Wskaźnik gęstości betonu

Pory w betonie są w rzeczywistości utworzone przez banieczki uwięzionego powietrza lub przestrzenie pozostałe po usunięciu nadmiaru wody. Objętość tych ostatnich zależy wyłącznie od stosunku wodno-cementowego mieszanki. Banieczki powietrza, które są utworzone przez „przypadkowe” powietrze, tzn. pory wewnątrz pierwotnie luźnego ziarnistego materiału, są uzależnione od uziarnienia najdrobniejszych cząstek mieszanki i łatwiej mogą być usunięte z bardziej mokrej mieszanki niż z suchszej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wynika stąd przeto, że dla każdej danej metody zagęszczenia może istnieć optymalna zawartość wody w mieszance, przy której suma objętości banieczek powietrza i przestrzeni wodnych stanowić będzie minimum. Dla tej optymalnej zawartości wody uzyskuje się najwyższy wskaźnik gęstości betonu. Należy jednak zauważyć, że ta optymalna zawartość wody może różnić się dla różnych metod zagęszczenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Głównym czynnikiem jest zawartość wody w mieszance, wyrażona w kg wody na 1 m³ betonu; przyjmuje się w przybliżeniu, że dla danego rodzaju uziarnienia kruszywa i danej urabialności betonu zawartość wody nie zależy od stosunku kruszywa do cementu. Na podstawie tego założenia mogą być ustalone proporcje mieszanek betonowych o różnej zawartości cementu i podano typowe ilości wody zarobowej dla mieszanek o różnym opadzie i różnych maksymalnych wymiarach ziaren kruszywa. Wartości te można stosować jedynie do betonu nie napowietrzonego Jeśli stosuje się napowietrzenie, zawartość wody może być zredukowana zgodnie z danymi. Dane te wskazują jedynie na rząd wielkości, ponieważ efekt napowietrzenia na urabialność zależy od proporcji mieszanki (uprawnienia budowlane).

Wpływ właściwości kruszywa

Jeśli zawartość wody i pozostałe proporcje mieszanki są ustalone, urabialność zależy od maksymalnych wymiarów ziaren kruszywa, jego uziarnienia, kształtu i tekstury powierzchni. Wpływ tych czynników. Jednak uziarnienie i stosunek wodno-cementowy muszą być rozpatrywane łącznie, ponieważ uziarnienie powodujące najbardziej urabialny beton dla pewnej szczególnej wartości stosunku wodno-cementowego może nie być najlepsze dla innej jego wartości (program egzamin ustny). W szczególności im wyższy jest stosunek wodno-cementowy, tym drobniejsze uziarnienie konieczne jest dla najlepszej urabialności. Ostatecznie dla danej wartości stosunku wodno-cementowego istnieje jedna wartość stosunku ziaren grubych do drobnych (przy danym materiale), która daje najlepszą urabialność. Przeciwnie dla danej urabialności istnieje jedna wartość stosunku uziarnienia kruszywa grubego do drobnego, która wymaga najniższej zawartości wody (opinie o programie).

Należy jednak pamiętać, że opisując uziarnienie kruszywa potrzebne dla odpowiedniej urabialności oparto się na proporcjach wagowych, które mają zastosowanie jedynie do kruszywa o stałym ciężarze właściwym (segregator aktów prawnych). W rzeczywistości urabialność jest uzależniona od proporcji objętościowych cząstek o różnych wymiarach, a więc jeśli stosuje się kruszywa o zmiennych ciężarach właściwych, np. pewne lekkie kruszywa lub zmieszane zwykłe i lekkie kruszywo, proporcje mieszanki powinny być określone na podstawie absolutnej objętości każdej frakcji. Ma to również zastosowanie w przypadku betonu napowietrzonego, ponieważ powietrze w betonie zachowuje się jak nieważkie kruszywo drobne. Przykład obliczeń oparty na bazie absolutnej objętości.

Wpływ właściwości kruszywa na urabialność zmniejsza się wraz ze wzrostem zawartości cementu w mieszance, a nawet zanika w ogóle, jeśli stosunek kruszywa do cementu jest niższy niż 2,5 lub 2 (promocja 3 w 1). W praktyce przewidywanie wpływu proporcji mieszanki na urabialność wymaga dużej ostrożności, ponieważ spośród trzech czynników, tj. stosunku wodno-cementowego, stosunku kruszywa do cementu i zawartości wody, tylko dwa są niezależne.