze właściwym To = 1,32 G/cm3 ma wytrzymałość na ściskanie podłużne równą 1054 kG/cm2, na ściskanie w kierunku promieniowym 943 kG/cm2, na ściskanie w kierunku stycznym 850 kG/cm2 (promocja 3 w 1).