Wprowadzenie planowania operatywnego

Wprowadzenie planowania operatywnego wymaga odpowiednio wysokiego poziomu organizacji na budowach i w przedsiębiorstwach oraz właściwego przygotowania organizacyjnego. W przeciwnym przypadku nie przyniesie ono oczekiwanych korzyści i zamiast stać się ogniwem łańcucha o uszeregowaniu: planowanie dyrektywne planowanie operatywne, miesięczno-tygodniowe planowanie tygodniowo-dobowe, stanie się planowaniem wyrywkowym (np. tygodniowo dobowym) bez ścisłego związku z ogniwem je poprzedzającym. Wówczas nie będzie można zachować zasady, że każdy następny etap planowania stanowi metodę realizacji planowania poprzedniego etapu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Planowanie operatywne powinno się opierać nie tylko na planach dyrektywnych, dla których stanowi metodę realizacji, lecz również na projekcie technologii organizacji budowy, a przy planowaniu operatywnym tygodniowo-dobowym — także na ustalonych przepisach technologicznych.

Podstawową zasadą planowania operatywnego jest uwzględnienie tylko tych środków wykonania, które w chwili opracowania planów operatywnych są zapewnione na planowany okres. Również przyjmowane normy wydajności powinny być rzeczywiście na budowie osiągane, a nie jedynie katalogowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Planowanie operatywne powstać powinno w miejscu produkcji, np. planowanie operatywne tygodniowo-dobowe w jednostce organizacyjnej, która prowadzi roboty na określonym placu budowy. Będąc planowaniem „oddolnym” mobilizuje ono załogę do wykonania zadań produkcyjnych i wytwarza w niej poczucie odpowiedzialności za ich realizację.

Budowa, na której ma być wprowadzone planowanie operatywne, musi mieć dokładnie określone zadania rzeczowe oraz dokładnie określone ilości pracowników, materiałów, maszyn, sprzętu itp. w ścisłym związku z ilościami poszczególnych robót (uprawnienia budowlane).

Ponadto jest konieczne, aby budowa rozporządzała skompletowanymi brygadami roboczymi, zatrudnionymi na stałe przy wykonywaniu podstawowych robót. Brygady te powinny być przydzielone na stałe określonym majstrom, z którymi pracują stali kierownicy robót.

Konieczne jest również ustalenie wyraźnej odpowiedzialności wszystkich realizatorów zadań, gdyż wszelkie w tym względzie niejasności stanowić mogą niemałą przeszkodę w sprawnej realizacji planowania operatywnego.

Planowanie operatywne

Jednym z istotnych powodów niepowodzeń, które wystąpiły w początkowym okresie wprowadzania metody planowania operatywnego, było (oprócz niedostatecznego przygotowania przedsiębiorstw i niezbyt wysokiego poziomu organizacji na budowach) niezrozumienie istoty tego planowania. Nieraz bowiem planowanie miesięczno-tygodniowe uważano za część planowania dyrektywnego i dzielono zadania kwartalne na okresy miesięczne, a zadania miesięczne na tygodniowe i dzienne (program egzamin ustny). W ten sposób plan miesięczny stawał się dyrektywą, nie uwzględniającą aktualnych warunków panujących na budowie i w przedsiębiorstwie w okresie bezpośrednio poprzedzającym okres planowany. Niewątpliwym wynikiem zastosowania na budowie (w przedsiębiorstwie) planowania operatywnego w ujęciu kompleksowym oraz wprowadzenia dla kontroli i regulacji realizacji tego planowania dyspozytorskiego systemu zarządzania jest znaczne podniesienie poziomu organizacyjnego budowy (przedsiębiorstwa) oraz wysoki poziom gospodarności.

Planowanie operatywne miesięczno-tygodniowe (miesięczne) opiera się na rocznym harmonogramie budowy (na zadaniach produkcyjnych) z uwzględnieniem rzeczywistego stanu robót, istniejących środków produkcji (maszyn, urządzeń i materiałów) oraz możliwości kadrowych (opinie o programie).

Głównymi elementami dokumentacji służącymi jako podstawa sporządzania operatywnych planów miesięczno-tygodniowych są:

• ogólny projekt organizacji i wykonania budowy, a w szczególności ogólne harmonogramy budowy poszczególnych obiektów i robót,
• wskaźniki techniczno-ekonomiczne,
• wykaz środków produkcji będących do dyspozycji kierownictwa budowy bezpośrednio przed okresem planowania (segregator aktów prawnych).

Planowanie operatywne miesięczno-tygodniowe obejmuje zazwyczaj następujące elementy:

• plan robót na budowie,
• plan zatrudnienia i funduszu płac,
• zapotrzebowanie środków transportowych,
• zapotrzebowanie maszyn budowlanych i sprzętu (promocja 3 w 1).